Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην ἤρχοντο εἰς τὴν χώραν δύο γυναῖκες, μία παρθένος καὶ ἡ ἄλλη γερόντισσα, αἵτινες ἐκράτουν δύο σινδόνας καὶ τέσσαρα δερμάτια, τὰς ὁποίας ἰδὼν ὁ μακάριος καὶ γνωρίσας ὅτι ὁ Θεὸς τὰς ἀπέστειλε, τὰς προσέταξε νὰ ἁπλώσουν εἰς τὴν γῆν τὰ δερμάτια καὶ τὰ σινδόνια ἄνωθεν καὶ τότε ἐγονάτισεν ἐπάνω εἰς αὐτὰ καὶ προσηύχετο εὐχαριστῶν τὸν Κύριον· καὶ ποιήσας τὸν Σταυρόν του, ἐξέβαλε τὸ ὠμοφόριον· καὶ γυμνώσας τὸν τράχηλον ἔκλινε τὴν κεφαλήν, νὰ τὴν κόψωσιν. Οἱ δὲ στρατιῶται, εὐλαβούμενοι τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ, ἔμειναν πρὸς τὴν σφαγὴν ἀκίνητοι καὶ δὲν εἶχε προθυμίαν τις νὰ τὸν θανατώσῃ. Ἀλλὰ προσέτασσεν ὁ εἷς τὸν ἄλλον νὰ γυμνώσῃ τὸ ξίφος καὶ δὲν ἠδύνατο. Τέλος πάντων (ἐπειδὴ ἐξημέρωσε καὶ ἐφοβοῦντο μὴ ἀκουσθῇ εἰς τὴν πόλιν τὸ πρᾶγμα καὶ ἔλθουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ τοὺς ἐμποδίσουν) συνεφώνησαν καὶ ἔβαλεν ἕκαστος στρατιώτης πέντε φλωρία χρυσᾶ κατὰ γῆς, νὰ τὰ λάβῃ ὅλα ὅποιος κόψῃ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἱερομάρτυρος· καὶ τότε ὁ εἷς ἐξ αὐτῶν, νικηθεὶς ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ χρυσίου, λαβὼν τὰ ἀργύρια ἀπεκεφάλισεν αὐτόν, ἐπὶ Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει τια’ (311), καὶ τότε ἔφυγον σπουδαίως ὅλοι οἱ εἰδωλολάτραι. Τὸ δὲ ἅγιον σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἵστατο ὥραν πολλὴν (ὤ τοῦ θαύματος!) ὄρθιον, ἕως οὗ ἠκούσθη ἡ φήμη πανταχοῦ.
Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ Χριστιανοί, οἵτινες ἐφύλαττον τὴν φυλακήν, ἔδραμον εἰς τὸν τόπον τῶν καταδίκων καὶ ἰδόντες τὸ ἅγιον λείψανον ἔκαμαν θρῆνον πολύν, ὡς τέκνα πατρὸς φιλόπαιδος, τὴν ὀρφανίαν αὐτῶν ὀδυρόμενοι. Συνήχθη δὲ ὄχι μόνον ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ τὰ περίχωρα τῆς Ἀλεξανδρείας ἅπαντα καὶ πολὺν κοπετὸν ἐποίησαν, μὲ βοὴν ἀκατάπαυστον θρηνοῦντες τοιούτου πατρὸς ὑστέρησιν. Καὶ πάντες ἐφιλονίκουν τὶς νὰ λάβῃ τεμάχιον ἀπὸ τὸ ἱμάτιόν του δι’ εὐλάβειαν. Ὅθεν οἱ σπουδαιότεροι ἐτύλιξαν τὸ ἅγιον λείψανον εἰς τὸ δερμάτιον ἐκεῖνο καὶ τὴν σινδόνα, ἥτις ἐδέχθη τὸ αἷμά του. Καὶ δένοντες αὐτὸ σφικτά, τὸ ἐφύλαττον, φοβούμενοι τὴν ὁρμὴν τοῦ πλήθους διὰ νὰ μὴ τὸ διαμοιρασθοῦν καὶ τὸ διαλύσουν. Μετὰ ταῦτα ἔγινε φιλονικία μεταξύ των, θέλοντες τινὲς μὲν νὰ τὸν ἐνταφιάσωσιν ἐκεῖ εἰς τοῦ Ἀποστόλου τὸ κοιμητήριον, οἱ δὲ ἕτεροι ἔλεγον νὰ τὸν ὑπάγουν εἰς τὸ τοῦ Θεωνᾶ, τοῦ πρότερον ἀρχιερατεύσαντος, διότι ἐκεῖ ἀνετράφη ὁ Ἅγιος.