Τότε ὁ Τιβούρτιος πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τῆς Ἁγίας μετὰ δακρύων εἶπε· «Δέν μοι φαίνονται οἱ λόγοι σου ἀνθρώπινοι, ἀλλ’ ἀγγελικὰ ρήματα. Ἂς ὑπάγωμεν, ἀδελφὲ Βαλεριανέ, εἰς ἐκεῖνον τὸν ἅγιον ἄνθρωπον, νὰ μὲ βαπτίσῃ τὸ συντομώτερον, διὰ νὰ κληρονομήσω ζωὴν αἰώνιον». Οὕτω λοιπὸν ἀπελθόντες ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἀρχιερέα τὴν ὑπόθεσιν, ἐκεῖνος δὲ ἐβάπτισε τὸν Τιβούρτιον, ὁ ὁποῖος ἠξιώθη πολλάκις μετὰ τὸ ἅγιον Βάπτισμα καὶ εἶδε τὸν Ἄγγελον.
Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἦτο ἐκεῖ εἰς τὴν Ρώμην ἔπαρχος σκληρός τις καὶ ἀπάνθρωπος, ὀνόματι Δαλμάτιος, ὅστις ἔκαμνεν εἰς τοὺς Χριστιανοὺς διάφορα παιδευτήρια καὶ κολαστήρια, ἔπειτα τοὺς ἐθανάτωνεν ἄσπλαγχνα, ρίπτων δὲ εἰς τὰς πλατείας τὰ λείψανα, δὲν ἄφηνε νὰ τὰ θάπτωσι, πρὸς ἐκφοβισμὸν τῶν πιστῶν, ἵνα μὴ ὁμολογῶσι τὸ τοῦ Χριστοῦ πανσέβαστον ὄνομα. Οἱ δὲ Βαλεριανός, Κικιλία καὶ Τιβούρτιος τὴν νύκτα κρυφίως τὰ ἔθαπταν καὶ ἔδιδαν πολλὰς ἐλεημοσύνας εἰς τοὺς Χριστιανούς, οἵτινες διὰ τὸν φόβον τῶν εἰδωλολατρῶν ἐκρύπτοντο. Ἀπὸ τὰς πολλὰς φορὰς τοὺς εἶδον τινὲς μίαν φορὰν καὶ τοὺς κατήγγειλαν εἰς τὸν ἔπαρχον, ὅστις διέταξε καὶ ἐφυλάκισαν τὸν Βαλεριανὸν καὶ τὸν Τιβούρτιον, δίδων τὴν φροντίδα νὰ τοὺς φυλάττῃ ἀκριβῶς καπιτουλάριός τις ὀνόματι Μάξιμος. Πρωΐας δὲ γενομένης ἐπῆγεν ἡ Κικιλία νὰ τοὺς παρηγορήσῃ καὶ τοὺς λέγει· «Τώρα, στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ δείξετε τὴν ἀνδρείαν σας. Λοιπὸν μὴ δειλιάσητε πρόσκαιρον θάνατον, ἀλλὰ νομίμως ἀθλήσατε, ἵνα λάβητε ἐκ χειρὸς Κυρίου τὸν ἀμάραντον στέφανον».
Κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην διέταξε καὶ ὁ ἔπαρχος τὸν Μάξιμον νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ ἔξω τῆς πόλεως, εἴς τινα ναὸν τῶν εἰδώλων καί, ἐὰν δὲν προσκυνήσωσι, νὰ κόψῃ τὰς κεφαλάς των. Ὁ δὲ Τιβούρτιος καὶ ὁ Βαλεριανὸς ἐμυκτήρισαν τὰ εἴδωλα, λέγοντες· «Αὐτὰ δὲν εἶναι θεοί, ἀλλὰ δαίμονες· ὅθεν ἡμεῖς δὲν προσκυνοῦμεν ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ μόνον τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν ἀληθῆ Θεόν, ὅστις ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ ὅλα τὰ ἐπίλοιπα κτίσματα». Ὅθεν ἐπειδὴ δὲν ἠθέλησαν νὰ προσκυνήσωσιν, ἔκοψε τὰς κεφαλάς των ὁ Μάξιμος, τὰς δὲ ψυχάς των ἔλαβον Ἅγιοι Ἄγγελοι εἰς τοὺς οὐρανοὺς δορυφοροῦντες καὶ ψάλλοντες. Τούτους βλέπων ὁ Μάξιμος καὶ οἱ ἐπίλοιποι Ἕλληνες, οἵτινες ἔτυχον παρόντες, ἐπίστευσαν καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθησαν. Ἀφοῦ δὲ ἐνύκτωσεν, ἀπῆλθεν ἡ Κικιλία κρυφίως, μεθ’ ὅσων Χριστιανῶν ἠδύναντο, καὶ ἔλαβον εὐλαβῶς ἐκεῖνα τὰ ἅγια λείψανα, τὰ ὁποῖα καὶ ἐνεταφίασαν ἐντίμως καθὼς ἔπρεπεν.