Παραλαβόντες λοιπὸν οἱ δήμιοι τὸν Ἅγιον Εὐδόξιον ἔφερον αὐτὸν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης· ἐκεῖ δὲ σταθεὶς ὁ Μάρτυς καὶ χεῖρας καὶ ὄμματα πρὸς οὐρανὸν ὑψώσας, προσηυχήθη οὕτω· «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ προσδεξάμενος τὴν θυσίαν τοῦ Ἄβελ, τὰς ὁλοκαρπώσεις τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῶν ἀπ’ αἰῶνός σοι εὐαρεστησάντων Προφητῶν καὶ Δικαίων καὶ τῶν Μαρτύρων τὰ αἵματα, καὶ τῶν Ἀσκητῶν τοὺς μακροὺς πόνους καὶ τὴν ὑπερφυᾶ καρτερίαν, αὐτὸς καὶ νῦν ἱλέῳ ὄμματι τὴν ἐμὴν βλέψον θυσίαν καὶ μὴ ὑπερίδῃς με, Κύριε, τὸν διὰ σὲ μέλλοντα χῦσαι τὸ βραχύ μου τοῦτο αἷμα ἐκ θερμοτάτης προαιρέσεως σοὶ προσφερόμενον· ἰδού, ὡς βλέπεις, τὴν ψυχήν μου διὰ σὲ σήμερον ἀποτίθεμαι». Εἶτα δὲ πάλιν προσθέσας καὶ τοῦτο, εἶπεν· «Ἂς ἀπολαύσωσι, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τῆς παρὰ Σοῦ βοηθείας, οἱ δι’ ἐμοῦ τὸ Σὸν Ἅγιον ὄνομα ἐπικαλούμενοι. Μνήσθητι τοῦ λαοῦ σου μνήσθητι τῆς κληρονομίας σου, ἧς ἐκτήσω, καὶ δὸς αὐτοῖς τὸ παρὰ Σοῦ ἔλεος, Κύριε».
Ταῦτα προσευχηθεὶς πρὸς τὸν Θεὸν ὁ Ἅγιος, ἰδοὺ βλέπει ἐκεῖ παρεστῶσαν τὴν σύζυγον αὐτοῦ Βασίλισσαν· καὶ ἐνθυμήσας εἰς αὐτὴν τὴν ἐντολὴν τὴν ὁποίαν τῆς ἔδωκε πρότερον, καὶ ἀσφαλέστερον βεβαιωθεὶς περὶ τῆς ἐκτελέσεως αὐτῆς καὶ ἐπιστηρίξας, προσηυχήθη δι᾽ αὐτὴν δώσας καὶ τὴν τελευταίαν ταύτην ἐντολὴν εἰπών· «Τάφον δι᾽ ἐμὲ ἑτοίμασον εἰς τὸ χωρίον Ἄμνινα, καὶ ἐκεῖ θάψον τὸ σῶμα μου». Ἐπίσης βλέπει ὁ Ἅγιος μεταξὺ τοῦ παρισταμένου ἐκεῖ πλήθους φίλον τού τινα Ζήνωνα ὀνόματι, κλαίοντα διὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν καὶ στέρησιν, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶπε· «Μὴ κλαῖε, ὦ φίλε Ζήνων, διὰ τὸν ἐμὸν χωρισμόν· διότι ἐλπίζω εἰς τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον ἐγὼ λατρεύω, ὅτι δὲν θέλει χωρίσει ἡμᾶς ἀπ’ ἀλλήλων τοὺς ὁποίους ἔκπαλαι ἡ φιλία καὶ ὁ ἀδελφικὸς ἔρως ἥνωσε· γνωρίζω δὲ καλῶς, ὅτι ὡς ἐπὶ ἑνὸς πλοίου, οὕτως ἐκ τοῦ βίου τούτου ὁμοῦ θὰ ἀποπλεύσωμεν». Ἐκ τούτων τῶν λόγων ὁ Ζήνων θερμανθεὶς τὴν καρδίαν, Χριστιανὸν ἑαυτὸν ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ ἐκήρυξε· τοῦτο δὲ ἀκούσαντες οἱ δήμιοι, συνέλαβον αὐτὸν ὡς Χριστιανὸν καὶ προστάξει τοῦ ἡγεμόνος ξίφει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀπέτεμον· καὶ οὕτω ταχέως ἔλαβε πέρας ἡ πρόρρησις τοῦ Ἁγίου Εὐδοξίου ἰδόντος τὸν φίλον αὐτοῦ διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου τελειωθέντα. Εἶτα φωνή τις κατελθοῦσα ἄνωθεν ἐκάλει καὶ αὐτὸν εἰς τὴν αἰώνιον χαράν· διὸ καὶ ὡς εὐωχίαν τινὰ ἐζήτει τὸν θάνατον, καὶ παραδώσας εἰς τὸ ξίφος τὴν μακαρίαν αὐτοῦ κεφαλήν, τελειοῦται οὕτω μετὰ τοῦ φίλου αὐτοῦ.