Μετὰ βίας λοιπὸν ἔμαθε τὴν ὑπόθεσιν εἷς ἰατρός, ὅστις ἐγνώριζε τὸν μακάριον Σαμψών, ὄχι μόνον ἀπὸ τὴν ἀρετήν, ἀλλὰ καὶ ἀπό τινα θαυμάσια ὅπου ἔκαμνεν. Ὅθεν ἀνέφερεν εἰς τὸν βασιλέα περὶ αὐτοῦ, ὅστις ἐχάρη ὡς τὸ ἤκουσε, καὶ στείλας δορυφόρους ἔφεραν μὲ πολλὴν τιμὴν τὸν Ὅσιον, τὸν ὁποῖον ἰδὼν ὁ βασιλεὺς μὲ τόσην εὐκοσμίαν καὶ ταπεινότητα, ἔχοντα τὰ γένεια ἄλουστα καὶ ἀνεπιμέλητα, τὸν ἐγνώρισε ὅτι ἦτο αὐτὸς ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον εἶδεν εἰς τὸ ὄνειρον. Ὅθεν ἀπὸ τὴν χαράν του ἐλησμόνησε τὴν ἀσθένειαν καὶ πηδήσας ἀπὸ τὸ στρῶμα ἐνηγκαλίσθη ὁ περίβλεπτος βασιλεὺς τὸν εὐτελῆ καὶ ἀχρεῖον εἰς τὸ φαινόμενον, τὸν ἐφίλει εἰς τὸ στόμα καὶ εἰς ὅλην τὴν κεφαλὴν γλυκύτατα, λέγων· «Σὺ εἶσαι, Πάτερ, κατὰ ἀλήθειαν, ὅστις μοῦ ἔταξες εἰς τὸ ὄνειρον νὰ μοῦ ἰατρεύσῃς τὴν ἀσθένειαν».
Ταῦτα εἰπὼν, ὁ βασιλεὺς ἐπῆρε τὸν Ὅσιον ἀπὸ τὴν χεῖρα καὶ εἰσῆλθον εἰς τὰ ἐσώτερα βασίλεια καὶ καθίσας αὐτὸν πλησίον του δὲν ἐχόρταινε νὰ τὸν τιμᾷ· ἀλλὰ κατεφίλει τὴν δεξιάν του καὶ τὴν ἤγγιζεν εἰς ὅλον του τὸ πρόσωπον χάριν εὐλογίας καὶ ἁγιότητος. Ἀπὸ τὴν πολλήν του δὲ εὐλάβειαν ἔκλαιεν ὁ εὐσεβέστατος· ὅτι ὁ πόνος τῆς ἀνάγκης τὸν ἐβίαζε νὰ καταφρονῇ τὴν μεγάλην ἀξίαν τῆς βασιλείας καὶ νὰ εὐτελίζῃ τὸν ἑαυτόν του. Πλὴν ὅμως ἡ πολλὴ ταπείνωσις τοῦ βασιλέως ἐλύπησεν ὑπερμέτρως τὸν Ὅσιον, ὅστις ἐβαρύνθη τὴν πολλὴν τιμήν, ὅπου τοῦ ἔδιδε, καὶ τοῦ λέγει· «Μὴ μὲ ἐμβάλλῃς εἰς πειραρασμόν, ὦ βασιλεῦ, τὸν ταλαίπωρον, διότι εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος, ἔχων ἀνάγκην τοῦ ἐλέους τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ». Ταῦτα εἰπὼν ἔβαλε τὴν χεῖρά του εἰς τὸ σημεῖον ὅπου εἶχε τὸ πάθος ὁ ἀσθενὴς καὶ ἔγεινε τελείως ὑγιής. Ὁ δὲ ταπεινόφρων θεραπευτής, διὰ νὰ φύγῃ τὸν ἀνθρώπινον ἔπαινον, ἔβαλεν ὀλίγην ἀλοιφὴν εἰς τὸ πάθος, τάχα πῶς δὲν ἦτο αὐτὸς αἰτία τῆς θεραπείας, ἀλλὰ τὸ βότανον. Πλὴν ὅλοι ἐγνώρισαν ἀληθῶς τὴν ὑπόθεσιν, ἐπειδὴ ὄχι μόνον αὐτὸ ἐτελέσεν, ἀλλὰ καὶ ἄλλα θαύματα ὁ θαυμάσιος ὑστερώτερα καὶ πρωτύτερα.
Ὅταν ἐγνώρισεν ὁ βασιλεὺς ὅτι ἐλυτρώθη τελείως ἀπὸ τὸ πάθος ἐκεῖνο, ἔμεινε θαυμάζων καὶ ἀγαλλόμενος. Ὅθεν θέλων νὰ ἀνταμείψῃ τὴν μεγίστην ταύτην εὐεργεσίαν, ἔδιδεν εἰς τὸν Ὅσιον χρυσίον ἀμέτρητον καὶ ἄλλα πολύτιμα πράγματα, ὅσα ἀγαποῦν οἱ φιλόκοσμοι· ὁ δὲ μακάριος Σαμψών, ἔχων τὴν πτωχείαν μακαριωτέραν παντὸς χρυσίου καὶ πλούτου προσκαίρου, δὲν τὸ ἐδέχθη ποσῶς, ἀλλὰ ἐπιστρέψας αὐτὰ εἰς τὸν βασιλέα, εἶπεν εἰς αὐτόν·