Σελίδα 7 από 7
Θέλοντες δὲ νὰ τὸ χρίσουν κατὰ τὴν τάξιν δι’ ἁγίου μύρου, ἐγνώρισαν ὅτι ἦτο γυνή, καὶ ἐκπλαγέντες ἐδόξασαν τὸν Κύριον ἅπαντες, ὅστις τὴν ἐνεδυνάμωσε νὰ πολεμήσῃ τὸν πολέμιον καὶ νὰ νικήσῃ αὐτὸν κατὰ κράτος. Αὕτη ἡ φήμη ἐξῆλθεν εἰς τὰ περίχωρα καὶ συνερίζοντο τὶς νὰ ἀσπασθῇ καὶ νὰ τιμήσῃ τὸ ἅγιον λείψανον πρότερον καὶ οὕτως ἄραντες αὐτὸ εὐλαβεῖς καὶ ἅγιοι ἄνδρες, ἀκολουθοῦντες ὅλοι μὲ λαμπάδας καὶ θυμιάματα, ἐνεταφίασαν αὐτὸ ἐντίμως καὶ ὡς ἔπρεπεν.
Οὗτος εἶναι ὁ Βίος τῆς πρῴην πόρνης ταῦτα τῆς ἀπεγνωσμένης κατὰ τοῦ ἐχθροῦ ἀγωνίσματα. Αὐτὴν ἂς μιμηθῶμεν καὶ ἡμεῖς ἅπαντες οἱ τὸ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ βορβορώσαντες. Ἂς κάμωμεν ἀποχὴν τοῦ κακοῦ κἂν ἀπὸ τώρα καὶ ἔμπροσθεν. Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν καὶ ἐμολύναμεν τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, τὴν σάρκα μας; Ἂς κλαύσωμεν, ἂς νηστεύσωμεν καὶ ἂς παιδεύσωμεν ἐδῶ πρόσκαιρα τὸ σῶμα, ἵνα μὴ κολασθῶμεν αἰώνια. Ἂς μελετῶμεν καθ’ ὥραν τὸν θάνατον, νὰ νικῶμεν τὰς ἡδονὰς τῆς σαρκός, ἵνα ἀξιωθῶμεν ἐκείνης τῆς ἀνεκφράστου ἡδονῆς καὶ ἀγαλλιάσεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Νουμεριανὸς ἐβασίλευσεν ἐν Ρώμῃ τῷ 283-284. Σύγχυσις ὅμως τις ὑφίσταται περὶ τοῦ χρόνου καθ’ ὃν ἤκμασεν ἡ Ἁγία αὕτη Πελαγία, συγχεομένου μετὰ τοῦ χρόνου καθ’ ὃν ἤκμασεν ἡ ἐπίσης κατὰ τὴν σήμερον ἑορταζομένη Ἁγία Πελαγία ἡ Παρθένος (βλέπε σελ. 217). Εἰς τὰ Συναξάρια τῶν Μηναίων (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν νεωτέρων ἐκδόσεων τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας) γράφεται ὅτι ἡ ἐξ ἑταιρίδων Ἁγία Πελαγία ἤκμασεν ἐπὶ Νουμεριανοῦ, ἐνῷ διὰ τὴν Ἁγίαν Πελαγίαν τὴν Παρθένον δὲν ἀνεφέρεται ὁ χρόνος καθ’ ὃν ἤκμασε, τὰ αὐτὰ δὲ γράφονται καὶ ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Ἐξ ἀντιθέτου ὁ Συναξαριστὴς τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὃν καὶ ἡμεῖς ἠκολουθήσαμεν κατὰ τὴν ἀρχικὴν ἡμῶν ἔκδοσιν, διὰ μὲν τὴν πρώτην Πελαγίαν δὲν ἀναφέρει τὸν χρόνον καθ’ ὃν ἔζησε, διὰ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν Παρθένον, λέγει ὅτι ἤκμασεν ἐπὶ Νουμεριανοῦ. Κατὰ τὴν ἡμετέραν γνώμην ἀμφότεραι ἤκμασαν κατὰ τὸν Γʹ αἰῶνα, ἴσως δὲ ἡ Παρθένος νὰ ἦτο ὀλίγον ἐνωρίτερον τῆς Ὁσίας, πάντως ἀμφότεραι οὐχὶ βραδύτερον τοῦ Γʹ αἰῶνος, καθὼς δύναται νὰ συμπαιράνῃ τις ἀπὸ τὰ ἐγκώμια τὰ ὁποῖα ἀφιέρωσεν εἰς αὐτὰς ὁ θεῖος Χρυσόστομος, εἰς Ἀντιόχειαν ἔτι εὑρισκόμενος. Κατόπιν τούτων ἐπροτιμήσαμεν νὰ ἀκολουθήσωμεν ἐνταῦθα τὴν χρονολογίαν τῶν Μηναίων.
[2] Τοῦ Ἁγίου Νόννου ἡ μνήμη ἑορτάζεται κατὰ τὴν δεκάτην Νοεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).
[3] «Διατί μετὰ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ἡμῶν;» (Ματθ. θʹ 11).
