«Ὁ ἀετὸς (τὸ προεῖδεν ὁ Μωϋσῆς) προάγων εἰς πτῆσιν, τοὺς νεοσσοὺς αὐτοῦ ἀνεβίβασε» (Ἐξ. ιθ’ 4)· «καὶ ὄντως ἀναβὰς εἰς ὕψος, ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν» (Ψαλμ. ξζ’ 19)· καὶ τοιαύτην, καθὼς ἡ πτῶσις τοῦ πρώτου Ἀδὰμ ἤνοιξεν εἰς ἡμᾶς τὴν εἴσοδον εἰς τὸν ᾍδην, οὕτω τοῦ νέου Ἀδὰμ ἡ Ἀνάληψις ἤνοιξεν εἰς ἡμᾶς τὴν εἰσοδον εἰς τὸν οὐρανόν· «Ἔχοντες οὖν, ἀδελφοὶ (λέγει ὁ Παῦλος), παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν Ἁγίων ἐν τῷ Αἵματι τοῦ Ἰησοῦ, ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν πρόσφατον, καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ καταπετάσματος, τουτέστι τῆς σαρκὸς Αὐτοῦ» (Ἑβρ. ι’ 19-20).

Τοῦ μυστικοῦ τούτου ἀετοῦ τὴν διὰ σαρκὸς εἰς οὐρανοὺς παράδοξον ἄνοδον δὲν δύναται ἀκόμη νὰ καταλάβῃ, καὶ φρίττει ὁ ἀποστάτης ἐχθρός. Καὶ ἂν ὁ Σολομῶν ἔλεγεν, ὅτι τρία εἶναι ἐκεῖνα, ὅπου δὲν καταλαμβάνει, δηλαδὴ τὸν δρόμον τῆς νεὼς (τοῦ πλοίου), ὅπου περιπατεῖ εἰς τὴν θάλασσαν· τὸν δρόμον τοῦ ὄφεως διὰ τῆς πέτρας, καὶ τὸν δρόμον τοῦ ἀετοῦ είς τὸν οὐρανόν, πρεπωδέστερα δύναται νὰ εἴπῃ ὁ ὑπερήφανος ἐκεῖνος νοῦς, ὅτι τρία μυστήρια δὲν καταλαμβάνει ὁλότελα εἰς τὴν ἔνσαρκον τοῦ θείου Λόγου οἱκονομίαν. Πρῶτον, ὅτι καθὼς ἡ ναῦς (τὸ πλοῖον) διαβαίνει τὰ θαλάσσια κύματα, καὶ τῆς διαβάσεως δὲν ἀφήνει κανένα ἴχνος, οὕτω καὶ τὸ μακαριώτατον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ διεπέρασε τὴν ἀπέραντον μήτραν τῆς Παρθένου, καὶ δὲν ἄφησε σημεῖον φθορᾶς κατὰ τὴν ἄσπορον Γέννησιν. Δεύτερον δὲν καταλαμβάνει τὸν δρόμον τοῦ ὄφεως διὰ τῆς πέτρας, ἤτοι πῶς αὐτὸ τὸ ἴδιον Σῶμα, ὅπου ἐτάφη, ὅπου ἠσφαλίσθη εἰς μνῆμα καινὸν λελατομημένον ἐκ πέτρας, ὅπου ἐσκεπάσθη μὲ λίθον μέγαν κείμενον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνήματος, διέδραμε μ’ ὅλον τοῦτο, καὶ ἀφήνοντας ὡς ὄφις τὸ παλαιὸν ἔνδυμα τῆς φθορᾶς, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν μὲ τὸ νέον ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας, δίχως νὰ ἀφήσῃ κανένα σημεῖον. Καὶ τρίτον δὲν καταλαμβάνει τὸν δρόμον τοῦ ἀετοῦ εἰς τὸν οὐρανόν, ἤτοι πῶς αὐτὸ τὸ Σῶμα ἀναβαίνει ὑπεράνω τῶν ἀσωμάτων, πῶς τὸ γήϊνον διαπερᾷ τοὺς οὐρανούς, πῶς τὸ ἀνθρώπινον καθέζεται εἰς τὸν θρόνον τῆς θείας μεγαλειότητος.

Ἀλλ’ οὔτε οἱ μακάριοι Ἄγγελοι καταλαμβάνουσι τὴν ἔνδοξον ἐν Σώματι Ἀνάληψιν τοῦ Σωτῆρος· ὅθεν τώρα μὲν βλέποντες ἀνερχόμενον τὸν Βασιλέα τῆς δόξης προπορεύονται νὰ ἑτοιμάσωσι τὴν εἴσοδον, καὶ λέγουσιν εἰς τὰς ἀνωτέρω Ταξιαρχίας· «Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι» (Ψαλμ. κγ’ 7)·