Τὸ κατὰ πλάτος Μαρτύριον Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μάρτυρος ΥΑΚΙΝΘΟΥ τοῦ Κουβικουλαρίου (Θαλαμηπόλου), κατὰ μετάφρασιν ἐκ τοῦ ἀρχαίου κειμένου.

Τότε ὁ ἀσεβέστατος τύραννος προσέταξε τὸ μὲν σῶμα τοῦ μακαρίου Μάρτυρος να ρίψωσιν εἴς τι ὄρος, ὅπου εὑρίσκοντο πλῆθος σαρκοβόρων θηρίων, οἱ δὲ στρατιῶται νὰ φρουροῦσιν ἐκεῖ, μήπως, ὡς ἔλεγεν, ἐλθόντες οἱ οἰκεῖοι αὐτοῦ καὶ οἱ ὅμοιοι πρὸς αὐτὸν μάγοι παραλάβωσι τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ ὡς θεὸν τοῦτο προσκυνήσωσιν.

Ἱερεὺς δέ τις, ὀνόματι Τιμόθεος, ἀνὴρ εὐλαβὴς καὶ διὰ πάσης ἀρετῆς κεκοσμημένος, συγγενὴς ὢν τοῦ Ἁγίου Υακίνθου, ἔσπευσε μετ’ ἐμοῦ, ἵνα ἐγὼ μὲν ὡς Αἰγύπτιος ἐξαπατήσω τοὺς στρατιώτας, ἐκεῖνος δὲ κλέψῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου καὶ ἐντίμως ἐνταφιάσῃ τοῦτο εἰς ἐπίσημον τόπον, εἰς θεραπείαν πολλῶν ἀσθενούντων. Ὅμως δὲν ἠδυνήθη νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν ἐπιθυμίαν του, τόσον διότι ἐφύλαττον οἱ στρατιῶται, ὅσον καὶ ἐκ τοῦ φοβεροῦ κινδύνου τῶν θηρίων. Μετὰ περισσοτέρου δὲ πόθου ἀνεμένομεν ἡμεῖς, διότι τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου διεφυλάττετο ὑπὸ ἁγίων Ἀγγέλων καὶ οὐδὲν ἐκ τῶν ἀγρίων θηρίων ἐτόλμα νὰ πλησιάσῃ τοῦτο. Νύκτα δέ τινα Ἄγγελος Κυρίου, κρατῶν φωτεινὴν λαμπάδα, ἐμφανισθεὶς ἐν σχήματι ἀνθρώπου, ὡδήγησε τὸν εὐλαβέστατον ἱερέα τοῦ Θεοῦ Τιμόθεον, ἕως ὅτου ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο τὸ τίμιον τοῦ Ἁγίου λείψανον, τὸ ὁποῖον παραλαβὼν εὐθύς, κατὰ τὴν αὐτὴν νύκτα, ἐκήδευσε μετὰ ψαλμῳδιῶν, ἀρωμάτων καὶ πολλῶν θυμιαμάτων.

Μέλλων δὲ νὰ τελευτήσῃ ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων καὶ φιλομάρτυς Τιμόθεος, ἐνεπιστεύθη τοῦτο εἰς γυναῖκα τινά, χήραν, εὐσεβεστάτην καὶ ἀξίαν τοῦ νὰ παραλάβῃ τὸν τοῦ Χριστοῦ Ἅγιον Μάρτυρα. Ἥτις καὶ ἀποδεχθεῖσα μετὰ πολλῆς εὐλαβείας τὸ τίμιον λείψανον τοῦ ἐνδοξοτάτου Μάρτυρος Ὑακίνθου, δὲν παρέλειπε καὶ ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν καὶ νύκτα παρεκάθητο πλησίον αυτοῦ ἀγρυπνοῦσα μετὰ φόβου καὶ θερμῶν δακρύων καὶ διὰ λαμπάδων ἀνημμένων τιμῶσα αὐτό, ἀδιαλείπτως θυμιῶσα καὶ πρὸς τὸ ἅγιον λείψανον πᾶσαν τιμὴν καὶ ἐπιμέλειαν προσφέρουσα. Ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ὑακίνθου λείψανον πολλὴν εὐωδίαν ἀνέπεμπεν, ἐμφαίνουσαν τὴν χάριν ἧς ἠξιώθη διὰ τὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ἄθλησιν αὐτοῦ.

Ἡ μὲν λοιπὸν πιστοτάτη ἐκείνη γραῖα εἰς οὐδένα οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον ἐνεπιστεύθη νὰ εἴπῃ περὶ τοῦ τιμίου τούτου λειψάνου, καὶ εἶχε τοῦτο κεκρυμμένον, διότι ἡ πόλις εἰς τὴν ὁποίαν κατῴκει εἶχεν ἀκόμη πλῆθος εἰδωλολατρῶν.