Ὁ δὲ θάνατος αὐτοῦ τόσον κατῄσχυνε τὸν πασᾶν καὶ τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ, ὥστε τοὺς ἄλλους τρεῖς, ἤτοι τὸν Ἱερέα Εὐθύμιον, τὸν Ἱερέα Νικόλαον καὶ τὸν Βαρνάβαν ὥρισε καὶ τοὺς ἀπεδίωξαν μετὰ παρέλευσιν τριῶν ἡμερῶν, χωρὶς νὰ τοὺς κακοποιήσωσι, καίτοι ὁ Ἱερεὺς Εὐθύμιος δὲν ἤθελε κατ’ οὐδένα τρόπον νὰ ἀναχωρήσῃ ἐκεῖθεν, ποθῶν νὰ συναποθάνῃ μετὰ τοῦ Μάρτυρος, καὶ ἔλεγε πολλάκις εἰς τοὺς ἀσεβεῖς· «Ἐγὼ μόνος δὲν ἦλθα ἐδῶ, ἀλλὰ ἢ δότε μου τὸν σύντροφόν μου ἢ στείλατε καὶ ἐμὲ ὅπου ἐκεῖνον ἐπέμψατε» καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλά. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι ἐμβάσαντες αὐτὸν βιαίως εἰς πλοῖόν τι διὰ τοῦ ποταμοῦ, ἀπέστειλαν αὐτὸν εἰς Αἶνον· οἱ δὲ ἕτεροι δύο διωχθέντες ἐκεῖθεν ἀνεχώρησαν. Τὸ δὲ σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἐζήτησε μὲ χρήματα ὁ Γερμανὸς νὰ τὸ λάβῃ, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησαν κατ’ οὐδένα τρόπον νὰ τὸ πωλήσωσιν, ἂν καὶ διὰ μέσου Χριστιανῶν τινων ὑπεσχέθη νὰ τοὺς δώσῃ χρήματα ἱκανά, ὅσα ἤθελον. Ἐκεῖνοι ὅμως, θέλοντες νὰ ἐκδικήσωσι τὴν καταισχύνην τῆς θρησκείας των εἰς τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος τοῦ ταύτην καταισχύναντος, διέταξαν καὶ ἐρρίφθη εἰς τὸν ποταμόν.
Ἠγόρασε δὲ τὰ ἐνδύματα αὐτοῦ τὰ αἱματωμένα ὁ ρηθεὶς Ἱερομόναχος Γερμανός. Λαβὼν δὲ αὐτά, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολιν καὶ διελθὼν ἀπὸ τὸ χωρίον Παράορα ἐπεσκέφθη τὰς θυγατέρας τοῦ Μάρτυρος, δοὺς εἰς αὐτὰς καὶ μέρος ἐκ τῶν αἱματωμένων ἱματίων τοῦ Μάρτυρος καὶ πατρὸς αὐτῶν. Ἐκεῖθεν διὰ τῆς Αἴνου πλεύσας ἦλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἔφερεν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἐσφιγμένου τὰ ἱερὰ αἱματωμένα ἱμάτια τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Τιμοθέου· καὶ ἐξελθόντες μὲ λιτανείαν ὅ τε Ἡγούμενος καὶ οἱ Πατέρες ἐδέχθησαν αὐτὰ περιχαρῶς καὶ ἀσπασάμενοι αὐτὰ εὐλαβῶς, ἀπεθησαύρισαν μετὰ τῶν ἀμφίων τοῦ προαθλήσαντος Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου εἰς θεραπείαν παθῶν ψυχῆς τε καὶ σώματος πάντων τῶν μετ’ εὐλαβείας ἀσπαζομένων καὶ ἐπικαλουμένων θερμῶς τὴν ἀρωγὴν αὐτῶν καὶ βοήθειαν. Ὧν ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς αἰωνίου δόξης καὶ οὐρανίου μακαριότητος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ πρέπει δόξα σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.