Μετὰ δὲ μίαν ἡμέραν ἐκάθισεν ὁ ἄρχων εἰς τὸ κριτήριον. Καὶ παραστήσας ἔμπροσθεν του καὶ τοὺς δύο, τὸν Ἅγιον, λέγω, Γοβδελαᾶν καὶ τὸν πρῴην μάγον Γάργαλον, προσέταξε νὰ ἐκδύσωσι τὸν Γάργαλον καὶ νὰ δέρωσιν αὐτὸν μὲ ραβδία. Δερόμενος λοιπὸν οὗτος ἐνητένιζεν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔλεγε. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διὰ τὸ ὄνομά σου πάσχω, καὶ ἐνδυνάμωσόν με». Ὅθεν ταῦτα εἰπών, παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ. Ὁ δὲ Ἅγιος Γοβδελαᾶς, βληθεὶς εἰς ἕνα ξύλινον κοχλίαν, κατασυντρίβεται τοὺς πόδας. Ἔπειτα καίεται ἀσπλάγχνως εἰς τὰς μασχάλας μὲ πεπυρωμένας σιδηρᾶς σφαίρας, καὶ οὕτω ρίπτεται εἰς τὴν φυλακήν. Ὅσοι δὲ εὑρίσκοντο εἰς τὴν φυλακὴν δεδεμένοι καὶ πεπληγωμένοι ἐχρίοντο μὲ τὰ αἵματα, ἅπερ ἔτρεχον ἐκ τῶν πληγῶν τοῦ Μάρτυρος, καὶ ἰατρεύοντο. Ἀλλὰ καὶ ἀσθενεῖς ἐκεῖ τρέχοντες ἐλάμβανον τὴν ὑγείαν των, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν. Ταῦτα ἀκούων ὁ ἄρχων Γάργαλος, δὲν τὰ ἐπίστευεν. Ὅθεν μετὰ δεκαπέντε ἡμέρας, ἐκβαλὼν τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὴν φυλακήν, εὗρεν αὐτὸν ὁλόκληρον καὶ ὑγιᾶ. Βλέπων δὲ τοῦτο, ἔγινεν ἐξεστηκώς· καὶ ἀντὶ νὰ πιστεύσῃ καὶ νὰ μαλακωθῇ, περισσότερον ἐσκληρύνθη ὁ θηριόγνωμος. Καὶ διὰ τοῦτο προστάττει νὰ καύσουν πολὺ ἕνα λέβητα, ὁ ὁποῖος ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ πίσσαν καὶ θεῖον, καὶ εἰς αὐτὸν νὰ ρίψωσι τὸν Ἅγιον. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, προσηυχήθη καὶ προθύμως ἐμβῆκεν εἰς τὸν λέβητα. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐσχίσθη ὁ λέβης καὶ ἐξῆλθεν ὁ Μάρτυς ἀβλαβής.

Τοῦτο βλέπων ὁ ἀπάνθρωπος Γάργαλος συνεσκέφθη καὶ διέταξε μὲ τους ἄρχοντας νὰ σταυρώσωσι μὲν ἐπὶ ξύλου γυμνὸν τὸν Ἅγιον, πλῆθος δὲ πολὺ μακρόθεν νὰ τὸν τοξεύωσι. Πλὴν ἦτο εἰς τὰ ὄμματα ἑκάστου ἓν πρᾶγμα παράδοξον. Διότι ὄχι μόνον ὁ Ἅγιος ἔμενεν ἀπλήγωτος ἀπὸ τὰ ριπτόμενα βέλη, ἀλλὰ καὶ ριπτόμενα ταῦτα ἐναντίον του ἐκρεμῶντο εἰς τὸν ἀέρα. Τοῦτο δὲ τὸ θαῦμα ὅλους ἐξέπληξεν. Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνος, ὅστις ἔδωκε τὴν συμβουλὴν ταύτην εἰς τὸν Γάργαλον, ἐτέντωσε τὸ τόξον του διὰ νὰ κτυπήσῃ τὸν Ἅγιον, ὢ τοῦ θαύματος! τὸ ριφθὲν βέλος εὐθὺς ἐστράφη, καὶ ἐκτύπησε τὸν ἰδικόν του δεξιὸν ὀφθαλμόν.

Ταῦτα μαθὼν ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλε τὴν θυγατέρα του Κασδόαν, ἐλπίζων μήπως αὐτὴ μὲ τοὺς γλυκεῖς λόγους της δυνηθῇ νὰ καταπείσῃ τὸν ἀδελφόν της Γοβδελαᾶν νὰ ὑπακούσῃ εἰς τὸν πατέρα των, καὶ νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν· ἡ δὲ Κασδόα, προσελθοῦσα εἰς τὸν ἀδελφὸν καὶ κατηχηθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ, ἔγινε Χριστιανή. Τοῦτο δὲ μαθὼν ὁ πατὴρ αὐτῶν, ὁ καὶ βασιλεύς, ἐθυμώθη.