Ἰδὼν ταῦτα ὁ Ἀδραμέλεχ ἐπῆγε καὶ τὰ ἐφανέρωσεν εἰς τὸν βασιλέα. Παραστήσας δὲ αὐτὸς ἔμπροσθέν του τὸν υἱόν του Γοβδελαᾶν, καὶ πληροφορηθεὶς παρ’ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου ὅτι εἶναι Χριστιανός, προστάττει νὰ δέρηται ὑπὸ τεσσάρων στρατιωτῶν μὲ ἀκανθώθη ραβδία· ἐπειδὴ δὲ οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι ἀπέκαμον δέροντες, διὰ τοῦτο τοὺς ἀντικατέστησαν τέσσαρες ἄλλοι. Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, τυπτόμενος εἰς ὅλον τὸ σῶμα, παρεκάλει σιωπηλῶς τὸν Θεὸν νὰ δοθῇ ὑπομονὴ εἰς αὐτόν. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς Ἄγγελος Κυρίου φανεὶς ἐνεδυνάμωσε καὶ παρεθάρρυνεν αὐτὸν λέγων· «Θάρσει καὶ μὴ φοβοῦ, διότι μετὰ σοῦ ἐγὼ εἶμαι». Ἔπειτα ρίπτεται εἰς τὴν φυλακήν, καὶ μένει εἰς αὐτὴν πέντε ἡμέρας. Μετὰ ταῦτα ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς ἐξουσίαν εἴς τινα ἄλλον, Γάργαλον ὀνόματι, νὰ τιμωρήσῃ τόσον τὸν υἱόν του Γοβδελαᾶν, ὅσον καὶ τοὺς ἄλλους Χριστιανούς. Καὶ λοιπὸν εὐθὺς προστάττει ὁ Γάργαλος νὰ δαρῇ ὁ Γοβδελαᾶς μὲ βούνευρα· ὅθεν ὁ τοῦ Κυρίου Ἀθλητὴς δερόμενος προσηύχετο εἰς τὸν Θεόν, ἀναθεματίζων τὴν θρησκείαν τοῦ πατρός του. Τότε ὁ Γάργαλος προσέταξε νὰ ἐκβάλωσι δύο λωρίδας ἀπὸ τοὺς πόδας ἕως τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἁγίου, λέγων καὶ τοῦτο χλευαστικῶς· «Τώρα βεβαίως θὰ ἔλθει ὁ Χριστός σου, διὰ νὰ σὲ καταστήσῃ ὑγιᾶ». Τούτου δὲ γενομένου, ἔδεσαν αὐτὸν δυνατὰ καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν.

Ἐπειδὴ δὲ ἀφ’ ἑαυτῶν ἐλύθησαν τὰ δεσμὰ καὶ ὁ Ἅγιος πάραυτα ἔγινεν ὑγιής, καθὼς ἦτο καὶ πρότερον, διὰ τοῦτο ὁ Γάργαλος, βλέπων τὸ θαῦμα, ἐξέστη, καὶ πορευθεὶς εἰς τὸν βασιλέα ἐφανέρωσε ταῦτα. Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε· «Θανάτωσον τὸν δυσσεβῆ, ἐπειδὴ αὐτὸς δὲν εἶναι υἱός μου, ἀλλ’ ἐπίβουλός μου, διότι ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν». Τότε ὁ θηριώδης Γάργαλος προσέταξε νὰ πυρώσουν μίαν σούβλαν, καὶ νὰ διαπεράσουν αὐτὴν διὰ τῶν ὠτίων τοῦ μακαρίου Γοβδελαᾶ καὶ τούτου γενομένου, ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖ λοιπὸν προσευχομένου τοῦ Μάρτυρος, ἰδοὺ ἦλθεν Ἄγγελος Κυρίου, ὅστις ἐξέβαλε τὴν σούβλαν ἀπὸ τὰ ὦτα του καὶ ἰάτρευσεν αὐτόν. Βλέπων δὲ ὁ Γάργαλος τὸν Μάρτυρα ὑγιᾶ, οὐκ ἠβουλήθη ὁ ἀσύνετος συνιέναι, ἀλλὰ καταξεσχίσας μὲ βούνευρα τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, ἔρριψεν αὐτὸν πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Τὴν δὲ ἄλλην ἡμέραν δέρει τὸν Μάρτυρα μὲ ραβδία ροδέας ἀκανθωτά· εἶτα καταξεσχίζει ἀσπλάγχνως τὰς πλευράς του μὲ σιδηρᾶς ἀγκίδας, ἤτοι τσιγκέλια, ἐπιλέγων περιγελαστικῶς· «Ἂς ἴδωμεν, ἂν ἔλθῃ καὶ τώρα ὁ Χριστός σου νὰ σὲ ἰατρεύσῃ». Ἔπειτα δὲ ἐφυλάκισεν ἐκ νέου αὐτόν. Ἅμα δὲ πάλιν προσηυχήθη ὁ Μάρτυς, ἔλαβε τὴν ἰατρείαν· ὅθεν ηὐχαρίστει καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. Βλέποντες δὲ οἱ ἄνθρωποι, οἵτινες εὑρίσκοντο εἰς τὴν φυλακήν, τὰ θαυμάσια ταῦτα, θαυμάζοντες ἔλεγον· «Μέγας τῷ ὄντι εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν».