Ταῦτα εἶπον οἱ Ἅγιοι, ὁ δὲ τύραννος ἐπρόσταξεν αὐτοὺς μὲν νὰ φυλακίσωσι, τὸν δὲ μακάριον Οὔαρον νὰ ἀφήσωσιν οὕτω κρεμάμενον ἕως οὗ ἐκπνεύσῃ. Οὗτος δὲ ἐφώναξε πρὸς ἐκείνους λέγων· «Ἔχετε θάρρος, Πατέρες μου Ἅγιοι, διότι τὰς τιμωρίας ταύτας οὐδόλως συλλογίζομαι· παράδοτέ με εἰς τὸν Σωτῆρα, πρὸς τὸν ὁποῖον ὑπάγω σήμερον, μὲ τὰς εὐχάς σας περισκεπόμενος». Ὑπομείνας λοιπὸν εἰς ταύτην τὴν βάσανον πέντε ὥρας παρέδωκεν ὁ μακάριος Οὔαρος εἰς χεῖρας Θεοῦ τὴν ψυχήν του. Οἱ δὲ ἀχόρταγοι δήμιοι, νομίζοντες ὅτι ἀνέπνεεν ἀκόμη, τὸν ἔδερον, ἰδόντες ὅμως ὅτι ἐξέψυξεν, τὸν ἔρριψαν εἰς τοὺς σκύλους τὰ τὸν φάγωσι· τοιοῦτον τέλος ἔλαβεν ὁ μακάριος Οὔαρος.
Τῇ ἐπαύριον ἐδοκίμασε μὲ κολακείας, καὶ μάστιγας νὰ νικήσῃ τους ἐρημίτας, καὶ μὴ δυνάμενος ἔδωκε κατ’ αὐτῶν τὴν ἀπόφασιν νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσωσιν, οὗτοι δὲ ἐπῆγαν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης χαίροντες καὶ ἔκοψαν τὰς ἁγίας αὐτῶν κεφαλάς, τὰ δὲ τίμια λείψανα ἔκλεψαν τὴν νύκτα τινὲς φιλόχριστοι καὶ τὰ ἐνεταφίασαν ἐντίμως καὶ εὐλαβῶς εἰς τόπον ἐπίσημον.
Γυνὴ δέ τις εὐλαβὴς καὶ ἐνάρετος ἀπὸ τὴν Παλαιστίνην, Κλεοπάτρα ὀνόματι, ἦτο ἐκεῖ πλησίον, ὅταν ἐβασάνιζον τὸν Μάρτυρα Οὔαρον, καὶ ἔβλεπεν ὅλας τὰς κολάσεις περίλυπος, ἐδέετο δὲ τοῦ Θεοῦ μὲ νηστείαν καὶ δάκρυα νὰ λυτρώσῃ ἀπὸ τὰς θλίψεις τὸν λαόν του. Ὅταν λοιπὸν ἐνύκτωσεν, ἐπῆγεν ἡ εὐλαβὴς γυνὴ μὲ ἕνα υἱόν της μονογενῆ καὶ ἄλλους τινάς, καὶ ἐπῆρε τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου καὶ τὸ ἐτύλιξε μὲ λαμπρὰ ἱμάτια καὶ ἀρώματα πολύτιμα, καὶ τὸ ἐνεταφίασε κρυφίως διὰ τὸν διωγμὸν ὑποκάτω τῆς κλίνης της, καὶ ἀνάπτουσα φῶς ἄνωθεν αὐτοῦ τὸ ἐτίμα εὐλαβῶς ὡς ἔπρεπεν. Μετὰ δὲ χρόνους, ἀφοῦ ἔπαυσεν ὁ διωγμός, ἠθέλησε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν πατρίδα της, καὶ εἶχε πόθον νὰ λάβῃ μαζί της τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου. Ὅθεν ἐπῆγεν εἰς τὸν ἡγεμόνα καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν, ὅτι ὁ ἀνήρ της ἦτο ἀνδρεῖος εἰς τοὺς πολέμους καὶ ἦρε νίκας πολλὰς κατὰ τῶν ἐχθρῶν, ἔπειτα ἀπέθανε καὶ τὸν εἶχεν ἐνταφιασμένον εἰς τὴν οἰκίαν της, καὶ ἐπεθύμει ὅπως τῆς δώσῃ ἄδειαν διὰ νὰ τὸν λάβῃ εἰς τὴν πατρίδα της. Ὁ δὲ ἄρχων τῆς ἔδωκε τὴν αἴτησιν, καὶ ἔλαβεν αὕτη τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου Οὐάρου, λέγουσα εἰς ὅλους ὅτι ἦτο ὁ ἀνήρ της, τὸν ὁποῖον ἐπῆγεν εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος πλησίον χωρίου τινὸς ὀνομαζομένου Ἕδρα καὶ ἐκεῖ ἔθαψεν εὐλαβῶς τὸ ἅγιον λείψανον μὲ λαμπάδας καὶ θυμιάματα.