νὰ μὴ λείψῃ οὔτε νὰ ἐλαττωθῇ ἡ εὐωδία των πώποτε, οὔτε, νὰ μαρανθῶσι τὰ φύλλα των, οὐδέ τις ἄλλος νὰ τοὺς ἴδῃ εἰμὴ ὅσοι φυλάξωσι σωφροσύνην καὶ πιστεύωσιν εἰς τὸν Χριστόν, καθὼς ὑμεῖς ἐποιήσατε. Σὺ δέ, Βαλεριανέ, αἴτησαι οἱανδήποτε χάριν θέλεις νὰ γίνῃ, ἐπειδὴ ἐπίστευσες τὴν ψυχωφελῆ συμβουλὴν τῆς συζύγου». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη πρὸς τὸν Ἄγγελον, λέγων· «Ἄλλο δὲν ἐπιθυμῶ καὶ διψῶ τοσοῦτον, ὅσον νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Δεσπότην Χριστὸν ὁ ἀδελφός μου, διὰ νὰ γίνῃ καὶ αὐτὸς ταύτης τῆς Χάριτος μέτοχος». Ὁ δὲ Ἄγγελος τοῦ λέγει· «Αὐτὸ καὶ ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἐπιθυμεῖ, ὅστις θὰ ἐκπληρώσῃ τὸ ζήτημά σου, νὰ ἔλθετε ὁμοῦ ταχέως εἰς τὸν Παράδεισον».

Μετὰ ταῦτα ἰδοὺ ἔφθασε κατ’ ἐκείνην τὴν ὥραν καὶ ὁ ἀδελφὸς τοῦ Βαλεριανοῦ, τὴν κλῆσιν Τιβούρτιος, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιον ὅπου ὁ Βαλεριανὸς καὶ ἡ Κικιλία συνδιελέγοντο. Αἰσθανόμενος δὲ εὐωδίαν γλυκυτάτην καὶ πάντερπνον ἐθαύμαζεν. Ὅθεν λέγει πρὸς τὸν Βαλεριανόν· «Τὶ εὐωδία εἶναι αὐτὴ ἡ ἐξαίσιος, ἡ ὁποία δὲν ὁμοιάζει μὲ τὰ μυρωδικὰ τὰ ἐπίγεια;». Ὁ δὲ Βαλεριανὸς ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ ἐποίησα πρὸς τὸν Θεὸν δέησιν. Καὶ ἐὰν πιστεύῃς εἰς αὐτόν, καθὼς καὶ ἡμεῖς ἐποιήσαμεν, θ’ ἀξιωθῇς καὶ σὺ νὰ ἴδῃς δύο στεφάνους ἀπὸ ἄνθη ὡραῖα καὶ εὐωδέστατα, τοὺς ὁποίους μᾶς ἔφεραν ἀπὸ τὸν Παράδεισον σήμερον». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Τιβούρτιος· «Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σᾶς ἔφεραν ἀπὸ τὸν Παράδεισον χάρισμα;». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «Πίστευσόν μοι, ἀδελφέ μου φίλτατε, ὅτι ἕως τώρα εὑρισκόμεθα τυφλωμένοι καὶ ἄγνωστοι προσκυνοῦντες εἴδωλα κωφὰ καὶ ἀναίσθητα, ἔργα δαιμόνων καὶ βδελύγματα ἄχρηστα. Ἀλλ’ ὁ ἀληθὴς Θεὸς εἶναι ἐπάνω ὑψηλὰ εἰς τοὺς οὐρανούς, ὅστις ἔκτισεν ὅλον τὸν κόσμον καὶ κυβερνᾷ ἅπαντα τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα». Λέγει ὁ Τιβούρτιος· «Πῶς ἔμαθες σὺ τοιαῦτα θαυμάσια καὶ ἀπόκρυφα μυστήρια;». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «Ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τὰ ἐφανέρωσεν εἰς ἐμὲ διὰ τὴν ἁγνείαν καὶ ἀγαθότητα τῆς Κικιλίας, θέλεις δὲ ἀξιωθῆ καὶ σὺ νὰ τὸν ἴδῃς, ἐὰν βαπτισθῇς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐσταυρώθη διὰ τοὺς ἁμαρτήσαντας καὶ νὰ μισήσῃς τὰ πονηρὰ καὶ ἄχρηστα εἴδωλα». Λέγει ὁ Τιβούρτιος· «Δὲν δύναμαι νὰ ἐννοήσω τοιούτους λόγους». Λέγει εἰς αὐτὸν ἡ Κικιλία· «Πολλὰ σὲ θαυμάζω πῶς δὲν γνωρίζεις ὅτι τὰ εἴδωλα εἶναι ὥσπερ νεκρὰ καὶ ἀκίνητα σώματα. Ὅθεν ἂν καὶ ἔχουσιν ὅλα τὰ μέλη, δὲν ἐργάζονται ὅμως οὔτε αἰσθάνονται».