Ὁ δὲ εὑρετὴς τῆς κακίας, βλέπων νενικημένον ἑαυτόν, παρεκίνησέ τινας νὰ καύσουν τὸν οἶκον τοῦ ἄρχοντος· τοῦτο γνωρίσας ὁ Ἀπόστολος διὰ Πνεύματος Ἁγίου, ἐξῆλθε πρὸς αὐτοὺς ἄφοβα· καὶ κρατήσαντες αὐτὸν ὡς θηρία ἀνήμερα, τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸ δικαστικὸν βουλευτήριον, τοῦ ὁποίου ὁ ἔξαρχος, ὀνομαζόμενος Ἀρίσταρχος, εἶπε ταῦτα πρὸς αὐτὸν μετὰ θυμοῦ· «Γνωρίζω ὅτι καυχᾶσαι διὰ τὰς μαγείας σου· ἀλλὰ ἐὰν δὲν ρίψῃς αὐτὰς ἀπὸ ἐπάνω σου, θέλω σὲ θανατώσει μὲ λιθασμὸν πικρότατον περὶ δὲ τοῦ σταυρωθέντος Θεοῦ σου θέλομεν ἐξετάσει μὲ τὸν καιρὸν ὕστερα». Ταῦτα λέγων τὸν ἥρπασεν ἀπὸ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς καὶ τὸν περιέπαιζε σύρων αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς μέρους εἰς τὸ ἄλλο καὶ βασανίζων. Ὁ δὲ Ἀπόστολος, διὰ νὰ σωφρονίσῃ τὴν ἀταξίαν τοῦ Ἀριστάρχου, ἴσως δὲ καὶ διὰ νὰ γνωρίσουν οἱ παρεστῶτες, ὅτι εἶναι δυνατοῦ Θεοῦ ὑπηρέτης, ἐβόησε μεγαλοφώνως, διὰ νὰ τὸν ἀκούσουν ἅπαντες, λέγων· «Σύ, Κύριε, ὅστις ἔπλασας τὰς καρδίας μας καὶ γνωρίζεις τὰς κινήσεις καὶ διανοήματα αὐτῶν, πλήρωσόν μου τὸν λόγον τοῦτον, ὅστις ἐξέρχεται χωρὶς ὀργὴν ἀπὸ τὴν καρδίαν μου καὶ ἂς γίνῃ πρὸς σωφρονισμὸν τῶν ἄλλων παράλυτος ἡ ἄτακτος αὕτη χείρ, ἥτις ἐτόλμησε νὰ ἁπλωθῇ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τὴν ὁποίαν ἡγίασες». Οὕτως εἶπε καὶ εὐθὺς ὁ λόγος ἔργον ἐγένετο καὶ ὄχι μόνον ἐξηράνθη ἡ χείρ του, ἀλλὰ ἐτυφλώθη καὶ ὁ εἷς ὀφθαλμός του, ὁ πρὸς τὸ μέρος ἐκεῖνο, ἐκωφώθη δὲ καὶ ἀπὸ τὰ δύο ὦτα καὶ ἔμεινε ἄλαλος τελείως.

Ταῦτα βλέποντες οἱ παρεστῶτες ἐξέστησαν καὶ παρεκάλουν αὐτὸν μὲ φόβον νὰ συγχωρήσῃ τὸν πταίσαντα, ὁ δὲ Ἀπόστολος λέγει πρὸς αὐτούς· «Αἱ διαστροφαὶ τῶν μελῶν δὲν δύνανται νὰ βοηθηθοῦν ἀπὸ ἄνθρωπον, διότι ἕνας εἶναι ὁ διορθωτὴς αὐτῶν, ὁ Δημιουργός, ὅστις ἐξ ἀρχῆς συνήρμοσεν ἐκ τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐὰν δὲν πιστεύσητε εἰς ἐκεῖνον ὁμοῦ μὲ αὐτόν, ὅστις ἔπαθε, δὲν λαμβάνει τὴν θεραπείαν του». Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην ἔτυχε καὶ ἐπήγαιναν νὰ ἐνταφιάσουν νεκρὸν καὶ λαμβάνοντες τὴν κλίνην ἐκεῖνοι, οἵτινες ἦσαν μὲ τὸν Ἀρίσταρχον, ἔλεγον εἰς τὸν Ἀπόστολον περιγελῶντες αὐτόν· «Ἐὰν αὐτὸν τὸν νεκρὸν ἀναστήσῃς, ὅλοι νὰ προσκυνήσωμεν τὸν Θεόν σου ὁμοῦ μὲ τὸν Ἀρίσταρχον». Ὁ δὲ Ἅγιος, βλέπων πρὸς τοὺς οὐρανούς, ἔκαμε προσευχὴν ὀλίγην ὥραν, ἔπειτα ἐκάλεσε τὸν νεκρὸν μὲ πρᾳεῖαν φωνὴν ἐξ ὀνόματος λέγων· «Θεόφιλε, ὁ Χριστός σε προστάσσει, ἔγειραι καὶ λάλει ὅ,τι θέλεις χωρὶς ἐμπόδιον».