ΟΥΑΡΟΣ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς ἤθλησεν ὅτε, βασιλεύων ὁ τύραννος Μαξιμιανός, ἐν ἔτει τδ’ (304), ἔστειλεν εἰς ὅλας τὰς πόλεις καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς Αἰγύπτου το ἀσεβέστατον πρόσταγμα, νὰ ἀπαρνῶνται οἱ Χριστιανοὶ τὴν εὐσέβειαν καὶ νὰ προσκυνῶσι τὰ εἴδωλα ἢ νὰ τοὺς θανατώνωσι μὲ διάφορα κολαστήρια. Συνέλαβον ὅθεν τότε πολλοὺς πιστούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλοι μὲν ἐθανατώθησαν ἀμέσως διὰ τὸν Χριστόν, καὶ ἄλλοι εὑρίσκοντο φυλακισμένοι μὲ πεῖναν καὶ δίψαν βασανιζόμενοι.
Τότε ἦτο καὶ ὁ μακάριος Οὔαρος, ὅστις ἦτο στρατιώτης Αἰγύπτιος ἀπὸ γένος ἐπίσημον, ἀνδρεῖος τὴν δύναμιν, τὴν δόξαν περίβλεπτος καὶ εἰς τὴν ἀρετὴν περιβόητος, ὁ ὁποῖος ἐπήγαινεν εἰς τὰς φυλακὰς ἑκάστην νύκτα καὶ ἐπεμελεῖτο τοὺς Μάρτυρας καὶ τοὺς παρεκάλει νὰ δέωνται τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸν ἀξιώσῃ καὶ αὐτὸν νὰ μαρτυρήσῃ διὰ τὸ ὄνομά του τὸ Ἅγιον, ὅτι εἶχε μὲν πόθον εἰς τοῦτο, ἀλλ’ ἐφοβεῖτο τῶν τυράννων τὴν ἀπανθρωπίαν καὶ ἀγριότητα. Ὅτι τόσην λύσσαν εἶχον οἱ φονεῖς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὥστε ἄλλους ἔψηνον ὡς πρόβατα, ἄλλους ἐβύθιζον εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἄλλους ποικιλοτρόπως οἱ δεινοὶ καὶ ὠμῶς ἐθανάτωναν.
Ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἀνήγγειλαν οἱ δήμιοι πρὸς τὸν ἄρχοντα, ὅτι εὗρον ἀσκητάς τινας εἰς τὴν ἔρημον καὶ τοὺς ἐφυλάκισαν· ταῦτα ἀκούσας ὁ ἡγεμὼν ἐχάρη καὶ ἡτοίμαζε τὰ κολαστήρια ὄργανα νὰ τοὺς βασανίσῃ σκληρότατα, ὁ δὲ μακάριος Οὔαρος ἔδωκεν εἰς τοὺς φύλακας ἀργύρια, καὶ τὸν ἀφῆκαν τὴν νύκτα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τοὺς Ἁγίους, τοὺς ὁποίους ἔλυσεν ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τοὺς ἐφίλευσεν ἐπιμελῶς, διότι ὀκτὼ ἡμέρας ἦσαν τελείως νήστεις καὶ μετὰ τὸν δεῖπνον εἶπε πρὸς αὐτούς· «Παρακαλῶ ὑμᾶς, δοῦλοι ἀληθινοὶ τοῦ Χριστοῦ, δεηθῆτε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὲ ἐνδυναμώσῃ, νὰ μαρτυρήσω διὰ τὴν ἀγάπην του, ὅτι δοῦλος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων του εἶμαι καὶ ἐγώ, ἀλλὰ δειλιῶ τὴν ἀσπλαγχνίαν τῶν ἀρχόντων καὶ τὰ διάφορα κολαστήρια. Δι’ αὐτὸ δὲν ἐτόλμησα νὰ ἐμφανισθῶ, φοβούμενος τὸ ἀποβησόμενον. Ποιήσατε λοιπὸν προσευχὴν πρὸς Κύριον δι’ ἐμέ, διότι αὔριον τελειώνετε τὸ Μαρτύριον». Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· «Ἀδελφὲ Οὔαρε, ἐὰν δὲν κοπιάσῃ τις τὸν χειμῶνα νὰ σπείρῃ τὸ γέννημα, δὲν ἐσοδειάζει τὸ θέρος νὰ χαίρῃ· οὕτω καὶ ὁ Ἀθλητὴς δὲν στεφανοῦται, ἐὰν δὲν ἀθλήσῃ νομίμως πρότερον· ἐλθὲ λοιπὸν εἰς τὴν συνοδείαν ὑμῶν, νὰ γίνῃς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ τέλειος καὶ αὐτὸς θέλει μᾶς βοηθήσει ἀοράτως διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ ὁποίου πάσχομεν, νὰ ὑπομείνωμεν ὅλα τὰ παρόντα κολαστήρια».