Ἐκεῖθεν ἐπιβὰς εἰς πλοῖον κρυφίως, ἐπῆγεν εἰς Κυδωνίας, ἔνθα ἀποκατέστησε τὴν γυναῖκά του εἰς τὸ ἐκεῖ πλησίον γυναικεῖον Μοναστήριον, ἔπειτα δὲ αὐτὸς διέπλευσεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀγνώριστος. Καὶ ἀπελθὼν πρῶτον εἰς τὴν Μεγίστην Λαύραν ἔγινε κηπουρός, μετά τινα δὲ χρόνον ἔλαβε καὶ τὸ μικρὸν Σχῆμα, μετονομασθεὶς Τιμόθεος. Διατρίψας ὅθεν ἐκεῖσε περὶ τὰ ἓξ ἔτη, ἐφύλαττεν ἀκριβῶς τὰς διατάξεις τοῦ μοναδικοῦ ἐπαγγέλματος, ἐνήστευε, προσηύχετο, εἶχε τελείαν ὑπακοήν, πραότητα, ταπείνωσιν καὶ ὅλας τὰς λοιπὰς ἀρετάς. Ἔχων δὲ πόθον ἐγκάρδιον ἵνα μαρτυρήσῃ, καὶ ἀκούσας τὸ ἔνδοξον Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ Ἐσφιγμενίτου, τοῦ κατ’ ἐκεῖνο τὸ ἔτος μαρτυρήσαντος, ἔλαβεν ἄδειαν παρὰ τῶν προεστώτων τῆς Λαύρας, καὶ ἐλθὼν εἰς τὸ ἱερὸν Κοινόβιον τοῦ Ἐσφιγμένου, ἔβαλε μετάνοιαν· ὕστερον δὲ ἔγινε καὶ Μεγαλόσχημος, αὐξήσας περισσότερον τὸν κανόνα καὶ τὰς λοιπὰς ὑποχρεώσεις τῆς μοναδικῆς πολιτείας ὡς ἐπίσης καὶ τὰς ἀρετάς, τὰς ὁποίας προείπομεν, ἔτι πλέον ἀνέπτυξε. Ὅθεν ἐποίει προθύμως πάντοτε πᾶν τὸ προστασσόμενον, τόσον ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον, ὅσον καὶ ἀπὸ τὸν οἰκονόμον καὶ ἀπὸ πάντα ἄλλον διακονητὴν ὅστις τὸν προσέτασσεν.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ πρὸς τὸ Μαρτύριον πόθος αὐτοῦ ηὔξανεν ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ ἐφανέρωσε τον σκοπόν του εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν στείλῃ εἰς τὸ Μαρτύριον. Ὁ δὲ τοῦ ἀπεκρίθη νὰ ἔχῃ ὑπομονήν, ἕως ὅτου τὸν δοκιμάσῃ. Ὅθεν ὑπακούσας ἠκολούθει τὸ διακόνημά του. Δὲν ἔλειπεν ὅμως τοῦ νὰ προσέρχεται συχνάκις εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ νὰ τὸν παρακαλῇ μετὰ θερμῶν δακρύων νὰ τὸν εὐσπλαγχνισθῇ καὶ νά παραδεχθῇ τὴν αἴτησίν του. Τούτου πολλάκις γενομένου ὑπεχώρησεν ὁ Ἡγούμενος Εὐθύμιος εἰς τὴν αἴτησίν του καὶ ἐφοδιάσας αὐτὸν μὲ γράμματα, τὸν ἀπέστειλε πρὸς τὸν ἱεροδιδάσκαλον κύριον Γερμανόν, διατρίβοντα τότε εἰς τὰ παράλια τῆς Προποντίδος, παρακαλῶν αὐτὸν νὰ τὸν συνοδεύσῃ εἰς τὸ Μαρτύριόν του, ἐπιστηρίζων καὶ νουθετῶν αὐτὸν περὶ τὴν ἄθλησιν. Ἀναχωρήσας δὲ ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὸ Κοινόβιον, ἠρώτησε τὸν Ἡγούμενον τὸ ἑξῆς: «Ἆρά γε, ἐπιτρέπεταί μοι, ὅταν θὰ διαβῶ ἀπὸ τὸ χωρίον μου, τὸ ὁποῖον εἶναι εἰς τὴν ὁδὸν ἐξ ἧς θὰ διέλθω καὶ εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκονται τὰ κοράσιά μου, νὰ ὑπάγω εἰς τὸν οἶκόν των, νὰ τὰ ἴδω μόνον;». Ὁ δὲ Ἡγούμενος, φοβούμενος μήπως ἡ ἀγάπη τῶν τέκνων ἐμποδίσῃ τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὸν ἀγαθόν του σκοπόν, ἔτι δὲ καὶ διὰ νὰ λαμπρύνῃ αὐτὸν περισσότερον, δὲν τοῦ ἐπέτρεψεν.