Ἐπειδὴ τόσον τῶν ἀρετῶν ἡ κατόρθωσις ὅσον καὶ τῶν ἐπιστημῶν ἡ κατανόησις μεγάλων πόνων καὶ ἱδρώτων καὶ χρόνων ἱκανῶν χρείαν ἔχουσιν, ὅτι γλυκὺς μὲν εἶναι ὁ τῆς παιδείας καρπός, ἀλλ’ ἡ ρίζα πικρὰ καὶ ἐπίμοχθος· ὅθεν ἀπαιτεῖται καὶ νοῦς μὲν φιλήσυχος, ἀτάραχος, ἀρέμβαστος καὶ ἀμετεώριστος, ἀγρυπνίαι δὲ συνεχεῖς καὶ ἄπαυστοι καὶ ταλαιπωρίαι καὶ κακοπάθειαι ἀπειράριθμοι.
Τὰ καλὰ ταῦτα καλῶς γινώσκων ὁ ἱερὸς Πατὴρ ἡμῶν Ἱερόθεος πᾶσαν κατέβαλε σπουδὴν καὶ ἐπιμέλειαν, ὥστε κατά τε τὴν πρᾶξιν καὶ θεωρίαν κατέστη ἀκρότατος, ὑπερβὰς ἅπαντας τοῦ καιροῦ ἐκείνου τοὺς εὐκλεεῖς ἄνδρας θεωρητικούς τε καὶ πρακτικούς. Ἐπειδὴ τοὺς μὲν πρακτικοὺς καὶ ἐναρέτους ὑπερέβαινε κατὰ τὴν θεωρίαν διὰ τῆς ὑψηλῆς σοφίας του, τοὺς δὲ θεωρητικοὺς καὶ πεπαιδευμένους ὑπερενίκα κατὰ τὴν πρᾶξιν διὰ τῆς ἄκρας αὐτοῦ ἀρετῆς καὶ ἀσκήσεως, τοὺς δὲ πρακτικούς τε ἅμα καὶ θεωρητικοὺς ὑπερεῖχε κατὰ τὸν ὑψηλότερον βαθμὸν τῆς θεωρίας καὶ πράξεως, εἰς τὸν ὁποῖον αὐτὸς εἶχεν ἀνυψωθῆ ὑπὲρ ἅπαντας, καθότι ἡ μὲν ὑψηλὴ σοφία του τὴν ἄμεμπτον ἐβεβαίωνε πολιτείαν του καὶ τὴν ὑψηλὴν ὑπεστήριζε παιδείαν του, καὶ διὰ νὰ εἴπω συντόμως, ἅπαντα τὰ καλά, ὅσα πρὸς ἀρετὴν καὶ παιδείαν συντείνουσι, μετὰ μεγίστης προθυμίας καὶ ἀναριθμήτων πόνων ὡς φιλόπονος μέλισσα εἰς ἑαυτὸν ἐθησαύρισεν. Ἀλλὰ οἱ μὲν πόνοι παρῆλθον, ἡ δὲ δόξα αὐτοῦ διαμένει αἰώνιος· μεγάλης δὲ φρονήσεως καὶ ἀγχινοίας ἔργα εἶναι τὸ ἐπικερδέστατον τοῦτο ἐμπόριον, τὸ νὰ δώσῃ δηλονότι εἰς κόπον πρόσκαιρον καὶ νὰ λάβῃ δόξαν αἰώνιον, τὸ ὁποῖον οἱ νόες οἱ μικρόφρονες ποτὲ δὲν δύνανται νὰ ἐπιχειρήσωσιν.
Οὕτω λοιπὸν ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Ἱερόθεος τὴν πρακτικὴν ἀρετὴν βάσιν ποιήσας τῆς θεωρητικῆς, καὶ διὰ τῆς πράξεως τὴν θεωρίαν ζητήσας, ἔφθασεν εἰς τὸν ἀκρότατον τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς παιδείας βαθμόν, καθ’ ὅσον εἶναι δυνατὸν εἰς τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καὶ ἐγένετο τελειότατος καὶ τοιουτοτρόπως πρὸ τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως καὶ πρὸ τῆς ἀναγεννήσεως διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος προκαθαρίσας ἑαυτόν, ἐγένετο ἄξιος καὶ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.
Ὅτε δὲ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττων πανταχοῦ εἰς τὰ ἔθνη ἔφθασε καὶ εἰς τὰς κλεινὰς Ἀθήνας τὸν Ἰησοῦν καὶ την Ἀνάστασιν εὐαγγελιζόμενος, τινὲς δὲ τῶν ἐπικουρείων καὶ στωϊκῶν φιλοσόφων ἀντίθεον καὶ βλάσφημον τὴν διδασκαλίαν αὐτοῦ νομίζοντες,