Ὁμιλία εἰς τοὺς ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ καὶ περὶ τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος, ὑπὸ Θεοδώρου Ζωγράφου Ἰωαννίτου.

Ἑνδέκατος εἶναι ὁ Σίμων ὁ Ζηλωτὴς, ὁ προσονομασθεὶς πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοῦ Σίμωνος Πέτρου Κανανίτης, ἤτοι Χαναναῖος. Καὶ οὗτος πρότερον ἁλιεὺς ὢν ἐκήρυξε μετὰ ταῦτα εἰς πολλὰς χώρας τῆς Ἀφρικῆς τὸν Χριστὸν καὶ ἐμαρτύρησεν ὑπὲρ αὐτοῦ θάνατον σταυρικόν.

Καὶ δωδέκατος εἶναι ὁ Ἰούδας ὁ τοῦ Ἰακώβου, ὁ καὶ Λεββαῖος καὶ Θαδδαῖος καλούμενος, ὅστις ἐν Μεσοποταμίᾳ καὶ Ἀρμενίᾳ ἐκήρυξε, καὶ ἐκεῖ κρεμασθεὶς καὶ τοξευθεὶς ὑπὲρ Χριστοῦ ἐμαρτύρησεν. Ὁ δὲ εἰς τὴν θὲσιν τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτου ἐκλεχθεὶς καὶ μετὰ τῶν δώδεκα συναριθμηθεὶς Ματθίας εἰς Αἰθιοπίαν τὸ Εὐαγγέλιον ἐκήρυξε καὶ ἐκεῖ πολλὰς βασάνους καὶ μαρτυρικὸν θάνατον ὑπέμεινεν.

Οὗτοι, ἀγαπητοί, ἀποτελοῦσι τὴν χορείαν τῶν δώδεκα τοῦ Σωτῆρος μαθητῶν. Ἀλλὰ πῶς εὑρίσκεται πλεονάζων τοῦ ἱεροῦ τούτου ἀριθμοῦ εἷς; Διότι μετὰ τῶν δώδεκα λίαν δικαίως συγκαταριθμεῖται καὶ ὁ μέγιστος τῶν Ἀποστόλων, ὁ θεῖος Παῦλος, ὡς τοῦτο βλέπομεν καὶ εἰς τὰς ἁγίας εἰκόνας, ἐν αἷς πρὸς τῶν ἄλλων μετὰ τοῦ Πέτρου ἱστορεῖται ἡ σεβασμία αὐτοῦ μορφή. Μετὰ τῶν δώδεκα ὡσαύτως οἱ ἱστοροῦντες τὰς ἁγίας εἰκόνας συμπεριλαμβάνουσι καὶ τὸν Μᾶρκον καὶ τὸν Λουκᾶν ὡς Εὐαγγελιστάς, ἐνῷ οὗτοι εἶναι ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα καὶ οὐχὶ ἐκ τῶν δώδεκα. Ὅπως δὲ τηρήσωσι τὸν ἱερὸν ἀριθμὸν τῶν δώδεκα μαθητῶν, προσθέτοντες τὸν Παῦλον καὶ τοὺς δύο Εὐαγγελιστὰς ἀναγκάζονται νὰ παραλείπωσι τὸν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου, τὸν Ἰούδαν τὸν τοῦ Ἰακώβου καὶ τὸν Ματθίαν.

Οἱ περισσότεροι τῶν δώδεκα μαθητῶν ἦσαν ἁλιεῖς, καὶ τούτους ἁλιεῖς ἀνθρώπων ἐποίησεν ὁ Σωτήρ. Διὰ τῆς τοιαύτης τοῦ ἐπαγγέλματος αὐτῶν μεταβολῆς, ἐνῷ πρότερον ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς θαλάσσης ἀνέλκοντες ἰχθεῖς θάνατον ἔφερον αὐτοῖς, ἐξάγοντες ἤδη ἐκ τῆς διαφθορᾶς ἀνθρώπους ἔφερον αὐτοὺς εἰς τὴν ζωήν. Διότι θάλασσα εἶναι ὁ κόσμος οὗτος, ἀγαπητοί, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐν αὐτῷ, φέρονται ὡς ἰχθύες κωφοὶ καὶ ἐξαπατώμενοι ἐκ τῆς ματαιότητος αὐτοῦ. Οἱ θεῖοι δὲ Ἀπόστολοι, λαβόντες παρὰ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν δίκτυον πνευματικόν, τὸν θεῖον λόγον, δι’ αὐτοῦ ἀνείλκυσαν ψυχὰς ἐκ τῆς θαλάσσης τοῦ κόσμου, τῆς πλήρους διαφθορᾶς καὶ ταραχῆς, καὶ ταύτας ἔφερον εἰς τὸ φῶς καὶ τὴν ζωήν, οὐχὶ δὲ ὡς οἱ ἁλιεῖς τοὺς ἰχθῦς εἰς θάνατον καὶ καταστροφήν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οἱ Συναξαρισταί, ἀκολουθοῦντες εἰς τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, λέγουσιν ὅτι Ναθαναὴλ εἶναι ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίμων. Τούτους ἠκολουθήσαμεν καὶ ἡμεῖς, βλέπε δὲ περὶ τούτου εἰς τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου τῇ ιʹ (10ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», καὶ ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ σελ. 457 ἔνθα λέγει: «Ἑνδέκατος εἶναι ὁ Σίμων…».