ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ὁ ἱερὸς οὗτος τῆς Ἐκκλησίας πατὴρ (ὁ καὶ Αὐρήλιος ὀνομαζόμενος) ἐγεννήθη τῇ ιγ’ (13ῃ) Νοεμβρίου τοῦ 354 σωτηρίου ἔτους εἰς Ταγάστην (πολίχνην τῆς Νουμιδίας μικρὸν ἀπέχουσαν τῶν Μαδαύρων καὶ τῆς Ἱππῶνος) ἐκ πατρὸς Πατρικίου τὸ ὄνομα, ἐπισήμου τὸ γένος, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ λίαν εὐπόρου, εἰδωλολάτρου κατ’ ἀρχάς, εἶτα δὲ τὸν Χριστιανισμὸν ἀσπασαμένου, καὶ περὶ τὰ ἔσχατα τοῦ βίου του δεχθέντος τὸ ἅγιον Βάπτισμα, καὶ μητρὸς Μοννίκης ὀνόματι, Χριστιανῆς ἐκ γένους καὶ διὰ πάσης ἀρετῆς κεκοσμημένης, ἥτις μετὰ θερμοῦ ζήλου προσεπάθησε, ἵνα ἐμπνεύσῃ εἰς τὸν υἱὸν αὐτῆς ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων τὰ θεῖα τοῦ Χριστιανισμοῦ δόγματα, μὴ λογιζομένη ἑαυτήν, ὡς ἔλεγε, τελείαν μητέρα, ἐν ὅσῳ δὲν ἤθελε δυνηθῆ νὰ μεταδώσῃ καὶ τὴν ζωὴν τῆς χάριτος εἰς ἐκεῖνον, εἰς ὃν εἶχε δώσει τὴν φυσικὴν ζωήν. Καὶ τῷ ὄντι, πάντες οἱ ἅγιοι πόθοι της κατ’ εὐχὴν ἐξεπληροῦντο, καὶ ἔχαιρεν ἀπὸ καρδίας ἡ εὐσεβὴς μήτηρ καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν, βλέπουσα τὸν πεφιλημένον αὐτῆς υἱὸν Αὐγουστῖνον ἡλικιούμενον ἐν φόβῳ Κυρίου καὶ χρηστὰς παρέχοντα περὶ τοῦ μέλλοντος αὐτοῦ ἐλπίδας.
Ἡ χαρὰ ὅμως αὕτη δὲν διήρκεσεν ἐπὶ πολύ· διότι ὁ νεανίσκος, ἀποσταλεὶς ὑπὸ τῶν γονέων πρῶτον μὲν εἰς Μάδαυρα, ἔπειτα δὲ εἰς Καρχηδόνα, ὅπως ἐκπαιδευθῇ ἀπέκτησε μὲν πολλὰς καὶ βασίμους γνώσεις, χάρις εἰς τὴν δεξιότητα τοῦ πνεύματος αὐτοῦ καὶ τὴν φυσικὴν φιλομάθειαν, ἐξώκειλεν ὅμως ταὐτοχρόνως εἰς ἄκραν καὶ ἀσύστολον διαγωγήν, παρασυρθεὶς ὑπὸ κακῶν συναναστροφῶν καὶ θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων, οὔτε ἔμεινέ τι πλὲον ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἐκ τῶν σωτηρίων ἐκείνων μητρικῶν συμβουλῶν καὶ παραγγελμάτων. Αὐτὸς ὁ ἱερὸς πατὴρ περιγράφει ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν «Ἐξομολογήσεων» αὐτοῦ τὸ φοβερὸν βάραθρον τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ εἰς τὸ ὁποῖον εἶχεν ἐμπέσει, ἐλεεινολογεῖ ἑαυτόν, ὅτι εἶχεν ἀρχίσει νὰ παροργίζῃ τὸν Κύριον ἔτι ἀπὸ τῆς ἡλικίας ἐκείνης, τὴν ὁποίαν καταχρηστικῶς συνηθίζουν νὰ καλῶσιν ἀθῴαν, θρηνεῖ τὸν πολύτιμον καιρόν, τὸν ὁποῖον εἶχε χάσει εἰς κενὰς μελέτας, ἀπὸ τὰς ὁποίας οὐδὲν ἄλλο δύναταί τις νὰ καρπωθῆ, εἰμὴ νὰ ἱκανοποιήσῃ κατά τι μίαν ἡμέραν τὴν ἀκόρεστον ἐπιθυμίαν τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν τιμῶν τοῦ κόσμου τούτου, ἅτινα, λέγει, εἶναι μᾶλλον ἔνδεια καὶ ὄνειδος, ἐὰν ἀκριβῶς τὰ ἐξετάσωμεν.