Ὁμιλία εἰς τοὺς ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ καὶ περὶ τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος, ὑπὸ Θεοδώρου Ζωγράφου Ἰωαννίτου.

ΕΙΚΟΝΑ
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Εὐαγγελισταὶ Ἰωάννης καὶ
Ματθαῖος. Ἀπὸ τὰ θαυμάσια ψηφιδωτὰ τῆς Ἱ. Μονῆς
τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ Λεβαδείας. Ἔργον ΙΑʹ αἰῶνος.

ΕΟΡΤΑΣΑΣΑ χθὲς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ πνευματικὴ μήτηρ ἡμῶν, ἀδελφοί, τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου τὴν φαιδρὰν ἑορτήν, καθιέρωσις σήμερον κοινὴν πανήγυριν τῆς δωδεκάδος τῶν μαθητῶν, ὡς ὁμοτίμων καὶ ἰσοτίμων, ὡς τὴν αὐτὴν χάριν τοῦ Πνεύματος λαβόντων καὶ ἓν σῶμα καὶ πνεῦμα ἐν Χριστῷ ἀποτελούντων, καὶ πρὸς τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἑορτὴν πάντας ἡμᾶς σήμερον καλεῖ, ὅπως πνευματικῶς ἑορτάσωμεν αὐτήν. «Δεῦτε, ᾄδει σήμερον, πάντες οἱ πιστοὶ τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ ὡς προστάτας εὐφημήσωμεν πνευματικῶς πανηγυρίζοντες»· ἔλθετε, ψάλλει, πάντες οἱ πιστοί, ἵνα ἐπαινέσωμεν τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ ὡς προστάτας καὶ εὐφημήσωμεν πνευματικῶς πανηγυρίζοντες δι’ ὕμνων καὶ ᾠδῶν πνευματικῶν καὶ μιμούμενοι τούτους κατὰ τὸ δυνατόν.

Ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν δυνάμεθα νὰ ἐπαινέσωμεν πρόσωπόν τι οὔτε, νὰ μιμηθῶμεν αὐτό, ἂν μὴ πρότερον γνωρίσωμεν τὰς ἀρετὰς αὐτοῦ, δι’ ἃς καθίσταται ἐπαίνων καὶ μιμήσεως ἄξιον, συντόμως τὸν βίον ἑκάστου τῶν δώδεκα μαθητῶν ἂς σκιαγραφήσωμεν καὶ ἐπὶ τὸ θαυμάσιον ἀποστολικὸν αὐτῶν κήρυγμα ἐκταστικὸν βλέμμα ἂς ρίψωμεν, ὅπως τὴν ἀγάπην ἡμῶν πρὸς τὰ θαυμαστὰ ταῦτα πρόσωπα αὐξήσωμεν καὶ τὴν πίστιν ἡμῶν εἰς τὸν Σωτῆρα θερμοτέραν καταστήσωμεν, καὶ οὕτω δυνηθῶμεν νὰ ἑορτάσωμεν ἑορτὴν πνευματικὴν πρὸς δόξαν τῶν Θεοκηρύκων Ἀποστόλων καὶ τιμήν.

Ἡ θεόλεκτος δωδεκὰς τῶν μαθητῶν, ἡ εὐάριθμος αὕτη χορεία, κατέχει ἀναντιρρήτως τὴν πρώτην καὶ ὑπέροχον θέσιν ἐν τῇ ἀπειραρίθμῳ ὁμηγύρει τῶν μεγάλων τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡρώων. Οἱ μεγάλοι οὗτοι ἄνδρες καὶ εὐεργέται τῆς ἀνθρωπότητος, πιστοὶ ἀκόλουθοι τοῦ σαρκωθέντος Λόγου γενόμενοι, πάντα τὰ ἐπίγεια σκύβαλα ἐθεώρησαν, ἵνα Χριστῷ εὐαρεστήσωσι καὶ τὸ αἷμα αὐτῶν ἐξέχεον, ἵνα τὸν κόσμον ἀπὸ τοῦ φοβεροῦ τῆς ἁμαρτίας ζυγοῦ ἀπαλλάξωσι καὶ πρὸς φῶς καὶ ζωὴν ὁδηγήσωσι.

Μετὰ τοὺς κορυφαίους τῶν Ἀποστόλων Πέτρον καὶ Παῦλον, οἵτινες μετὰ τῆς δωδεκαρίθμου τῶν μαθητῶν χορείας καὶ σήμερον ἑορτάζονται, ἔρχεται ἀναντιρρήτως ὁ υἱὸς τῆς βροντῆς, ὁ ἐπιστήθιος μαθητής, Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, πρὸς ἐκείνους κατὰ πάντα ἐφάμιλλος, κατὰ τὴν κλῆσιν καὶ δρᾶσιν, κατὰ τὴν θεωρίαν καὶ πρᾶξιν, κατὰ τὸν ζῆλον καὶ τὴν ἀγάπην, ὁ ζωηρότερον πάντων αἰσθανθεὶς τὴν καλὴν ταύτην τοῦ Θεανθρώπου ἐντολήν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οἱ Συναξαρισταί, ἀκολουθοῦντες εἰς τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, λέγουσιν ὅτι Ναθαναὴλ εἶναι ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίμων. Τούτους ἠκολουθήσαμεν καὶ ἡμεῖς, βλέπε δὲ περὶ τούτου εἰς τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου τῇ ιʹ (10ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», καὶ ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ σελ. 457 ἔνθα λέγει: «Ἑνδέκατος εἶναι ὁ Σίμων…».