Ἰδοὺ λοιπόν, ὅτι ἐδικαιώθη ὁ Ἅγιος, ἰδοὺ ὅτι ἡ δυσωδία τῶν ἐγκλημάτων ἐστράφη κατὰ τῶν κατηγόρων τοῦ Ἁγίου. Κατῃσχύνθησαν οἱ ἐχθροί, κατεστράφη ἡ σύνοδος, τὴν ὁποίαν συνήθροισαν. Ἐσβέσθησαν καὶ αὐτὰ τὰ πονηρὰ σκότη τοῦ διαβόλου, διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθησεν ὁ ἐπαναστάτης νὰ τὸν θανατώσῃ. Ἀναλάμπων δὲ πάλιν ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ὡς φωτοπάροχος λύχνος, ἀπαστράπτει ἐκεῖθεν τὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀγλαότατον φῶς· «Εὐλογητὸς Κύριος ἔψαλλεν ἡ ψυχὴ τοῦ Ἀθανασίου, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν. Ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ὡς στρουθίου ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων, ἡ παγὶς συνετρίβη καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν» (Ψαλμ. ρκγ’ 6-7). Καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ· «Ὅπλῳ κυκλώσει με ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ μου. Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας, ἀπὸ πράγματος διαπορευομένου ἐν σκότει, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ» (Ψαλμ. ϟ’ 4-6).

Ἐγώ, ὦ διάβολε, ἔλεγεν ὁ Ἀθανάσιος, ἐγὼ διὰ τῆς ὁμοουσίου, ὁμοθρόνου καὶ ὁμοδόξου τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ δυνάμεως, ἀποδιώκω τὰ δυσώδη σου σκότη, καταπολεμῶ τὰς ἀνισχύρους σου δυνάμεις, ἀποκρούω τοὺς ἐχθρούς μου, σβύνω τὰς ἐχθρικὰς αἱρέσεις, καταφωτίζω τὰ πέρατα τοῦ κόσμου διὰ τοῦ λαμπροτάτου φωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ πορευόμενος μὲ τοῦτο τὸ τοῦ Κυρίου μου φῶς, ψάλλω μὲ ἀγαλλίασιν καὶ χαράν. Κύριε ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου Σου πορεύσομαι καὶ ἐν τῷ ὀνόματί Σου ἀγαλλιάσομαι εἰς τὸν αἰῶνα» (Ψαλμ. πη’ 16-17). «Διὰ τοῦτο ὑψωθήσεται ὡς μονοκέρωτος τὸ κέρας μου καὶ τὸ γῆρας μου ἐν ἐλαίῳ πίονι» (Ψαλμ. θα’ 11). Ταῦτα μετ’ εὐφροσύνης ἐμελέτα καθ’ ἑαυτὸν ὁ Ἀθανάσιος ἐναντίον τοῦ μιαροῦ διαβόλου.

Καὶ ὁ διάβολος πάλιν, ἀπὸ τῆς ἀβύσσου τοῦ ἀσβέστου πυρὸς κλαίων καὶ ὀλοφυρομενος, ἠρώτα μὲ πόνον καὶ μὲ λύπην τὰ πονηρὰ πνεύματα· «Ὦ φίλοι μου καὶ ὑπηρέται, ἄρχοντες τῆς κολάσεως, ἀπορῶ, ἀδυνατῶ, λυποῦμαι, δὲν ἠξεύρω πλέον μὲ ποῖον τρόπον νὰ καταστρέψω τὸν Ἀθανάσιον καὶ νὰ ἀμαυρώσω τὴν ψυχήν του. Διότι ἂν ἀπέστειλα κατ’ αὐτῆς τὸ μεγαλύτερον σκότος τοῦ ᾍδου, τὸν Ἄρειον, διὰ νὰ σβύσω μὲ ἐκεῖνο τὴν λάμψιν τῆς ὁμοουσίου Θεότητος, τὴν ὁποίαν κηρύττει, ἂν ἐξήγειρον ἐναντίον του τόσους ἐχθρούς, οἵτινες τὸν κατεβίβασαν πολλάκις ἀπὸ τὸν θρόνον του, ἂν τὸν ἐπαίδευσα μὲ πάθη, θλίψεις καὶ ἀσθενείας μακράς,