τώρα δὲ, πάλιν θεωροῦντες τὸν Αὐτὸν νὰ ἀναβαίνῃ ἠμφιεσμένος μὲ ἀνθρώπινον Σῶμα, καὶ τοῦτο σημειωμένον μὲ τὰ στίγματα τῶν πληγῶν καὶ πεφοινιγμένον μὲ τὸ ἐκ τῆς πλευρᾶς Αὐτοῦ ρεῦσαν ἄχραντον Αἷμα, ἀποροῦσιν εἰς τὸ ξένον θέαμα καὶ ἐρωτῶσι· «Τίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ; Διατί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια;» (Ἡσαΐας ξγ’ 2). Πλὴν οἰκονομία εἶναι τὸ ὁρώμενον, θέλοντος τοῦ φιλανθρώπου Δεσπότου νὰ θεατρίσῃ καὶ εἰς τοὺς οὐρανοὺς τοῦ Πάθους τὰ σύμβολα, τεκμήρια ἀνεξάλειπτα τῆς ἀγάπης μὲν πρὸς ἡμᾶς, καὶ τῆς κραταιᾶς κατὰ τοῦ κοσμοκράτορος νίκης. Ἢ μᾶλλον εἰπεῖν· «οὕτως ἔδει παθεῖν τὸν Χριστόν» (Λουκ. κδ’ 46), καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν Αὐτοῦ» (αὐτόθι 26), διὰ νὰ μάθωμεν, ὅτι διὰ τῆς στενῆς ὁδοῦ τῶν παθῶν καὶ τῶν θλίψεων πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ εἰσέλθωμεν είς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν.
Καὶ ἔπρεπε πάντως, μὲ αὐτὴν τὴν ἰδίαν Σάρκα, ὅπου προσέλαβε νὰ ἀναληφθῇ εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὁ Χριστός· πρῶτον μὲν διὰ νὰ εἶναι μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, δεικνύων πρὸς τὸν ἄναρχον Πατέρα τὴν ἀναμάρτητον ἐκείνην Σάρκα, ὅπου προσέφερεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ θυσίαν καθαρὰν καὶ ἀμίαντον, νὰ τὸν ἐξιλεώνῃ διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. «Οὐ γὰρ (λέγει ὁ Παῦλος) εἰς χειροποίητα ἅγια εἰσῆλθεν ὁ Χριστός, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν· ἀλλ’ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανὸν νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν» (Ἑβρ. θ’ 24). Καὶ ὁ Ἰωάννης· «Ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν Πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον» (Α’ Ἰωάν. β’ 1). Δεύτερον δέ, διὰ νὰ ἔχωμεν ἡμεῖς οἱ εἰς Χριστὸν ζήσαντες ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἐλπίδα τῆς ἐν σαρκὶ Ἀναστάσεως, καὶ τῆς ἐν σαρκὶ αἰωνίου δόξης. Ἐπειδὴ ἐὰν ἀνέστη ἐν Σαρκί, ἐὰν ἐδοξάσθη ἐν Σαρκὶ ὁ Χριστός, ὅστις εἶναι τῶν πιστῶν ἡ κεφαλή, πρέπει λοιπὸν ἐν Σαρκὶ νὰ δοξασθῶσιν οἱ πιστοί, ὅπου εἶναι τοῦ Χριστοῦ τὰ μέλη, διὰ νὰ εἶναι τὰ μέλη ἀνάλογα τῇ κεφαλῇ. Ὅθεν λέγει ὁ Παῦλος· «Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι· καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α’ Κορινθ· ιε’ 48-49). Καὶ πάλιν· «Ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχομεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς» (Ἐβρ. ϛ’ 18-20). Ὦ ἀκατάληπτον μέγεθος τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ! Ὦ ὑπέρτατα τῆς ἡμετέρας φύσεως μεγαλεῖα!