Οἱ δὲ σπουδαιότεροι ἡτοίμασαν λέμβον (διότι εὑρίσκεται πλησίον εἰς τὸν αἰγιαλὸν ὁ τόπος αὐτός), ἔβαλαν δὲ εἰς αὐτὴν τὸν Ἅγιον καὶ τὸν ἐπῆγαν εἰς τόπον Λευκάδα καλούμενον, εἰς τὸ δυτικὸν μέρος τῆς πόλεως, ἐνταφιάσαντες αὐτὸν εὐλαβῶς τῇ κε’ (25ῃ) Νοεμβρίου μηνός, εἰς τὸ κοιμητήριον, ὅπερ αὐτὸς ὁ Ἅγιος ᾠκοδόμησεν. Ἀλλὰ πρὶν νὰ τὸν καταβιβάσουν εἰς τὸν τάφον, τὸν ἐπῆγαν εἰς τὴν Μητρόπολιν μέσα εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα καὶ τὸν ἐκάθησαν εἰς τὸ Ἀρχιερατικὸν σύνθρονον.
Βλέποντες αὐτὸν ὅλος ὁ λαὸς εἰς τὸν θρόνον καθήμενον, ἔπαυσαν τὸν θρῆνον καὶ παρηγορήθησαν. Διότι ζῶν ὁ Ἅγιος δεν ἠθέλησε νὰ καθίσῃ εἰς τὸν θρόνον ἐκεῖνον, ἀλλὰ εἰς τὸ ὑποπόδιον ἐκάθητο. Οἱ δὲ Κληρικοί, μὴ ἠξεύροντες τότε τὴν αἰτίαν, ἐσκανδαλίζοντο γογγύζοντες· καὶ ἐρωτῶντες αὐτὸν τινὲς Ἱερεῖς μυστικῶς, διατί καταφρονεῖ τοιουτοτρόπως τὸ μέγα τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα καὶ κάθηται κατὰ γῆς ἐνδεδυμένος στολὴν πατριαρχικήν, ἐκεῖνος ἀπεκρίνατο λέγων· «Μὴ μὲ ἀναγκάζετε, νὰ καθήσω εἰς τὸ ἱερὸν σύνθρονον, διότι φόβος καὶ τρόμος καταλαμβάνει τὴν ψυχήν μου, ὅταν πλησιάσω εἰς τὸν θρόνον· ἐπειδὴ βλέπω θείαν τινὰ καὶ φωτοειδῆ δύναμιν, ἥτις εἰς αὐτὸ καθέζεται. Ὅθεν ἀπὸ τὴν χαρὰν καὶ τὸν φόβον ἀπορῶ, μὴ ἠξεύρων τὶ νὰ κάμω καὶ δι’ αὐτὸ καθέζομαι εἰς τὸ ὑποπόδιον, ἀλλὰ καὶ πάλιν μὲ φόβον πολύν, διὰ νὰ μὴ σκανδαλίζεται ὁ λαὸς καὶ μὲ κατακρίνωσιν. Ἰδοὺ σᾶς εἶπον τὴν ἀφορμὴν καὶ παρακαλῶ σας, ὅταν μὲ ἴδητε πλέον οὕτω ποιοῦντα, νὰ μὴ πειράζετε, ἀλλὰ μᾶλλον νουθετήσατε τὸν λαόν, νὰ μὴ σκανδαλίζωνται».
Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν αἰτίαν ἀνεβίβασαν τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου εἰς τὸ ἱερὸν σύνθρονον, νὰ τον ἰδοῦν νὰ χαρῶσιν, ἐπειδὴ ὡς ταπεινόφρων δὲν ἐκάθησε ζῶν. Τούτου γενομένου, ἔφερον οἱ Ἐπίσκοποι πλησίον τοῦ θρόνου τὸν Ἀχιλλᾶν καὶ τοῦ ἔβαλαν τὸ ὠμοφόριον τοῦ Ἁγίου, χειροτονήσαντες αὐτὸν Πατριάρχην, καθὼς ὁ μέγας Πέτρος προσέταξε, τὸ δὲ ἅγιον λείψανον ἐνεταφίασαν μεγαλοπρεπῶς καὶ φιλοτίμως μὲ σινδόνας καὶ μύρα πολυτελῆ καθὼς ἔπρεπε καὶ τὸν ἔβαλαν εἰς τὸ μνημεῖον, ὅπερ αὐτὸς ἔκτισεν, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγιναν πολλὰ σημεῖα καὶ θαύματα καὶ ἕως τὴν σήμερον γίνονται εἰς δόξαν Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ᾯ πρέπει τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.