Οὕτως εἶπεν ὁ Σωτήρ, οὕτω δὲ καὶ ἐγένετο. Πίπτουσι τὰ τείχη τῆς νέας Ἱεριχοῦς, ὁ κόσμος δηλαδὴ διὰ τοῦ θείου λόγου μόνον ὑποτάσσεται εἰς Χριστόν. Καὶ τὸ μέγα τοῦτο κατόρθωμα συνετελέσθη ἄνευ οὐδεμιᾶς, ὡς εἴπομεν, ἀνθρωπίνης συνδρομῆς, ἀλλὰ τοὐναντίον μάλιστα καὶ ὑπὸ τὰς μᾶλλον ἐναντίας πρὸς τὸ κήρυγμα περιστάσεις καὶ ὑπὸ τὰς συνθήκας τὰς πλέον δυσμενεῖς.
Διότι ἐν πρώτοις οἱ Ἀπόστολοι ὤφειλον νὰ κηρύττωσιν, ὅτι ὁ ἄϋλος Θεὸς ἄνθρωπος ἐγένετο ταπεινός, ἐσαρκώθη καὶ ὡς κακοῦργος ἐσταυρώθη, εἶτα δὲ ἀναστὰς μετὰ τῆς τεθεωμένης αὐτοῦ σαρκὸς εἰς τὴν ἀρχαίαν δόξαν ἀνυψώθη, πᾶς δὲ ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμος διὰ Χριστὸν νὰ ὑποστῇ πᾶν δεινόν, στέρησιν ζωῆς, περιουσίας, κοσμικῆς δόξης καὶ ἐλευθερίας, ὤφειλον δηλαδὴ νὰ κηρύττωσιν ἀληθείας ἀντικειμένας εἰς τὴν διάνοιαν καὶ τὴν καρδίαν. Πρὸς τούτοις ὤφειλον οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστὸν ν’ ἀρνηθῶσιν ὁλόκληρον κόσμον φρονημάτων καὶ ἰδεῶν, συνηθείας, ἕξεις, πεποιθήσεις, σκέψεις· διότι διὰ τοῦ Ἀποστολικοῦ κηρύγματος ἐπρόκειτο οἱ μὲν Ἰουδαῖοι νὰ ἐγκαταλίπωσι τὸν νόμον τὸν Μωσαϊκόν, νὰ παύσωσι τοῦ λοιποῦ θεωροῦντες ἑαυτοὺς ὡς τὸν ἐκλεκτὸν τοῦ Θεοῦ λαόν, τὴν κατάργησιν τῆς Μωσαϊκῆς λατρείας, μεθ’ ἧς εἶχον τρόπον τινὰ συζυμωθῆ ν’ ἀνεχθῶσι καὶ τὸν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ὡς κακοῦργον κρεμασθέντα ὡς προκατηγγελμένον Μεσσίαν νὰ παραδεχθῶσιν, οἱ δὲ ἐθνικοὶ τὴν ἀρχαίαν τῶν θεῶν των λατρείαν νὰ καταλίπωσι, τὸν βίον των νὰ βδελυχθῶσι καὶ θρησκείαν πνευματικὴν ν’ ἀσπασθῶσι, θρησκείαν πρὸς πάσας τὰς ἐπιθυμίας αὐτῶν αὐστηροτάτην, πρὸς πάσας τὰς ἡδονὰς τοῦ κόσμου ἐναντιωτάτην. Ἔπειτα θρησκείαν τοιαύτην οἱ Ἀπόστολοι κηρύττοντες, ὤφειλον νὰ παλαίσωσι κατὰ τῆς τότε ἐπικρατούσης διαφθορᾶς καὶ νὰ ἀντιταχθῶσι κατὰ πάντων. Ἡ κακία εἶχε φθάσει εἰς τὸ κορύφωμα αὐτῆς, καὶ ἡ δυστυχὴς ἀνθρωπότης παραπαίουσα ἤδη ἀκάθεκτος ἐφέρετο εἰς ἀποσύνθεσιν καὶ καταστροφήν εἶχεν ἀποπτύσει πάντα ἠθικὸν χαλινὸν καὶ παραφρονοῦσα ἐκυλίετο εἰς τὸν βόρβορον τῶν παθῶν.
Οὐδόλως λοιπὸν παράδοξον πῶς οἱ Ἀπόστολοι, ὅτε τὸ πρῶτον ἐν τῷ κόσμῳ ἐνεφανίσθησαν, ὑπὸ παντοίων ἐχθρῶν καὶ ἀμειλίκτων πολεμίων περιεστοιχίσθησαν, πῶς οἱ πάντες καὶ τὰ πάντα ἀντετάχθησαν κατὰ τῶν Ἀποστόλων, ἀπὸ τῶν ὄχλων μέχρι τῶν ἀσόφων, ἀπὸ τῶν παίδων μέχρι τῶν γερόντων, ἀπὸ τῶν καλυβῶν μέχρι τῶν πόλεων τῶν πολυανθρώπων, πῶς οἱ Ἀπόστολοι εἰς πᾶσαν σπιθαμὴν γῆς ἔμελλον νὰ συναντῶσι μάχας, φόνους, θανάτους καὶ πῦρ.