Αὐτὸς δὲ ὄχι μόνον δὲν ἐπείθετο, ἀλλὰ καὶ ἐζήτει νὰ συνομιλήσῃ μετ’ αὐτοῦ περὶ Πίστεως ὑπερασπίζων τὴν θρησκείαν του μὲ μεγάλην αὐθάδειαν καὶ ἐξουθενῶν τοὺς λόγους τοῦ Ἀρχιερέως. Ὁ δὲ Ἀρχιερεὺς παρεκάλει τὸν Ἅγιον νὰ καταβάλῃ τὴν ἔπαρσιν τοῦ Ἑβραίου μὲ τὴν σοφίαν τῶν λόγων του, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, μαθητὴς ὢν γνήσιος τοῦ πράου καὶ ταπεινοῦ Ἱησοῦ Χριστοῦ, ἔλεγε δι’ ἑαυτόν, ὅτι εἶναι γῆ καὶ σποδὸς καὶ ὅτι τὸ καθῆκον τοῦτο ἁρμόζει μάλιστα εἰς τὸν Ἀρχιερέα καὶ ὄχι εἰς αὐτόν.
Ὡς δὲ ὁ Ἀρχιερεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον ὅτι, ἐὰν δὲν ὑπακούσῃ εἰς τὸν λόγον του, δὲν θέλει παύσει ἀπὸ τοῦ νὰ τὸν παρακαλῇ, μόλις καὶ μετὰ βίας ἐπείσθη ὁ Ἅγιος καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προέβαλεν ὁ Ἑβραῖος, εὐθὺς ἀνῄρεσεν ὅλα μὲ ἀποδείξεις προφητικὰς καὶ πειστικώτατον λόγον καὶ αὐτὸν μὲν ἀπεστόμωσε, τὴν δὲ ἔνσαρκον οἰκονομίαν ἐκήρυξε λαμπρῶς καὶ ἐβεβαίωσεν. Ὅθεν, μὴ ὑποφέρων ὁ Ἑβραῖος τὴν καταισχύνην, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν, ἤρχισε νὰ προφέρῃ λόγους βλασφήμους κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ Ἅγιος, βλέψας πρὸς αὐτὸν αὐστηρῶς, εἶπε· «Νὰ κοπῇ ἡ λαλιά σου, ἀλιτήριε, διότι λαλεῖς ψεῦδος καὶ βλασφημίαν κατὰ τοῦ πάντων Κτίστου καὶ Δεσπότου Χριστοῦ». Εὐθὺς δέ, ὤ τοῦ θαύματος! ὁ Ἑβραῖος ἔμεινεν ἄφωνος καὶ πεσὼν εἰς τὴν γῆν συνέστρεφε τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ στόμα του.
Ἰδόντες τότε τοῦτο πάντες οἱ ἐκεῖ εὑρισκόμενοι Ἑβραῖοι καὶ Χριστιανοὶ ἐξεπλάγησαν καὶ ἐφοβήθησαν πολύ. Προσπεσόντες δὲ εἰς τὸν Ὅσιον, παρεκάλουν αὐτὸν νὰ τὸν λυπηθῇ καὶ νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Εὐσπλαγχνισθεὶς τότε αὐτὸν ὁ Ὅσιος, εἰσήκουσε τὴν δέησίν των καὶ σφραγίσας αὐτὸν μὲ τὸ σημεῖον τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἐθεράπευσεν αὐτὸν καὶ ὑγιᾶ κατέστησε, καθὼς ἦτο καὶ πρότερον. Τότε ὁ Ἑβραῖος ἐκήρυττε μεγαλοφώνως, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθής, Κτίστης τοῦ παντός, Κηδεμὼν καὶ Κυβερνήτης πάντων τῶν ζώντων καὶ εὐθὺς ἐβαπτίσθη μεθ’ ὅλων τῶν οἰκείων του. Ὄχι δὲ μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὅσοι Ἑβραῖοι εἶδον τὸ θαῦμα τοῦτο. Ἀκόμη καὶ ἄλλοι πολλοὶ Ἑβραῖοι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν. Ἐκεῖνος δὲ ὅστις ἰατρεύθη, προσέφερεν εἰς τὸν Ἅγιον χρήματα πολλὰ πρὸς εὐχαριστίαν, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος δὲν τὰ ἐδέχθη, προστάξας τοῦτον νὰ τὰ διανείμῃ εἰς τοὺς πτωχούς.
Ἔγινε κάποτε ξηρασία εἰς ὅλον τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ οἱ Πατέρες ἅπαντες εὑρίσκοντο εἰς λύπην ἀπερίγραπτον διὰ τὸν λόγον τοῦτον. Παρεκάλουν δὲ τὸν Ὅσιον νὰ ἀναπέμψῃ δέησιν πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα πέμψῃ βροχήν,