Μεγάλως δὲ εὐγνωμονεῖ πρὸς τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ Ἱερόθεον ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος καὶ θαυμάσια πλέκει ἐγκώμια πολλαχοῦ τῶν ἀθανάτων ἐκείνων συγγραμμάτων αὐτοῦ, μέγαν ἥλιον ὀνομάζων αὐτόν, κλεινὸν καθηγεμόνα, θεῖον διδάσκαλον, Ἱερομύστην, ὑμνολόγον θεόληπτον καὶ ἄλλα πάμπολλα, ὥστε «οὐκ ἄν ποτε πρὸς οὕτω μέγαν ἥλιον ἀντειπεῖν ἐπεχειρήσαμεν» (Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου ἐν τῷ «Περὶ θείων ὀνομάτων»). Διὰ δὲ τὰ ἱερὰ τοῦ Ἱεροθέου συγγράμματα ἀποφαίνεται ὁ Μέγας Διονύσιος ὅτι ἐπιστημονικῶς καὶ μετὰ γηραλέας φρονήσεως ἔγραψε ταῦτα καὶ ὃτι ὡς ἄλλην Ἁγίαν Γραφὴν πρέπει νὰ τὰ νομίζωμεν, ὣσπερ τινὰ δεύτερα ἐκείνης λόγια καὶ τῶν θεολέκτων ἀκόλουθα. Ἔχει δὲ καὶ ἰδιαίτερον κεφάλαιον πρὸς τὸν Ἀπόστολον Τιμόθεον, ὅπου γνωστοποιεῖ, ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ θεῖος Τιμόθεος λαβὼν παρὰ τοῦ Διονυσίου τὸ ὑψηλότατον τοῦ Ἱεροθέου σύγγραμμα, καὶ μὴ δυνηθεὶς νὰ τὸ ἐννοήσῃ, τὸ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν Διονύσιον, παρακαλῶν αὐτὸν νὰ τὸ ἐξηγήσῃ, ὡς τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ σύγγραμμα, καὶ νὰ τὸ πέμψῃ ἐξηγημένον πρὸς αὐτὸν «καὶ πολλάκις ἡμᾶς καὶ αὐτὸς εἰς τοῦτο προέτρεψας, καὶ τήν γε Βίβλον αὐτὴν ὡς ὑπεραίρουσαν ἀνταπέσταλκας» (κεφ. γ’). Τοῦτο λοιπὸν μόνον ἀρκεῖ ν’ ἀποδείξῃ ὁποῖος ἦτο κατὰ τὴν σοφίαν ὁ ἱερὸς Πατὴρ ἡμῶν Ἱερόθεος, ὅταν ἡ Βίβλος αὐτοῦ καὶ αὐτοῦ τοῦ Ἀποστόλου Τιμοθέου ὑπερέβαινε τὴν κατάληψιν καὶ διὰ τοῦτο ἐζήτει παρὰ τοῦ ἱεροῦ Διονυσίου τὴν ταύτης ἐξήγησιν.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν κηδείαν τοῦ θεοδόχου σώματος τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου μαρτυρεῖ ὁ αὐτὸς Διονύσιος, ὅτι ἦτο παρὼν καὶ ὁ Ἱερόθεος ὑπὸ νεφέλης ἁρπαγείς, καὶ ὅτι ὕμνους τότε ἐμελῴδησε καὶ ἐπιταφίους ᾠδὰς εἰς δόξαν τῆς Θεομήτορος, ὑπερβαινούσας κατὰ πολὺ τὰς τῶν ἄλλων Ἱεραρχῶν ᾠδὰς καὶ ἐγκώμια, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτοὶ οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι ὑπερθαυμάζοντες ἐφύλαττον εἰς τὴν μνήμην των, καὶ εἰς πολλοὺς πολλάκις αὐτὰ ἀνέφερον, ὡς καὶ τοῦτο ὁ αὐτὸς μαρτυρεῖ Διονύσιος, λέγων πρὸς Τιμόθεον τὸν Ἀπόστολον· «Πολλάκις οἶδα παρὰ σοῦ καὶ μέρη τινὰ τῶν ἐνθεαστικῶν ἐκείνων ὑμνῳδιῶν ἐπακούσας». Ἐνθυμοῦμαι, λέγει, ὦ Τιμόθεε, ὅτι πολλάκις ἤκουσα ἐκ τοῦ στόματός σου καὶ περικοπάς τινας ἐκ τῶν θεολήπτων ἐκείνων ὕμνων καὶ ἐγκωμίων, τὰ ὁποῖα ὁ ἐμὸς θεῖος διδάσκαλος Ἱερόθεος ἐξεφώνει πρὸς τὴν Κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον ὅλος ἔνθους, ἔξω ὢν ἑαυτοῦ καὶ μετὰ τῆς ὑμνουμένης Θεομήτορος ἡνωμένος τῷ πνεύματι,