Ὁμιλία εἰς τὴν τριήμερον ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, μετηγμένη εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν κατ’ ἐλευθέραν μετάφρασιν.

Εἰς τὴν ἀρχὴν λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἠνέχθη νὰ σταυρωθῇ καὶ νὰ ὑψωθῇ εἰς τὸν ἀέρα, διὰ νὰ διώξῃ μακρὰν τοὺς εἰς τὸν ἀέρα εὑρισκομένους δαίμονας· ἐκρεμάσθη εἰς τὸ ξύλον, διὰ νὰ ἰατρεύσῃ τὴν ἁμαρτίαν ἡ ὁποία πάλαι ποτὲ διὰ τοῦ ξύλου ἔγινεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους· ἐκεντήθη δὲ μὲ τὴν λόγχην εἰς τὴν πλευρὰν ἐξ αἰτίας τῆς γυναικός, ἡ ὁποία ἐπλάσθη ἀπὸ τὴν πλευράν, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν Ἀδάμ. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁ ὄφις ἐξηπάτησε τὴν Εὔαν, ἡ δὲ Εὔα παρέσυρε τὸν Ἀδὰμ εἰς τὴν παράβασιν τῆς θείας ἐντολῆς (ἐξεδόθη δὲ ἡ ἀπόφασις τοῦ Θεοῦ ἐναντίον καὶ τῶν δύο καὶ ἐκυριάρχησεν ὁ θάνατος ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τοῦ Μωϋσέως καὶ ἐπὶ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἡμάρτησαν), διὰ τοῦτο πληγώνεται ἡ θεϊκὴ πλευρά, διὰ νὰ πληροφορηθῶμεν ὅτι τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔφερε τὴν σωτηρίαν μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς γυναῖκας.

Διότι πρῶτος ἐπλάσθη ὁ Ἀδὰμ καὶ κατόπιν ἡ Εὔα. Καὶ ὁ Ἀδὰμ μὲν δὲν ἐξηπατήθη ὑπὸ τοῦ ὄφεως, ἡ Εὔα ὅμως, ἡ ὁποία ἐξηπατήθη, αὐτὴ καὶ ἐγένετο παραβάτις τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, θὰ σωθῇ ὅμως διὰ τῆς τεκνογονίας. Διὰ ποίας ὅμως τεκνογονίας, ἐὰν μὴ διὰ τῆς τεκνογονίας τῆς Μαρίας; Διότι αὐτὴ ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα Χριστόν, χωρὶς νὰ συνευρεθῇ μὲ ἄνδρα, ὡς μαρτυρεῖ Ἡσαΐας ὁ Προφήτης, λέγων· «Διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον. Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ λήψεται, καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ» (Ἡσ. ζ’ 14), ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπισκίασιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὴν Γαβριὴλ ὁ Ἀρχάγγελος. Δι’ αὐτὴν λοιπὸν τὴν αἰτίαν καὶ ἡ πλευρὰ τοῦ Χριστοῦ ἐπληγώθη, διὰ νὰ πραγματοποιηθῶσι τὰ προλεχθέντα, καὶ διὰ νὰ κηρυχθῇ τὸ μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος καὶ διὰ νὰ λάμψῃ ἡ μέλλουσα Χάρις. Ἀναβλύζει δηλαδὴ Ὕδωρ καὶ Αἷμα ἀπὸ τὴν πλευρὰν τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ σβύσῃ τὸ ἐναντίον ἡμῶν χειρόγραφον τῆς ἁμαρτίας καὶ διὰ νὰ καθαρισθῶμεν διὰ τοῦ Αἵματός Του καὶ διὰ νὰ κερδήσωμεν τὸν Παράδεισον. Ὢ πόσον μέγα εἶναι τὸ μυστήριον τοῦτο! Μετενόησεν ὁ λῃστής, ἀλλ’ ἐχρειάζετο ὕδωρ διὰ νὰ βαπτισθῇ. Εἰς τὸν Σταυρὸν ἐκρέματο, δὲν ὑπῆρχεν ἄλλος τρόπος Βαπτίσματος, οὔτε πηγή, οὔτε λίμνη, οὔτε βροχή, οὔτε καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ ἐτέλει τὸ μυστήριον· διότι ὅλοι οἱ μαθηταί, διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, εἶχον φύγει· ἀλλὰ δὲν ἐδυσκολεύθη ὁ Ἰησοῦς νὰ εὕρῃ ὕδωρ, καὶ εἰς τὸν Σταυρὸν κρεμάμενος ἐδημιούργησε τὸ ἀπαραίτητον ὕδωρ.