Ἡ δὲ φιλτάτη τοῦ Ἁγίου Εὐδοξίου σύζυγος Βασίλισσα, ἰδοῦσα τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ σφαγιασθέντα ἀγαπητὸν αὐτῆς ἄνδρα, προσέδραμεν εἰς τὴν σφαγὴν αὐτοῦ ταχέως, καὶ ἔχουσα μεθ’ ἑαυτῆς ποκάριον μαλλίου, ἐνέπλησεν αὐτὸ ἀθλητικοῦ αἵματος. Εἶτα λαβοῦσα καὶ τὸ νεκρὸν σῶμα, ἐκήδευσεν αὐτὸ φιλοτίμως ὡς διετάχθη, μηδὲ τῶν ἄλλων ἐντολῶν τοῦ Ἁγίου ἀμελήσασα. Ἔπειτα παρασταθεῖσα καὶ αὐτὴ αὐτόκλητος εἰς τὸν τύραννον, ἐχλεύασε καταμυκτηρίσασα τοὺς ἀναισθήτους θεοὺς ἐκείνου, καὶ κηρύξασα τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν. Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄρχων, λέγει εἰς αὐτήν· «Σὺ μὲν ποιεῖς ταῦτα ἐπιθυμοῦσα τὸν θάνατον, ἵνα φθάσῃς τὸν ἄνδρα σου ἀλλὰ διὰ ποίαν αἰτίαν θέλεις νὰ καταταγῇς μετὰ τῶν ἀσεβῶν τούτων Γαλιλαίων; ἐγὼ ὅμως οὐδαμῶς, ἂν καὶ εἶσαι ἀξία θανάτου, θὰ σοῦ δώσω τὸν θάνατον· μὴ λοιπὸν ἐπιθυμεῖς νὰ λάβῃς τοῦτον παρ’ ἐμοῦ». Ἡ δὲ ἁγία γυνὴ λέγει εἰς αὐτόν· «Ὁ καρδιογνώστης Θεός, γνωρίζων τὰ τῆς καρδίας μου, ἀποδέχεται τὴν προαίρεσίν μου καὶ τὴν γνώμην μου πρὸ τοῦ ἔργου· ὄχι ὅτι ὑστερήθην τῶν στεφάνων μὴ φονευθεῖσα παρὰ σοῦ, ἀλλὰ διὰ τὴν προθυμίαν τὴν ὁποίαν κατέβαλον θέλω ἀξιωθῆ τῶν ἴσων μαρτυρικῶν ἄθλων μετὰ τοῦ ἰδίου μου ἀνδρός, καὶ οὕτω τῶν ἴσων δωρεῶν ἀπολαύσω». Καὶ ταῦτα εἰποῦσα, διώκεται ἀπ’ ἐκεῖ.
Μετὰ παρέλευσιν ἑπτὰ ἡμερῶν φαίνεται κατ’ ὄναρ, εἰς αὐτὴν ὁ Ἅγιος Εὐδόξιος λέγων νὰ εἴπῃ πρός τινα φίλον του, ὀνόματι Μακάριον, ὅπως μεταβῇ εἰς τὸ πραιτώριον καὶ ὁμολογήσῃ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν. Εἰπούσης δὲ ταῦτα τῆς γυναικὸς εἰς τὸν Μακάριον, ταχέως καὶ προθύμως ἐκεῖνος ἔδραμεν εἰς τὸ πραιτώριον. Γνωρίσαντες δὲ αὐτὸν οἱ στρατιῶται φίλον ὄντα τοῦ Ἁγίου Εὐδοξίου καὶ Χριστιανόν, συλλαβόντες ἔφερον εἰς τὸν ἡγεμόνα, παρὰ τοῦ ὁποίου ἐρωτᾶται εὐθὺς περὶ τῆς θρησκείας καὶ τοῦ γένους αὐτοῦ. Ὁ δὲ ὄντως μακάριος ἀποκριθεὶς εἶπε· «Χριστιανὸς εἶμαι καὶ Χριστοῦ δοῦλος, τοὺς δὲ θεοὺς τῶν Ἑλλήνων καταφρονῶ ὡς δαιμόνια. Ταῦτα δὲ ὁ θαυμάσιος Εὐδόξιος μὲ ἐδίδαξε, καὶ εἰς τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν ἐστερέωσεν· ὅθεν καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν θυσία ἐπιθυμῶ νὰ γίνω, διὰ τῆς ὁποίας θὰ δυνηθῶ νὰ φθάσω ταχέως τὸν ποθούμενον κύριόν μου Εὐδόξιον».