Πορευθέντες τότε ἀμφότεροι οἱ Προφῆται εἰς τὸν Ναόν, διέσχισαν τὰ ἱμάτιά των καὶ ἔβαλον στάκτην εἰς τὰς κεφαλάς των, θρηνοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ καὶ ἐλθόντες κατὰ τὴν ἕκτην ὥραν τῆς νυκτὸς εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως, ἤκουσαν φωνὰς σαλπίγγων, διότι ἦλθον Ἄγγελοι ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κρατοῦντες λαμπάδας εἰς τὰς χεῖρας των καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς πόλεως. Βλέποντες δὲ αὐτοὺς ὁ Ἱερεμίας καὶ ὁ Βαροὺχ ἔκλαυσαν καὶ εἶπον· «Τώρα εἶναι ἀληθὴς ὁ λόγος τὸν ὁποῖον ἐλάλησεν ὁ Θεός». Εἶπον δὲ εἰς τοὺς Ἀγγέλους· «Παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, νὰ μὴ καταστραφῇ ἡ πόλις ἕως οὗ λαλήσωμεν εἰς τὸν Θεόν». Τότε ὁ Ἱερεμίας ἐλάλησε λέγων· «Δέομαί σου, Κύριε, πρόσταξον νὰ λαλήσω ἐνώπιόν σου». Καὶ εἶπε Κύριος· «Λάλει». Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας· «Ἰδοὺ ἐπληροφορήθημεν, ὅτι θέλεις παραδώσει τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν της καὶ ὁ λαός σου Ἰσραὴλ θέλει ἀχθῆ αἰχμάλωτος εἰς τὴν Βαβυλῶνα. Λοιπὸν τί νὰ κάμωμεν τὰ Ἅγια σκεύη τοῦ Ναοῦ σου;». Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· «Παράδος ταῦτα εἰς τὴν γῆν λέγων: Ἄκουε, γῆ, τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σὲ ἔκτισεν ἐπὶ τῶν ὑδάτων καὶ σὲ ἐσφράγισε μὲ ἑπτὰ σφραγῖδας καὶ μὲ ἑπτὰ καιρούς, καὶ ἀφοῦ ἑπομένως θέλεις λάβει τὴν ὡραιότητά σου, φύλαξον τὰ Ἅγια σκεύη τῆς Λειτουργίας ἕως τῆς συναθροίσεως τοῦ ἠγαπημένου λαοῦ». Ἔπειτα ἐλάλησε πάλιν ὁ Ἱερεμίας, λέγων· «Παρακαλῶ σε, Κύριε, τί νὰ κάμω τὸν Αἰθίοπα Ἀβιμέλεχ, ὅτι πολλὰς εὐεργεσίας ἐποίησεν εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου; Διότι αὐτὸς μὲ ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ λάκκου τοῦ βορβόρου, ἐντὸς τοῦ ὁποίου μὲ ἔρριψαν καὶ δὲν θέλω νὰ ἴδῃ τὸν ἀφανισμὸν τῆς πόλεως, ἵνα μὴ παγώσῃ καὶ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὸν φόβον του, δειλὸς ὢν καὶ μικρόψυχος». Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Ἱερεμίαν· «Ἀπόστειλον αὐτὸν εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Ἀγρίππα καὶ θέλω σκεπάσει αὐτὸν ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ ὄρους, ἕως οὗ ὁ λαὸς ἐπανέλθῃ ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας του» [1].

Τότε λοιπὸν ὁ Ἱερεμίας λαβὼν, τὰ Ἅγια σκεύη τῆς Λειτουργίας, κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ, ἐναπέθηκεν αὐτὰ ἐντὸς πέτρας, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐσφράγισε μὲ τὸν δακτύλιόν του τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τὸ τετραγράμματον Ἰεχωβά, ὅπερ δηλοῖ, κατὰ τοὺς Ἑβδομήκοντα, Κύριος· καὶ ὤ τοῦ θαύματος! ὁ τύπος τῆς σφραγῖδος ἔγινε τόσον βαθύς, ὡσὰν νὰ ἐγλύφη μὲ σμίλην σιδηρᾶν. Ἐσκέπαζε δὲ τὴν πέτραν μία νεφέλη, ἵνα εἶναι δυσκολογνώριστος εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Εὑρίσκεται δὲ ἡ πέτρα αὕτη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὅπου κατεσκευάσθη ἡ Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ πρότερον ἐπὶ Μωϋσέως [2].