Ἀφ’ οὗ δὲ ἐκεῖ διέτριψεν ἱκανὸν καιρὸν ὁ Ἱερεμίας, ἔστειλεν ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας καὶ ἐξήγαγον κρυφίως αὐτὸν ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ ἔπειτα τοῦ λέγει· «Ἐπειδὴ καὶ εὐηργετήθης ὑπ’ ἐμοῦ, εἰπὲ τὰ μέλλοντα γενέσθαι κατὰ τὴν βασιλείαν μου». Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Προφήτης εἶπε· «Δὲν λαλῶ ἐγὼ εἰς σέ, ὦ βασιλεῦ, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ ἐν ἐμοί, καὶ ἃ γέγραφα γέγραφα, ἤτοι ὅσα ἔγραψα εἶναι ἀληθῆ καὶ ἀμετάθετα». Ὅθεν ρίπτεται πάλιν ὁ μακάριος Προφήτης εἰς τὴν φυλακήν· οἱ δὲ διαβολεῖς ἠνώχλουν πάλιν τὸν βασιλέα λέγοντες· «Ὁ Ἱερεμίας, καὶ εἰς τὴν φυλακὴν εὑρισκόμενος, ψυχραίνει τὰς καρδίας τῶν πολεμιστῶν, κηρύττων ἀντὶ εἰρήνης, πόλεμον καὶ ταραχήν· ὅθεν κάλλιον εἶναι νὰ θανατωθῇ εἷς διὰ τὴν τῶν πολλῶν σωτηρίαν». Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἰδοὺ αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὰς χεῖρας σας». Τότε λοιπὸν ἔρριψαν τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μελχίου (βλέπε Ἱερ. με’ 6) καὶ εἰς τὸν βόρβορον τῶν νεκρῶν.

Μαθὼν δὲ τοῦτο ὁ Ἀβιμέλεχ, εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· «Διὰ τί ἐκακοποίησας, ὦ βασιλεῦ, τον ἄνδρα Ἱερεμίαν;». Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίθη· «Δὲν ἔπραξα τοῦτο ἐξ ἰδίας θελήσεως, ἀλλὰ διὰ τὸν φόβον τοῦ λαοῦ· ὅθεν παραλαβὼν τριάκοντα ρωμαλέους ἄνδρας, ὕπαγε καὶ ἐξάγαγε αὐτὸν τοῦ λάκκου». Ὁ δὲ Ἀβιμέλεχ, πορευθεὶς ἐσπευσμένως, ἐξήγαγε τὸν Ἱερεμίαν ἀβλαβῆ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Τότε ὁ βασιλεὺς καλέσας τὸν Ἱερεμίαν λέγει πρὸς αὐτόν· «Μὴ κρύψῃς εἰς ἐμὲ ἐκεῖνο ὅπερ μέλλω νὰ ζητήσω παρὰ σοῦ». Ὁ δὲ Ἱερεμίας ἀπεκρίθη· «Διατί ἀποστρέφεσαι τὴν ἀλήθειαν, ὦ βασιλεῦ; ἐγὼ δὲν γίνομαι κήρυξ τοῦ ψεύδους, ἂν καὶ ἐπανειλημμένως μὲ θανατώσῃς». Ὁ δὲ βασιλεὺς ὤμοσε λέγων· «Ζῇ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μου, δὲν θέλω σὲ φονεύσει, οἱονδήποτε λόγον καὶ ἂν μοὶ εἴπῃς, οὐδὲ θέλω σὲ παραδώσει εἰς τὰς χεῖρας τῶν αἱμοβόρων ἀνδρῶν». Ὅθεν ὁ Ἱερεμίας εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· «Ἐὰν ἐκτελέσῃς τὴν συμβουλήν μου, ὦ βασιλεῦ, καὶ ἐξέλθῃς εἰς προϋπάντησιν τῶν Βαβυλωνίων, ἤξευρε ὅτι θέλεις διασώσει τὴν ζωήν σου καὶ ἡ πόλις αὕτη τῶν Ἱεροσολύμων δὲν θέλει ἀπολεσθῆ. Εἰ δὲ καὶ σταθῇς ἐναντίος εἰς αὐτούς, δὲν θὰ διαφύγῃς τὰς χεῖρας των, ἀλλὰ καὶ ἡ πόλις αὕτη θέλει γίνει παρανάλωμα τοῦ πυρός». Ἐπειδὴ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐνόμισε φλυαρίας τοὺς λόγους τοῦ Προφήτου, διὰ τοῦτο δὲν ἐσώθη ἀπὸ τὸν πόλεμον καὶ τὴν ὁρμὴν τῶν Βαβυλωνίων. Ὅθεν αὐτοὶ ἐλθόντες ἐπολιόρκησαν τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐμποδίσαντες τὰς ἔξωθεν τροφάς, ἐπροξένησαν εἰς τὴν πόλιν μεγάλην πεῖναν.