Ἐλθὲ ἐδῶ, μιαρώτατον γύναιον, ἄγριον καὶ κακὸν θηρίον, χαρὰ τοῦ ᾍδου καὶ ἔμψυχον ἄγκιστρον τοῦ διαβόλου καὶ εἰπὲ ἄν ὁ Ἀθανάσιος ἐκοιμήθη πράγματι, ἢ δὲν ἐκοιμήθη, μετὰ σοῦ! Καὶ ἂν δὲν ἐκοιμήθη, πρῶτον, διατὶ μὲ τόσην αὐθάδειαν κατηγορεῖς τὸν ἄξιον Ἀρχιερέα εἰς μίαν σύνοδον τῶν ἰδίων του ἐχθρῶν; Δὲν φοβεῖσαι τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς κεραυνοὺς τοῦ οὐρανοῦ; Ἂν ἐκοιμήθη, πῶς δὲν γνωρίζεις τὸ πρόσωπον; Πῶς δὲν διαχωρίζεις τὴν φωνήν; Πῶς τὸν Τιμόθεον λέγεις Ἀθανάσιον καὶ ἀναισχύντως ὀμνύεις ὅτι ὁ Ἀθανάσιος σοῦ ἥρπασε τὴν παρθενίαν; Ὤ πονηρία κακῆς γυναικός! Εἴπατε τώρα, ὦ ἄρχοντες, εἰς ποῖον ἔστρεψεν ἡ δυσωδία τοῦ σκότους τούτου; Εἴδετε ὅτι δὲν πταίει ὁ ἄπταιστος Ἀθανάσιος; Ἴδετε καὶ τὸν Ἀρσένιον, διὰ τὸν ὁποῖον λέγουσιν οἱ κατήγοροι τοῦ Ἁγίου, ὅτι τὸν ἐφόνευσε καὶ ἔκοψε τὴν χεῖρά του, διὰ νὰ κάμνῃ μαγείας καὶ θέλετε ἀκόμη ἰδῇ ὅτι δὲν ἔπταισε καὶ εἰς τοῦτο ὁ Ἀθανάσιος.

Τί ὑλακτεῖτε τώρα καὶ σεῖς ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, ὦ κέρβεροι τοῦ ᾍδου, ἐναντίον τοῦ Ἀθανασίου; Ποῖα θανατηφόρα δηλητήρια ρίπτετε, ὦ σατανικοὶ δράκοντες, διὰ νὰ δηλητηριάσετε τὸ γλυκύτατον ὄνομα τοῦ Ἀθανασίου, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ ἔνδοξος οὗτος ἥρως ποτίζει ὅλην τὴν κτίσιν, τὴν ἀμβροσίαν καὶ τὸ νέκταρ τῆς διδασκαλίας του; Ὁ Ἀθανάσιος ἐθανάτωσε τὸν Ἀρσένιον καὶ τοῦ ἔκοψε τὴν δεξιὰν χεῖρα, διὰ νὰ κάμῃ μὲ αὐτὴν μαγείας; Ψεύδεσθε, ὦ πλάνοι· διότι τὸν Ἀθανάσιον ἐκ τῆς εὐσεβείας, ἐκ τοῦ ἤθους, ἐκ τῶν ἀρετῶν καὶ ἐκ τῆς ἁγιότητος, ποὺ κοσμοῦν ὄχι μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, καλῶς γνωρίζει ὁ κόσμος. Δὲν εἶναι μάγος τις ἢ κλέπτης, ἀλλὰ τὸ πάθος, ἡ λύσσα καὶ ὁ φθόνος σᾶς ἀναταράσσουν τὴν καρδίαν διὰ νὰ λέγετε τόσας ψευδολογίας ἐναντίον τούτου τοῦ ἀθῴου ἀνδρός. Ἐλθὲ ἔξω λοιπόν, ἐλθὲ εἰς τὸ μέσον, ὦ Ἀρσένιε! Τί λέγετε τώρα, ψεῦσται καὶ ἐπίβουλοι τοῦ Ἁγίου; Εἶναι οὗτος ό Ἀρσένιος; Ναί, βεβαίως. Ἔχει καὶ τὰς δύο του χεῖρας; Τοῦ ἐλλείπει καμμία; Ὄχι, καμμία. Τί λέγετε λοιπόν; Ἐλλείπει ἀπὸ σᾶς ἡ Χριστιανικὴ Πίστις καὶ ἡ γνῶσις ἀπὸ τὸν μυελόν! Ὤ μῖσος καὶ φθόνος, ὅστις σᾶς κατατρώγει τὴν καρδίαν! Ὦ κακία καὶ πονηρία δύο μεγάλων συκοφαντιῶν, τὰς ὁποίας ἐμεθοδεύθητε κατὰ τοῦ Ἀθανασίου! Εἴδετε πάλιν, Χριστιανοί, τὸ δίκαιον; Εἴδετε, ὅτι δὲν πταίει ὁ ἄπταιστος Ἀθανάσιος;