Ἐνῷ δὲ αὐτὰ καὶ ἕτερα πλείονα ἔλεγεν ἡ Κλεοπάτρα, ἐλυποῦντο οἱ περιεστῶτες καὶ τὴν συνεπόνουν, θαυμάζοντες τῶν θείων κριμάτων τὴν ἄβυσσον. Μετὰ δὲ ὥραν ἱκανὴν ἀπεκοιμήθη ἡ γυνὴ καὶ βλέπει ἐν ὁράματι τὸν Μάρτυρα, ὅστις ἐκράτει τὸν υἱόν της εἰς τὴν ἀγκάλην του καὶ ἦσαν ἐνδεδυμένοι μὲ στολὴν ὑπέρλαμπρον, φοροῦντες εἰς τὰς κεφαλὰς δύο στεφάνους τοσοῦτον ὡραίους καὶ περικαλλεῖς, ὥστε γλῶσσα ἀνθρώπου δὲν ἔφθανε νὰ εἴπῃ τὸ κάλλος των, καὶ λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ Ἅγιος· «Διατὶ λυπεῖσαι, γύναι, καὶ δὲν ἀγάλλεσαι μάλιστα; μήπως εἶμαι τόσον ἀχάριστος, ὥστε νὰ μὴ ἠξεύρω τὰς εὐεργεσίας τὰς ὁποίας ἐποίησας; ἢ δὲν βλέπεις πόσην δόξαν ἔχει τὸ τέκνον σου; ἄφες λοιπὸν τὴν λύπην καὶ χαῖρε μάλιστα, εἰ δὲ ἂν θέλῃς ἂς ἔλθῃ πλησίον σου, νὰ καταλάβῃς τὴν εὐτυχίαν αὐτοῦ καλλίτερον».
Τότε ἡ Κλεοπάτρα ἐκάλεσε τὸν υἱόν της νὰ τὴν πλησιάσῃ· ἀλλ᾽ οὗτος δὲν ἠθέλησε νὰ ἀφήσῃ τὸν Ἅγιον, λέγων· «Μὴ λυπεῖσαι, μῆτερ μου, διότι ἐγὼ εἶμαι εἰς χαρὰν ἀνεκλάλητον, καὶ δὲν εἶναι πρέπον νὰ ἀφήσω ζωὴν αἰώνιον καὶ πανευφρόσυνον, νὰ ἔλθω εἰς τὴν πρόσκαιρον καὶ περίλυπον». Ταῦτα ἡ μήτηρ ἀκούσασα ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πολὺ τὸν Ἅγιον νὰ τὴν λάβῃ καὶ αὐτήν, νὰ συνευφραίνωνται μὲ τὸ τέκνον της. Λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ Ἅγιος· «Ἐπιμελήσου τὴν σωτηρίαν σου, καὶ ὅταν δουλεύσῃς ἀκόμη ἀρκετὸν καιρὸν διὰ τὴν ψυχήν σου, τότε νὰ ἔλθῃς». Ταῦτα εἰπὼν τὴν ηὐλόγησε καὶ μετὰ τοῦ παιδὸς ἀνεχώρησαν. Ἡ δὲ Κλεοπάτρα ἐξύπνησε καὶ διηγήθη εἰς ὅλους τὴν ὀπτασίαν χαίρουσα, ὅθεν ἡτοίμασε τὸ λείψανον τοῦ υἱοῦ της μὲ λαμπρὰ ἱμάτια καὶ τὸ ἔβαλε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιον, εὐχαριστοῦσα τὸν Κύριον, καὶ ἀφοῦ ἐποίησε καὶ τὰ μνημόσυνά του πλουσιοπάροχα καὶ ἔδωκεν εἰς πτωχοὺς καὶ Μοναστήρια τὸν ἐπίλοιπον πλοῦτόν της, ἐνεδύθη πενιχρὰ ἱμάτια καὶ ὑπηρέτει τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου εἰς νηστείας καὶ προσευχὰς σχολάζουσα, καὶ τόσον εὐηρέστησεν εἰς τὸν Θεὸν μὲ καθαρὰν διαγωγήν, ὥστε ἔβλεπε πᾶσαν Κυριακὴν τὸν Ἅγιον μὲ τὸν υἱόν της, ὡς ἄνωθεν, καὶ ἐλάμβανε πολλὴν ἀγαλλίασιν. Ζήσασα λοιπὸν ὁσίως μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ τέκνου της χρόνους ἑπτά, ἀπῆλθε ποὸς Κύριον καὶ τὴν ἐνεταφίασαν ὁμοῦ μὲ τὸ τέκνον της, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. ᾯ πρέπει τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.