συλλαβόντες ἔφερον αὐτὸν εἰς τὸ τοῦ Ἀρείου Πάγου περίφημον δικαστήριον, ἵνα κριθεὶς καὶ κατακριθεὶς ἀξίαν λάβῃ τὴν καταδίκην τῆς βλασφημίας του, τότε καὶ ὁ Παῦλος, σταθεὶς ἐν μέσῳ τοῦ κριτηρίου, ἐξεφώνησε τὴν θαυμασιωτάτην ἐκείνην δημηγορίαν, λαβὼν τὴν ἀφορμὴν τοῦ λόγου ἐκ τῆς τοῦ βωμοῦ ἐπιγραφῆς «Τῷ Ἀγνώστῳ Θεῷ», διὰ τῆς ὁποίας εἵλκυσε τοὺς ἐλλογιμωτέρους καὶ σοφωτέρους τῶν ἄλλων φιλοσόφων πρὸς τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, ἐν οἷς ἦτο καὶ ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, καὶ γυνή τις ὀνόματι Δάμαρις, καὶ ἕτεροί τινες μετ’ αὐτῶν, ὡς ταῦτα πάντα λεπτομερῶς ὁ ἱερὸς Λουκᾶς ἱστορεῖ εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

Ὁ δὲ θεῖος Πατὴρ ἡμῶν Ἱερόθεος πρὸ τοῦ ἱεροῦ Διονυσίου εἶχε πιστεύσει, ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου προδιδαχθείς. Ἐπειδή, ἂν τοτε ἤθελε πιστεύσει καὶ αὐτὸς μετὰ τοῦ θείου Διονυσίου, δὲν ἤθελε σιωπήσει τοῦτο ὁ ἱερὸς Λουκᾶς, ἀλλ’ ἤθελεν ἀναφέρει καὶ αὐτὸν ἐξ ὀνόματος, ἐπισημότερον τοῦ Διονυσίου ὄντα καὶ πάντων τῶν ἄλλων κατά τε τὴν παιδείαν καὶ τὴν ἀρετὴν ὑπέρτερον· «Οὐ γὰρ ἂν εἰ τηνικαῦτα καὶ οὗτος μετὰ Διονυσίου πιστεύσας, ἐκολλήθη τῷ Παύλῳ» (ἐπιφέρει ὁ σοφὸς Ζυγαδινὸς ἐν τῷ εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον ἐγκωμίῳ αὐτοῦ).

Ἐν τοσούτῳ ἀφ’ οὗ ὁ τε θεῖος Πατὴρ ἡμῶν Ἱερόθεος καὶ ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος ἐδέχθησαν τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, διδάσκονται ἀμφότεροι ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πάντα τὰ τῆς πίστεως δόγματα καὶ χειροτονοῦνται Ἐπίσκοποι τῶν τότε πιστευσάντων Χριστιανῶν, ὁ δὲ θεῖος Διονύσιος καὶ τοῦ Ἱεροθέου μαθητὴς ἐχρημάτισε κατά τε τὴν ἔξω σοφίαν καὶ τὰ τῆς Θεολογίας ἀπόρρητα, ἐκ τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ στοχασθῶμεν πόση ἧτο ἡ τοῦ Ἱεροθέου ἐπιστημονική τε καὶ θεολογικὴ σοφία, ὅταν τοσοῦτον μέγαν Μαθητὴν ἠδυνήθη νὰ ἀναδείξῃ, οἷος ἦτο ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος. Ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἀψευδῆ τοῦ Κυρίου ἀπόφασιν, δὲν εἶναι ἀνώτερος ὁ μαθητὴς τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ, ἀλλ’ ὅμως ὁ τοῦ Ἱεροθέου μαθητὴς Διονύσιος ὁμολογουμένως ὑπερβαίνει πάντα σοφὸν ἀκρότατον, πολλῷ μᾶλλον ἄρα ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ Ἱερόθεος «αὐτάρκη ταῦτα (λέγει ὁ σοφὸς Εὐθύμιος ὁ Ζυγαδινὸς) τῆς θεοειδοῦς ἐκείνου (τοῦ Ἱεροθέου) διανοίας καὶ ὑψηλῆς ἐμφῆναι τὸ κλέος»· διὰ τῶν ὁποίων δηλοῦται σαφῶς, ὅτι καὶ ὑπὸ τοῦ θείου Παύλου καὶ ὑπὸ τοῦ μεγάλου Ἱεροθέου μαθητευθεὶς ὁ θεόληπτος Διονύσιος, ἐμυήθη ὑπ’ ἀμφοτέρων τὰ κρείττονα καὶ τὰ τελειότερα τῆς τε οὐρανίου καὶ τῆς καθ’ ἡμᾶς σοφίας.