ΑΡΧΙΖΕΙ ἐπάνω εἰς τὸ στερέωμα ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου νὰ συναθροίζῃ τὰ πυκνὰ καὶ σκοτεινὰ νέφη, ὄχι μόνον διὰ νὰ καλύψῃ μὲ τὴν φοβερὰν ταύτην θύελλαν τὰς φεγγοβόλους ἀστραπὰς τοῦ ἡλίου, ἀλλὰ (μὴ ὑποφέρουσα ἀπὸ τὸν φθόνον νὰ βλέπῃ ἐκείνην τὴν ἡλιοστάλακτον λάμψιν) μηχανᾶται μὲ μαῦρα καὶ σκοτεινὰ παραπετάσματα καὶ νὰ ἁρπάσῃ, ἂν ἦτο δυνατόν, ὅλην τὴν ἀκτινοβολοῦσαν καὶ λάμπουσαν μορφὴν τοῦ προσώπου του. Ἀρχίζει λοιπὸν ἐδῶ κάτω εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ νοητοῦ οὐρανοῦ τὸ πονηρὸν νεῦμα τοῦ διαβόλου νὰ πλέκῃ ἓν πυκνὸν καὶ σκοτεινὸν νέφος, ζοφωδέστερον τοῦτο τοῦ ᾍδου, ὄχι μόνον διὰ νὰ καλύψῃ μὲ τὴν συσκότισιν ταύτην τὰς φεγγοβόλους ἀκτῖνας τοῦ ἀνατέλλοντος ἡλίου, τοῦ Ἀθανασίου, ἀλλὰ μὴ ὑποφέρων ἀπὸ τὸν φθόνον του νὰ βλέπῃ τὴν λάμψιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκτινοβολοῦσαν ἐκ τῶν λόγων τῆς διδασκαλίας του, προσπαθεῖ μὲ τὰ μαῦρα καὶ σκοτεινὰ παραπετάσματα τῶν αἱρέσεων νὰ τοῦ ἁρπάσῃ ἂν ἦτο δυνατόν, ὅλην τὴν φεγγοβόλον καὶ ἀπαυγάζουσαν πνοὴν τῆς ζωῆς του.
Ἀλλὰ καθὼς μὲ τὴν πρώτην ριπὴν τοῦ ἀνέμου διασκορπίζονται καὶ ἀφανίζονται ἐντὸς ἐλαχίστου χρόνου τὰ σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀκτινοβολεῖ πάλιν ὁ ἥλιος εἰς ὅλον τὸ σύμπαν, οὕτω καὶ ὑπὸ τῆς θείας Δυνάμεως διασκορπίζονται καὶ ἀφανίζονται ἐν συντόμῳ τὰ νέφη, αἱ αἱρέσεις τοῦ μιαροῦ διαβόλου, ἀκτινοβολεῖ δὲ πάλιν ὁ Ἀθανάσιος μὲ τὰς ἀστραπὰς τῶν διδασκαλιῶν του, πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις τὸ τῆς Ὀρθοδοξίας τιμαλφέστατον φῶς· «Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὴν λυχνίαν καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ» (Ματθ. ε’ 14-15).
Ἀλλὰ ποῦ εἶναι αἱ ἐπίβουλοι καὶ ἐχθρικαί σου δυνάμεις, σκοτεινόμορφε καὶ φθονερὲ διάβολε, διὰ τῶν ὁποίων ὡπλίσθης ἐναντίον τοῦ ἀνδρικωτάτου Ἀθανασίου; Ποῦ εἶναι τὰ κατασκότεινα καὶ ζοφερά σου τεχνάσματα καὶ αἱ πανουργίαι, διὰ τῶν ὁποίων ἐβιάσθης ὄχι μόνον νὰ κρύψῃς τὸν λαμπρότατον τοῦτον λύχνον τῆς εὐσεβείας ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν σβέσῃς τελείως ἐντὸς τοῦ σκότους τῆς ἀπιστίας; Ποῦ εἶναι αἱ ἀπατηλαὶ αἱρέσεις σου, διὰ τῶν ὁποίων ἠγωνίζεσο, ὦ μιαρέ, νὰ στερήσῃς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ άπὸ τὴν θείαν οὐσίαν καὶ φύσιν τοῦ Πατρός; Ἐσβέσθησαν, ἀπωλέσθησαν καὶ ἠφανίσθη μὲ κρότον τὸ ἀνόσιον ἐφεύρημά σου τῆς βλασφημίας καὶ «ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ μετ’ ἤχου» (Ψαλμ. θ’ 7).