Τοῦτο ἠκούσθη εἰς διαφόρους τόπους καὶ ἤρχοντο ἀναρίθμητοι χάριν προσκυνήσεως, καὶ ὅσοι εἶχον ἀσθένειάν τινα, εὐθὺς ὡς ἤγγιζον μὲ πίστιν, ἐθεραπεύοντο. Ὅθεν ἰδοῦσα ὅτι καθ’ ἡμέραν ἔφερον ἀρρώστους καὶ ἰατρεύοντο, ἤρχισε νὰ κτίζῃ καὶ Ἐκκλησίαν πλουσίαν τοῦ Μάρτυρος, καὶ ἀφοῦ τὴν ἐτελείωσαν, προσεκάλεσε τοὺς Ἐπισκόπους τῆς ἐπαρχίας καὶ τοὺς ἐναρετωτέρους Μοναχοὺς νὰ ἐγκαινιάσωσι τὸν Ναὸν κατὰ τὴν συνήθειαν· ἀφ’ οὗ δὲ ἐποίησαν δοξολογίαν ὁλονύκτιον, τὸ πρωῒ ἔλαβεν ἡ Κλεοπάτρα καὶ ὁ υἱός της τὸ ἅγιον λείψανον καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὸ θυσιαστήριον, ἀφοῦ δὲ ἐτέλεσαν τὴν ἱερὰν Λειτουργίαν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ὅλα τὰ πρέποντα, ἐφίλευσεν ἡ φιλόξενος Κλεοπάτρα πλουσίως ἅπαντας καὶ διηκόνει μόνον αὐτὴ καὶ ὁ υἱός της εἰς τὴν τράπεζαν, εἶπε δὲ εἰς τὸν υἱόν της νὰ μὴ γευθῇ τίποτε, ἕως οὗ φάγωσιν οἱ ξένοι πρότερον, οἵτινες ὅλοι ἐφιλεύθησαν μὲ αὐτάρκειαν καὶ ηὐχαρίστησαν ἅπαντες· τὸ δὲ παιδίον ἦτο κεκοπιακὸς διὰ τὴν ὑπηρεσίαν καὶ πρὸς ἑσπέραν ἐνύσταξε καὶ ἔπεσεν εἰς τὴν κλίνην ν’ ἀναπαυθῇ, ἡ δὲ μήτηρ ἐπῆγε νὰ τὸ ἐγείρῃ νὰ φάγωσιν, διότι ἀκόμη νήστεις ἦσαν ἀμφότεροι· ὁ δὲ νέος εἶχε πυρετὸν λαῦρον καὶ ἐπυροῦτο ἀπὸ τὴν θέρμην εἰς ὅλον τὸ σῶμα.
Ἡ μήτηρ λοιπὸν τοῦ παιδίου ἐλυπήθη καὶ δὲν ἐδείπνησεν ἀπὸ τὴν θλῖψιν της, ἀλλὰ ἀνέμενε νὰ ἴδῃ τὸ ἀποβησόμενον· ὅσον δὲ παρήρχετο ἡ ὥρα τόσον ηὔξανεν ἡ ἀσθένεια, καὶ τὸ μεσονύκτιον ὁ υἱὸς αὐτῆς ἐξέψυξεν. Ἡ δὲ Κλεοπάτρα ἀπὸ τὸν πόνον καὶ τὴν λύπην της ἔπεσεν ὡς νεκρά. Ἔπειτα ἠγέρθη μὲ φωνὰς μεγάλας κλαίουσα πικρῶς, καὶ λαβοῦσα εἰς χεῖρας τὸ νεκρὸν παιδίον, ἔτρεξεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου καὶ ἀποθέτουσα τοῦτο εἰς τὸν τάφον αὐτοῦ, ἀνέσπα τὰς τρίχας, ἐγκαλοῦσα τὸν Ἅγιον, διατὶ τῆς ἔδωκε τοιαύτην ἀνταμοιβὴν εἰς τὰς εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας ἔκαμε καὶ ὀδυρομένη ἔλεγε ταῦτα φωνάζουσα· «Ὦ Ἅγιε Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὶ ἡμάρτηκα ἡ τάλαινα, ποίαν ἀδικίαν ἔπραξα; ἐγὼ ἀφῆκα τὸν ἄνδρα μου εἰς ξένην χώραν διὰ νὰ λάβω τὸ ἅγιόν σου λείψανον, καὶ ἐξώδευσα τόσα ἀργύρια διὰ νὰ σοῦ κτίσω τοιοῦτον Ναὸν περιφανέστατον, καὶ ἄλλο δὲν σοῦ ἐζήτησα εἰμὴ τοῦ υἱοῦ μου τὴν σωτηρίαν, διὰ νὰ τὸν ἔχω εἰς τὸ γῆράς μου βοήθειαν ἡ ταλαίπωρος! ὤ! πῶς ἐψεύσθην τῆς ἐλπίδος ἡ ἄχαρις, καὶ ἄλλα θαρροῦσα, ἕτερα ἔλαβον· ἀλλ᾽ ὦ Μάρτυς Χριστοῦ, δέομαί σου νὰ ἀναστήσῃς τὸν υἱόν μου καὶ νὰ μοῦ τὸν δώσῃς ζῶντα, καθὼς ὁ Ἠλίας ἀνέστησε τὸν παῖδα τῆς Σομανίτιδος, ἢ ἂς ἀποθάνω καὶ ἐγώ, νὰ ἔλθω αὐτοῦ ὅπου εἶναι τὸ τέκνον μου».