Ὁμιλία εἰς τὴν τριήμερον ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, μετηγμένη εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν κατ’ ἐλευθέραν μετάφρασιν.

Ἐνῷ εἶναι Θεὸς μονογενής, κατεδέχθη νὰ γίνῃ πρὸς χάριν ἡμῶν ἄνθρωπος καὶ ὑπήκουσεν εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Πατρός, ὥστε καὶ εἰς τὸν θάνατον νὰ παραδοθῇ, διὰ νὰ ἀπαλλάξῃ ἡμᾶς ἀπὸ τὸν αἰώνιον θάνατον. Ἔλαβε τὴν μορφὴν καὶ τὴν ἐμφάνισιν δούλου, ὁ Κύριος τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν Ἀγγέλων· ἀνθρωπίνην σάρκα ἔλαβεν ὁ Θεὸς Λόγος, καὶ ἐφαίνετο ὡς ἄνθρωπος, ὁ ἔχων τὴν ἰδίαν μορφὴν καὶ τὴν ἰδίαν οὐσίαν μὲ τὸν Πατέρα. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέμεινε, διὰ νὰ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἄδικον δουλείαν καὶ νὰ λυτρώσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀτιμίαν. Διὰ τοῦτο κατεδέχθη νὰ πάθῃ σαρκικῶς Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος χαρίζει τὴν ζωήν· δι’ αὐτὸ κατῆλθεν ἀκόμη καὶ είς τὸν Τάφον ἡ πηγὴ τῆς ἀθανασίας, διὰ νὰ χαρίσῃ εἰς τοὺς θνητοὺς τὴν αἰώνιον ζωήν.

Καὶ εὑρίσκετο μὲν ἐπὶ τῆς γῆς εὐεργετῶν τοὺς ἀνθρώπους καὶ θεραπεύων τὰς ἀσθενείας αὐτῶν, ὑπὸ δὲ τῶν θεομάχων Ἰουδαίων ἐλάμβανεν ὡς ἀμοιβὴν τὴν ἀχαριστίαν. Διότι ὁ μὲν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀγαθότητά του, τοὺς λεπροὺς ἐκαθάριζεν, εἰς τοὺς τυφλοὺς ἐχάριζε τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν των, τοὺς χωλοὺς ἐθεράπευε, τοὺς δαίμονας ἐξεδίωκε, τὸν Λάζαρον ἤγειρεν ἐκ τοῦ τάφου νεκρὸν ἤδη ἀπὸ τεσσάρων ἡμερῶν, μὲ πέντε ἄρτους ἐχόρτασε πέντε χιλιάδας ἄνδρας, ἐπάνω εἰς τὴν θάλασσαν ἐπεριπάτησε, τὸν οἶνον μετέβαλεν εἰς ὕδωρ, τὴν γυναῖκα ἥτις εἶχεν αἱμορραγίας ἐθεράπευσε, τὴν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου, ἐνῷ εἶχεν ἀποθάνει, τὴν ἐπανέφερεν εἰς τὴν ζωὴν καὶ πολλὰ ἄλλα μυστήρια ἐτέλεσε, τὰ ὁποῖα προκαλοῦν τὸν θαυμασμὸν ἡμῶν, διότι ὄντως θαύματα εἶναι. Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν φθόνον καὶ τὴν βασκανίαν, ἄλλοτε μὲν ἐλιθοβόλουν τὸν Κύριον, ἄλλοτε ἀπεπειρῶντο νὰ τὸν κατακρημνίσουν, εἰς τὸ τέλος δὲ τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν σταυρικὸν θάνατον.

Ἀλλ’ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἐμιμήθη τὴν κακίαν τῶν ἀσεβῶν Ἰουδαίων· ἀλλὰ καὶ τὰ νῶτα του παρέδωσεν, ἵνα μαστιγωθοῦν, ὡς λέγει ὁ Προφήτης, καὶ τὰς σιαγόνας του εἰς τὰ ραπίσματα καὶ τὸ πρόσωπόν του δὲν τὸ ἀπέκρυψεν ἀπὸ τοὺς ἐμπτυσμούς· καὶ εἰς τὸ τέλος ὡδηγήθη εἰς τὸν θάνατον, ὅπως ὁδηγεῖται τὸ πρόβατον εἰς τὴν σφαγὴν ἢ ὅπως ὁδηγεῖται ὁ ἀμνὸς εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν κουρεύσῃ, χωρὶς νὰ προβάλῃ καμμίαν ἀντίστασιν, χωρὶς νὰ εἴπῃ οὔτε ἕνα ἀντίλογον.