Οἱ δὲ Μάρτυρες δὲν ἐψήφησαν τοὺς λόγους του τελείως, λέγοντες· «Περίμενον ὀλίγον, ὦ δικαστά, νὰ καταλάβῃς τὴν μεγάλην διαφοράν, ἥτις ὑπάρχει μεταξὺ ταύτης τῆς προσκαίρου στρατείας καὶ τῆς ἀληθινῆς καὶ οὐρανίας τῶν Ἀγγέλων, μὲ τοὺς ὁποίους τὸν ἄνδρα τοῦτον ἡνώσαμεν». Τότε πάλιν τοὺς ἐβασάνισε διαφόρως, ἵνα θυσιάσουν, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη ὁ μάταιος, διότι ἐκεῖνοι δὲν ἐδειλίασαν ποσῶς, ἀλλὰ καὶ τοὺς θεούς του περιπαίζοντες ἔλεγον· «Θεοὶ οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν ἐκ τῆς γῆς» (Ἱερ. ι’ 11).

Ὁ δὲ μακάριος Οὔαρος παρώργισε, τὸν τύραννον λέγων· «Τὶ μωραίνεσαι κατὰ τῶν Ἁγίων, ἀσύνετε;». Ὁ δὲ θυμωθεὶς ἐκρέμασεν εἰς τὸ ξύλον τὸν Οὔαρον, λέγων ταῦτα πρὸς τοὺς λοιποὺς Μάρτυρας· «Ἐὰν σεῖς μὲ νικήσητε, θέλω ἀρνηθῆ καὶ τοὺς θεούς μου ἀληθῶς». Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· «Δοκίμασον τὴν δύναμίν σου εἰς τοῦτον τὸν ἀδελφόν μας, καὶ ἂν νικήσῃς αὐτόν, ἔχε ἐλπίδα καὶ δι’ ἡμᾶς». Τότε ὁ ἀσεβὴς προστάσσει καὶ καταβιβάζουσιν ἀπὸ τὸ ξύλον τὸν Οὔαρον, διὰ νὰ τοῦ δώσῃ δριμυτέραν βάσανον καὶ δένοντες αὐτὸν μὲ ὠμὰ λωρία, τὸν ἐτάνυσαν εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν ἔδερον τέσσαρες μὲ δυνατὰ ρόπαλα, καὶ τόσον τὸν ἐμαστίγωσαν, ὥστε συνετρίβησαν ὅλα τὰ ὀστᾶ του καὶ ἐκείτετο ἐλεεινὸν θέαμα. Τότε ὁ Ἅγιος στραφεὶς πρὸς τοὺς Μάρτυρας εἶπε πρὸς αὐτούς· «Εὐλογήσατε, Ἅγιοι Πατέρες, τὸν δοῦλόν σας καὶ ποιήσατε πρὸς τὸν Δεσπότην παράκλησιν, νὰ μοῦ δώσῃ δύναμιν καὶ βοήθειαν, διότι γινώσκει τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν, ἐπειδὴ κατεδέχθη νὰ γίνῃ ἄνθρωπος, καὶ εἶπεν ὅτι «Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενὴς» (Ματθ. κϛ’ 41). Οἱ μὲν λοιπὸν Ἅγιοι, ὑψώσαντες τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὸν οὐρανόν, τοιαῦτα προσηύχοντο· «Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων νὰ σοῦ στείλῃ ἐξ ὕψους δύναμιν, νὰ σὲ ἐνδύσῃ περικεφαλαίαν σωτηρίου καὶ ἱμάτια ἐκδικήσεως, ἡ δεξιὰ αὐτοῦ νὰ σὲ ἐνδυναμώσῃ καὶ νὰ σοῦ δώσῃ κατὰ τοῦ ἐχθροῦ νικητήρια. Στῆθι ἀνδρεῖος, διότι ἄνωθέν σου ἵσταται ὁ Παντοδύναμος καὶ σὲ βοηθεῖ, καὶ ὕστερον θέλεις ἀπολαύσει διὰ τοὺς πόνους αὐτοὺς μεγάλην ἀνταμοιβήν».

Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε τὸν ἔδερον τοσοῦτον ἀσπλάγχνως, ἀφοῦ ἐποίησαν οἱ Ἅγιοι τὴν προσευχὴν δι’ αὐτόν, τοῦ ἐφάνη ὅτι ἦτο ἄνωθέν του χεὶρ καὶ τὸν ἐβοήθει πολύ, διότι ἔπαιρνε τὴν δύναμιν τῶν ράβδων καὶ δὲν ᾐσθάνετο τὸν πόνον ὁ Ἅγιος· ὅθεν εἶπε πρὸς τοὺς ἄλλους μὲ ἀγαλλίασιν· «Μὴ λυπεῖσθε πλέον δι’ ἐμέ, ὅτι ἡ θεάρεστος εὐχή σας μετέτρεψε τὴν δριμύτητα τῶν βασάνων εἰς ἄνεσιν, καὶ τοσοῦτον ἐλάφρυνε τὰς ὀδύνας μου, ὥστε οὔτε κἂν ὀλίγον πόνον αἰσθάνομαι».