Ἐν ᾧ ταῦτα οἱ Ἅγιοι ἔλεγον, ἦλθον στρατιῶται τινὲς ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὸν τύραννον νὰ τοὺς ὁδηγήσωσιν εἰς τὸ κριτήριον, καὶ ἰδόντες εἰς τοὺς πόδας τῶν Μαρτύρων τὸν μακάριον Οὔαρον ἐθαύμαζον καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· «Δὲν φοβεῖσαι, ἄνθρωπε, νὰ μὴ τὸ μάθῃ ὁ ἡγεμὼν καὶ χάσῃς τὴν ἀξίαν καὶ τὴν ζωήν σου παράκαιρα;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ὁ Κύριος νὰ μὲ ἀξιώσῃ νὰ γίνω τῶν Ἁγίων τούτων συνοδοιπόρος καὶ σύσκηνος». Τότε οἱ μὲν στρατιῶται ἐπῆραν τοὺς Ἁγίους (οἵτινες ἦσαν ἑπτὰ πρότερον, ἀλλὰ ἐτελεύτησεν ὁ εἷς εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔμειναν οἱ ἓξ) καὶ τοὺς ἔφεραν εἰς τὸν τύραννον, ὅστις ἐγύμνωσεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν· «Μὰ τὴν δύναμιν τῶν θεῶν, ζωντανοὺς θέλω σᾶς δώσει εἰς τοὺς σκύλους νὰ φάγωσι τὰς σάρκας σας, ἐὰν δὲν ἀρνηθῆτε τὸν Ἐσταυρωμένον». Οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν ἀφόβως· «Ἡμεῖς εἴμεθα εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἐξωρισμένοι καὶ πάροικοι, ἡ πόλις μας εἶναι εἰς τὰ οὐράνια. Λοιπὸν τοὺς φοβερισμούς σου δὲν τοὺς λαμβάνομεν καθόλου ὑπ’ ὄψιν μας, ἀλλὰ μᾶλλον εὐχόμεθα καὶ παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς παιδεύσῃς, καθὼς εἶπες, σκληρότατα, διὰ νὰ φανῇ ὁ πόθος μας πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ νὰ καταλάβῃς καὶ σὺ πόσην βοήθειαν δίδει αὐτός, ὁ ἀληθὴς Θεός, εἰς τοὺς δούλους του». Τότε προστάσσει ὁ τύραννος νὰ τοὺς δείρωσιν ὅλους δυνατὰ καὶ ἀνηλεῶς, καὶ οὕτω δεινῶς μαστιγούμενοι ἐσιώπων καὶ δὲν ἔλεγον τίποτε, ὁ δὲ ἄρχων μετρήσας αὐτοὺς καὶ ἰδὼν ὅτι ἦσαν ἕξ, ἠρώτησε τὶ ἔγινεν ὁ ἕβδομος τότε παρευθὺς ἐπήδησεν εἰς τὸ μέσον ὁ Οὔαρος λέγων· «Ἐκεῖνος ἀπῆλθεν εἰς τὴν ἄλλην ζωήν, ἀλλ’ ἀφῆκεν ἐμὲ κληρονόμον αὐτοῦ καὶ ἐπίτροπον· λοιπόν, ἐάν τι σᾶς ἐχρεώστει, ἐγὼ νὰ πληρώσω δι’ αὐτόν».

Ἀκούσας ταῦτα ὁ ἡγεμὼν ἐθυμώθη περισσότερον καὶ ἠρώτησεν ἀπὸ ποῖον τάγμα καὶ τὶ ἄνθρωπος ἦτο. Ὁ δὲ Οὔαρος ἀπήντησεν ὅτι ἦτο ἀπὸ τοὺς ἐπιφανεῖς τῶν τυράννων καὶ στρατιώτης ἀήττητος· λυπηθεὶς εἰς τοῦτο ὁ ἄρχων λέγει πρὸς αὐτόν· «Ποῖος πονηρὸς δαίμων σὲ ἐκέντησε νὰ καταφρονήσῃς τὴν ἀξίαν σου καὶ τὰ σιτηρέσια τὰ ὁποῖα ἐλάμβανες καὶ νὰ ἔλθῃς εἰς τοιοῦτον φοβερώτατον κίνδυνον;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίνατο· «Τὸν οὐράνιον ἄρτον καὶ τὸ θεῖον ποτήριον τοῦ τιμίου αἵματος Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου προέκρινα ὑπὲρ τὴν τιμὴν καὶ τὴν πληρωμήν σου καί, ἀντὶ τῆς φθαρτῆς καὶ προσκαίρου ταύτης ζωῆς, προετίμησα τὴν ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον». Τότε ὁ ἄρχων ἠτένισεν εἰς τοὺς Ἁγίους μὲ νεῦμα ἄγριον λέγων· «Σεῖς εἶσθε αἰτία καὶ ἐζημιώθην τοιοῦτον στρατιώτην περιφανέστατον· ἀλλὰ θὰ καταναλώσω σᾶς πρότερον μὲ πάνδεινα παιδευτήρια καὶ ὕστερον τοῦτον τὸν ἀλιτήριον».