Λόγος Πανηγυρικὸς εἰς τὴν Ἔνδοξον ΑΝΑΛΗΨΙΝ, τοῦ Ἠλίου Μηνιάτη Ἐπισκόπου Κερνίκης καὶ Καλαβρύτων.

Οὗτος ἐστάθη τοῦ ἐνανθρωπήσαντος θείου Λόγου ὁ σκοπός, τοῦτο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τὸ τέλος· διὰ τοῦτο ἔγινεν Υἱὸς ἀνθρώπου ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦτο ἀνέστη ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν, διὰ νὰ ὑψώσῃ τὸν πεπτωκότα, διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν κατάκριτον, διὰ νὰ θεώσῃ τὸ ἀνθρώπινον. Ἴδετε ἅμιλλαν, ἀπὸ τὸ ἔνα μέρος τοῦ μίσους, ὅπου ἄναψε καθ’ ἡμῶν ὁ διάβολος, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τῆς ἀγάπης, ὅπου ἔδειξε πρὸς ἡμᾶς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ἐφθόνησε τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καὶ τὴν ἐξώρισεν ἀπὸ τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς. Οὗτος αὐτὴν τὴν ἰδίαν φύσιν ὕψωσεν ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν, καὶ ἐκάθισεν αὐτὴν εἰς τὸν θρόνον τῆς θείας δόξης. Ἐκεῖνος δὲν ὑπέφερε νὰ βλέπῃ ὑποτεταγμένα ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς τὰ ἐπίγεια. Οὗτος ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ τὰ οὐράνια. Ἐκεῖνος τὴν κατέστησεν αἰχμάλωτον τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Οὗτος τὴν ἔκαμε πολῖτιν τοῦ οὐρανοῦ, σύνθρονον τῆς Θεότητος, ἠμφιεσμένην μὲ στολὴν μακαριωτάτης ἀθανασίας, προσκυνουμένην ὑπὸ τῶν Σεραφίμ, ἀντιπληρώσας μὲ κέρδος ἄπειρον τὴν ζημίαν, καὶ μὲ τέχνην θεοπρεπῆ ἀπατήσας τὸν ἀπατήσαντα.

Κατήσχυνε παντελῶς τὸν ἀντίθεον καὶ μισάνθρωπον Ἑωσφόρον ἡ ἔνδοξος τοῦ Σωτῆρος, Ἀνάληψις. Ἐκεῖνος, ὡσὰν πανοῦργος κυνηγός, εἶχεν ἁπλωμένην ἐπάνω εἰς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς τὴν ὀλέθριον παγίδα τοῦ θανάτου, ὅπου ἐπιάνοντο ὡσὰν πετεινὰ τοῦ κατακρίτου Ἀδὰμ οἱ δυστυχεῖς ἀπόγονοι, τῶν ὁποίων τὰς ψυχὰς ἐκράτει αἰχμαλώτους εἰς τὰ δεσμὰ τῆς ἀρχαίας κατάρας. Ἠθέλησεν εἰς αὐτὴν τὴν ἰδίαν παγίδα νὰ πιασθῇ ἑκουσίως ἀποθανὼν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Ἀλλ’ ὡσὰν μέγας ἀετός, συντρίβων μὲ τὴν θείαν Του δύναμιν τὴν παγίδα καὶ λύων τὰ δεσμά, Αὐτὸς μὲν πρῶτος ἐπέταξε τριήμερος ἀναστάς ἐπέταξαν δὲ σὺν Αὐτῷ ἐλεύθεραι καὶ αἱ ψυχαὶ τῶν Δικαίων, ψάλλουσαι τὰ ἐπινίκια μὲ τὸν Δαβίδ· «Ἡ παγὶς συνετρίβη καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν» (Ψαλμ. ρκγ’ 7). Καὶ πάλιν καθὼς ὁ ἀετὸς θέλων νὰ δείξῃ εἰς τὰ μικρά του πουλία ἔτι ἀμαθῆ νὰ πετάξωσιν εἰς τὸν ἀσυνήθιστον δρόμον τοῦ ἀέρος, αὐτὸς προάγων τὰ ὁδηγεῖ, ὁμοίως εἰς τὴν ἄβατον τρίβον τοῦ οὐρανοῦ, ὅπου ἀκόμη δὲν ἤθελε φανῆ ἴχνος ἀνθρώπινον, ἀνίπταται ὁ ἀναληφθεὶς Κύριος, προάγων, ὁδηγῶν ὡς νεοσσοὺς τὰ πνεύματα τῶν Δικαίων.