Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν σὺν τῷ Ἁγίῳ ΓΟΒΔΕΛΑΑ, ἀθλησάντων ΔΑΔΑ, ΚΑΣΔΟΟΥ[ii] καὶ ΚΑΣΔΟΑΣ, τῆς θυγατρὸς τοῦ αὐτοῦ Σαβωρίου βασιλέως Περσῶν.

Τότε ὁ Γάργαλος ἔδεσε τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου μὲ σχοινίον, τὸ ὁποῖον πάλιν ἔδεσεν εἰς ἀγρίους ἵππους, προστάξας εἶτα τοὺς στρατιώτας νὰ κτυποῦν καὶ νὰ διώκουν τὰ ζῷα εἰς τραχεῖς καὶ πετρώδεις τόπους, μὲ σκοπόν, ἵνα τὸ νεκρὸν καὶ γυμνὸν σῶμα τοῦ Μάρτυρος διασπαραχθῇ εἰς τεμάχια καὶ παντελῶς ἐξαφανισθῇ. Ἀφοῦ δὲ τοῦτο ἐποίησεν ὁ ἀπάνθρωπος, εἴ τι μέρος ἔμεινε τοῦ ἀθλητικωτάτου ἐκείνου σώματος, τὸ διεμοίρασεν εἰς τρία καὶ ἔρριψε ταῦτα (ὢ ψυχῆς ὠμοτάτης, τῆς καὶ τὰ θηρία ὑπερβαινούσης!) διὰ νὰ τὰ καταφάγωσι τὰ πτηνὰ καὶ οἱ κύνες. Ἀλλ’ οἱ ἀνωτέρω ρηθέντες δύο Ἱερεῖς, Δαδιὴς καὶ Αὐδιής, ἀγοράσαντες τὰ τεμάχια ἐκεῖνα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου ἀντὶ πολλῶν χρημάτων, ἔφερον αὐτὰ μαζὶ μὲ τὸν Διάκονον Ἀρμαδαζὰκ εἰς τοὺς οἴκους των. Καὶ τυλίξαντες μὲ ἀρώματα καὶ σινδόνας ἐνεταφίασαν αὐτὰ εὐλαβῶς.

Ὁ δὲ Ἅγιος Δάδας, ὁ ἐνδοξότατος καὶ συγγενὴς τοῦ βασιλέως, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, μὲ διαφόρους βασάνους τιμωρηθείς, τελευταῖον κατεκόπη μεληδὸν καὶ οὕτω καὶ αὐτὸς ἐτελειώθη ἐν Κυρίῳ. Φιλόχριστοι δέ τινες, λαβόντες τὰ κατακοπέντα αὐτοῦ μέλη καὶ τιμήσαντες κατὰ τὸ πρέπον, ἐνεταφίασαν αὐτὰ εἰς ἱερὸν καὶ τίμιον τόπον. Ἐν ᾧ δὲ οί ἀνωτέρω Ἱερεῖς καὶ οἱ λοιποὶ ἔψαλλον ὅλην ἐκείνην τὴν νύκτα, δοξολογοῦντες καὶ εὐχαριστοῦντες τὸν Θεόν, ἰδοὺ κατὰ τὸ μεσονύκτιον φαίνεται ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν ὁ Ἅγιος Γοβδελαᾶς, καὶ λέγει εἰς αὐτούς· «Ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, καὶ στῆτε ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι»· «Καὶ μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. ι’ 28). Οἱ δὲ ψαλμῳδοῦντες Ἱερεῖς, βλέποντες τὸν Ἅγιον, ἐχάρησαν. Εἶπε δὲ πάλιν πρὸς αὐτοὺς ὁ Μάρτυς· «Ὁ Κύριος νὰ σᾶς ἀποδώσῃ τὸν μισθόν, διὰ τὸν κόπον τὸν ὁποῖον ἐποιήσατε». Καὶ κλίνας τὴν κεφαλήν, λέγει πρὸς τὸν Δαδιήν· «Λάβε τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου, ἤτοι τὸ ἅγιον Μύρον· ὁμοίως λάβε καὶ τὸ Τίμιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ πορεύθητι εἰς τὸν βασιλικὸν κῆπον, εἱς τὸν ὁποῖον θέλεις εὕρει τὴν ἀδελφήν μου Κασδόαν, καὶ μύρωσον καὶ κοινώνησον αὐτὴν τὸ ἅγιον Σῶμα τοῦ Κυρίου». Ὁ δὲ Δαδιής, λαβῶν αὐτά, ἐπῆγεν. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! ἅμα ἔφθασεν εἰς τὴν θύραν τοῦ κήπου, ἰδοὺ ἐφάνη Ἄγγελος Κυρίου, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν κῆπον, εὑρὼν δὲ οὗτος ἐκεῖ τὴν Κασδόαν ὁδηγηθεῖσαν ὑπὸ θείου Ἀγγέλου ἐβάπτισε καὶ ἐμύρωσεν αὐτήν, κοινωνήσας δὲ αὐτὴν καὶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἶπεν· «Ὕπαγε καὶ κοιμῶ ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Καὶ εὐθέως ἐπαναφερθείσης ἀοράτως εἰς τὴν φυλακὴν ἔλαβεν ὁ Ἄγγελος τὴν ἁγίαν της ψυχήν, καὶ ἀνέβη εἰς τὰ οὐράνια.