Ἢ ὅτι ἔφερεν εἰς τὴν σάρκα του σίδηρα βαρέα; Ἀλλά, ἵνα δι’ ὀλίγων εἴπωμεν, Ἄγγελος ἦτο πράγματι ἐν σώματι γηΐνῳ καὶ φωστὴρ εἰς τὸν κόσμον ἀπλανής, ἐπέχων λόγον ζωῆς.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ παντοῦ συμβαίνουν σκάνδαλα καὶ ἡ γῆ εἶναι κυρίως τόπος σκανδάλων, συνέβησαν δε σκάνδαλά τινα καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, διὰ τοῦτο ἅπαντες οἱ Πατέρες παρεκάλουν τὸν Ἅγιον νὰ μεταβῇ εἰς Κωνσταντινούπολιν, διὰ νὰ διασκορπίσῃ τὰ σκάνδαλα διὰ βασιλικῶν διαταγῶν καὶ νὰ ἐπαναφέρῃ εἰς τὸν τόπον ἀπόλυτον εἰρήνην. Ὁ δὲ Ὅσιος, ὑπακούσας εἰς τοὺς λόγους τῶν Πατέρων, μετέβη εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου ὁ βασιλεύς, μεθ’ ὅλης τῆς συγκλήτου καὶ τῶν ἀρχόντων, δεξάμενοι αὐτὸν μὲ πολλὴν εὐλάβειαν, τὸν ὑπεδέχθησαν μὲ μεγάλην φιλοφροσύνην καὶ εὐθὺς ἐπλήρωσαν τὴν αἴτησίν του.
Ὅτε δὲ εὑρίσκετο ἐκεῖ ὁ Ὅσιος, ἵππευσεν ἡμέραν τινὰ ἕνα ἡμίονον καὶ μετέβαινε μεθ’ ἑνὸς Μοναχοῦ εἴς τινα τόπον τῆς Πόλεως λεγόμενον Πλατεῖα, δι’ ὑπόθεσίν τινα. Εἰς τὴν ὁδὸν ἐκάθητο εἷς ἐπαίτης καὶ ἐζήτει ἐλεημοσύνην. Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἅγιος εὐσπλαγχνίσθη καὶ ἡτοιμάζετο νὰ τὸν ἐλεήσῃ. Ἀλλ’ ὁ ἡμίονος, ὡς εἶδε τὸν ἐπαίτην, ἐφοβήθη καὶ ἀγρίεψε, ἁρπάσας δὲ μὲ βίαν τὸν Ὅσιον, ἔτρεχε κτυπῶν ἀτάκτως τοὺς πόδας του καὶ δὲν ἐστάθη ἕως ὅτου ἔρριψε τὸν Ἅγιον εἰς τὴν γῆν καὶ συνέτριψεν αὐτόν. Προστρέξαντες τότε Χριστιανοί τινες ἀνήγειραν αὐτὸν καὶ τὸν μετέφεραν εἰς τὴν κατοικίαν ὅπου διέμενε καὶ οὕτω, μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ τῇ ιγ’ (13ῃ) τοῦ Μαΐου μηνός, ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ Γεννήσεως ͵ακη’ (1028).
Κατὰ τὸν ἐνταφιασμὸν τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Λειψάνου πολλαὶ ἰάσεις καὶ θαύματα ἐτελέσθησαν, εἰς ἔνδειξιν τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς πρὸς Θεὸν παρρησίας τοῦ Ὁσίου καὶ εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου. Κατόπιν τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Λείψανον ἀνεκομίσθη εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ κατετέθη εἰς τὴν σεβασμίαν Μονὴν τοῦ Τιμίου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἡ ὁποία ἀνῳκοδομήθη ἀπὸ τοῦτον τὸν Ὅσιον Εὐθύμιον, ἐπονομάζεται δὲ νῦν τῶν Ἰβήρων. Εἰς δόξαν Πατρός,Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητος καὶ Βασιλείας, ᾟ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.