Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ Μάρτυς, ἔχων θερμὸν πόθον νὰ δωρήσῃ εἰς τὴν ἰδιαιτέραν του πατρίδα τὸ ἅγιόν του λείψανον, ἰάτρευσε καὶ πάλιν αὐτόν, διὰ τῆς εὐλογίας τοῦ ἐλαίου τῆς κανδήλας, δι’ οὗ χρίσας ὁ ἀνὴρ οὗτος τοὺς ὀφθαλμούς του εὐθὺς ἀνέβλεψεν ὡς καὶ πρότερον. Τότε παραλαβὼν τὸ τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος, ἀφοῦ ἀπέθεσε τοῦτο ἐφ’ ἁμάξης, ἀπέστειλε διὰ πιστῶν ἀνθρώπων, εἰς οὓς παρήγγειλε νὰ μεταφέρουν εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ καταθέσουν αὐτὸ ἐν τῇ πύλῃ τῇ λεγομένῃ Σεβαστιανῇ, ὁπόθεν θὰ ἐξορμήσουν τὰ ζῷα, τὰ σύροντα τὴν ἅμαξαν ἐφ’ ἧς ἐφέρετο τὸ ἅγιον λείψανον. Διότι καὶ τοῦτο εἶχε παραγγείλει ὁ Μάρτυς. Τὰ δὲ ζῷα, ὁδηγηθέντα διὰ τῆς χάριτος τοῦ Μάρτυρος, ὥρμησαν πρὸς τὸ λεγόμενον Στενάδιον, ἔνθα ἦτο καὶ ἡ οἰκία τοῦ ἐνδοξοτάτου τούτου Μάρτυρος Ὑακίνθου. Τοῦτο ἐννοήσαντες οἱ συνοδεύοντες τὸ ἅγιον λείψανον ἀπέθεσαν τοῦτο ἐκεῖ, ἐντὸς καταλλήλου μαρμαρίνης λάρνακος, ἥτις εὑρέθη ἐν τῷ κήπῳ τῆς οἰκίας τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος.
Ἡμεῖς λοιπὸν οἱ ἰδόντες ἰδίοις ὄμμασιν καὶ ὑπηρέται τοῦ Μάρτυρος συνεγράψαμεν τὰ τῆς ἀθλήσεως αὐτοῦ, ἵνα ἀποκαλύψωμεν ταύτην πρὸς ὑμᾶς, τοὺς ἐπιδείξαντας ζῆλον πρὸς τὸν ἔνδοξον τοῦτον Μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, ἵνα, μετὰ πολλῆς σπουδῆς καὶ πίστεως ποοσερχόμενοι, ἀπὸ κοινοῦ πάντες ἑορτάζητε τὴν μνήμην αὐτοῦ, εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐτελειώθη δὲ ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Μάρτυς Ὑάκινθος ὁ Κουβικουλάριος ἐν Ρώμῃ, τὴν 3ην τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μὴ γευθεὶς οὐδεμίαν τροφὴν οὐδὲ πόσιν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας, τρεφόμενος μόνον ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς προσευχῆς, βασιλεύοντος τοῦ ἀσεβεστάτου Τραϊανοῦ, καθ’ ἡμᾶς δὲ βασιλεύοντος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾦ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.