ΓΟΒΔΕΛΑΑΣ ὁ ἔνδοξος Μεγαλομάρτυς ἦτο υἱὸς τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Σαβωρίου τοῦ βασιλεύοντος εἰς Περσίαν κατὰ τὸ ἔτος τλ’ (330), προσῆλθε δὲ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἔζη εἷς ὀνόματι Δάδας, ὅστις κατὰ μὲν τὸ γένος ἦτο Πέρσης, κατὰ δὲ τὴν πίστιν Χριστιανός. Οὗτος ἦτο πρῶτος εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτιον καὶ συγγενὴς προσφιλέστατος τοῦ βασιλέως. Ἐπειδὴ δὲ ἀπεστάλη παρ’ αὐτοῦ εἰς τὸ νὰ ἐξουσιάζῃ πόλεις τινὰς τῶν Περσῶν, δὲν ἔκρινεν εὔλογον νὰ κρύπτῃ πλέον τὴν εὐσέβειαν, ἀλλ’ ἐσέβετο τὸν Χριστὸν φανερά. Ὅθεν, καίτοι διεβλήθη εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι ἦτο Χριστιανός, δὲν τοῦ ἀφῃρέθη ὅμως ἡ ἐξουσία. Ἐστάλη δὲ ἀπὸ τὸν βασιλέα ὁ πρῶτος τῶν μεγιστάνων Ἀδραμέλεχ, διὰ νὰ μάθῃ τὴν ἀκρίβειαν. Εὑρὼν δὲ οὗτος τὸν Δάδαν ἐν ἀληθείᾳ σεβόμενον τὸν Χριστόν, ἔγραψε περὶ τούτου εἰς τὸν βασιλέα· ὁ δὲ βασιλεὺς ἔδωκε τότε εἰς τὸν Ἀδραμέλεχ ἐξουσίαν νὰ τιμωρήσῃ οἷον δήποτε Χριστιανὸν εὕρῃ· ταύτην τὴν ἔγγραφον ἄδειαν ἔστειλεν εἰς τὸν Ἀδραμέλεχ διὰ μέσου Γοβδελαᾶ τοῦ υἱοῦ του.

Ὅθεν ὁ Ἀδραμέλεχ, λαβὼν τὴν ἐξουσίαν αὐτήν, ἤρχισε νὰ ἐξετάζῃ τὸν Δάδαν, συγκαθημένου ἐπὶ τοῦ κριτηρίου καὶ Γοβδελαᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως. Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ἔκριναν τὸν Ἅγιον, καὶ φοβερισμοὺς καὶ κολακείας μεταχειρισθέντες εὗρον αὐτὸν ὁλοψύχως πιστεύοντα εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τούτου προτιμῶντα νὰ ἀποθάνῃ, τότε ἤναψαν μεγάλην καὶ δυνατὴν κάμινον, καὶ προστάττουσι νὰ ριφθῇ ἐντὸς αὐτῆς ὁ Ἅγιος. Ὅταν λοιπὸν ἔμελλεν ὁ Μάρτυς νὰ ριφθῇ ἐντὸς τῆς καμίνου ἐκείνης, ἥτις ἐσήκωνε τὴν φλόγα εἰς μέγα ὕψος, καὶ ἐφόβιζε, καὶ μακρόθεν τοὺς βλέποντας, τότε πλησιάσας ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς ἐποίησεν ἐπάνω εἰς αὐτὴν τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐσβέσθη ἡ κάμινος, καὶ ἀντὶ φλογὸς ἀνέβλυσεν ὕδωρ. Τοῦτο τὸ θαῦμα βλέποντες οἱ ἐκεῖ παρόντες ἐξέστησαν. Ὁ δὲ υἱὸς τοῦ βασιλέως Γοβδελαᾶς εἶπε· «Προσφιλέστατε Δάδα, ποῖος σὲ ἐδίδαξε; τὰς μαγείας ταύτας;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Εἴθε καὶ σὺ νὰ ἐμάνθανες τοιαῦτα θαύματα παρὰ τοῦ Διδασκάλου μου Χριστοῦ». Ὁ Γοβδελαᾶς εἶπεν· «Ἐὰν πιστεύσω εἰς τὸν Χριστόν σου, θὰ δυνηθῶ καὶ ἐγὼ νὰ ποιῶ ὁμοίως;». Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ὄχι μόνον αὐτὰ θὰ δύνασαι νὰ κάμῃς, ἀλλὰ πρὸς τούτοις θὰ συμβασιλεύσῃς καὶ μετὰ τοῦ ἰδίου Χριστοῦ». Τότε προστάξας ὁ Γοβδελαᾶς νὰ ἀναφθῇ μία ἄλλη κάμινος, καὶ ἐπικαλεσθεὶς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἔσβεσεν αὐτήν. Ὅθεν προσπεσὼν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν.