Ἁπλώσασα τότε ἡ Ἁγία τὰς ἁγίας χεῖράς της ὑπεδέχθη ἀπὸ τοῦ ἀέρος ἐρχόμενον ἓν δέμα, ὅπερ ἐζύγιζε τρεῖς λίτρας· ὅταν δὲ τὸ ἔλυσαν, εὗρον ἐντὸς αὐτοῦ διαφόρους μαντείας καὶ κακουργήματα, σπάγγους, τρίχας, μολύβια, καταδέσματα, καὶ γραμμένα ὀνόματα δαιμόνων. Ἐξόχως δὲ εἶχον δύο μικρὰ εἴδωλα ἀπὸ μόλυβδον, εἰς τὸ ἕνα τοῦ ἀνδρὸς τὸ ὁμοίωμα, καὶ τὸ ἄλλο τῆς Μοναχῆς, ἦσαν δὲ τὸ ἓν μετὰ τοῦ ἄλλου κολλημένα ὡς ἁμαρτάνοντες. Αἱ δὲ Μοναχαὶ ἐθαύμασαν, καὶ ἔμειναν ὅλην τὴν νύκτα εὐχαριστοῦσαι τὴν Παντοδύναμον Ἄνασσαν.
Τὸ πρωῒ ἔστειλεν ἡ Ἁγία εἰς τὰς Βλαχέρνας δύο Μοναχὰς καὶ τὴν πάσχουσαν· ἔδωσε δὲ εἰς αὐτὰς καὶ τὰ προαναφερθέντα μαγικὰ κακουργήματα, ὡς καὶ ἔλαιον μὲ προσφοράν, ἵνα λειτουργήσῃ ὁ Προσμονάριος. Οὗτος μετὰ τὴν ἱερουργίαν ἔχρισε τὴν ἀσθενῆ ἀπὸ τὸ ἔλαιον τῆς κανδήλας· ἔπειτα ἔβαλε τὰ μαγικὰ εἰς τοὺς ἄνθρακας· καθὼς δὲ ἐκεῖνα ἐκαίοντο, ἐλύοντο καὶ τὰ ἀόρατα δεσμὰ τῆς Μοναχῆς, καὶ ἦλθεν εἰς τὸν νοῦν της δοξάζουσα τὸν Θεόν, ὅστις τὴν ἐλύτρωσεν. Ὅταν δὲ διελύθησαν τελείως τὰ εἴδωλα, ἐξήρχοντο φωναὶ μεγάλαι ἀπὸ τοὺς ἄνθρακας, καθὼς φωνάζουν οἱ χοῖροι ὅταν τοὺς σφάζουσιν. Οἱ δὲ παρόντες, ὁρῶντες καὶ ἀκούοντες ταῦτα, ἔφυγον ἔντρομοι δοξάζοντες τὸν Θεόν, ὅστις κάμνει τοιαῦτα παράδοξα. Εἶτα ἔστρεψαν αἱ Μοναχαὶ εἰς τὸ Μοναστήριον, διηγούμεναι πρὸς τὰς ἄλλας καὶ ταῦτα τὰ ὕστερα θαυμασιουργήματα. Ἡ δὲ ταπεινόφρων Εἰρήνη, ὅσον ἔβλεπε ὅτι τὴν ηὐλαβοῦντο διὰ τὰς ἁγίας πράξεις της, τόσον αὐτὴ κατέκρινε τὸν ἑαυτόν της, καὶ δὲν ἔλειψαν ποτὲ ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς της τὰ δάκρυα. Μάλιστα δὲ εἰς τὴν λειτουργίαν, ὅταν ἐθυσίαζεν ὁ ἱερεὺς τὸν Θεὸν εἰς τὴν θείαν τράπεζαν. Ὅτι συλλογιζομένη πῶς ὁ ἀόρατος καὶ ἀθάνατος Θεὸς κατεδέχθη νὰ γίνῃ ἄνθρωπος, καὶ νὰ σταυρωθῇ διὰ τὴν ἀγάπην μας, ἑτοιμάσας αὐτὰ τὰ θεῖα Μυστήρια, διὰ νὰ τὸν μεταλαμβάνωμεν, κατενύγετο τόσον, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ κρατῇ τὸ πένθος καὶ ἐσκέπαζε τὸ πρόσωπόν της διὰ νὰ μὴ τὴν βλέπωσιν, ἔκλαιε δὲ ὥσπερ νὰ ἦτο ληστὴς καὶ κακοῦργος, ὅστις ἔπραξεν ἔργα παράνομα.
Ἀλλὰ ἂς εἴπωμεν, καὶ ἄλλο θαυματούργημα. Νέος τις, Νικόλαος ὀνόματι, ἐκαλλιέργει τον ἀμπελῶνα τοῦ Μοναστηρίου ἐκείνου τῆς Ἁγίας. Οὗτος ἠγάπησε μίαν ἀπὸ ἐκείνας τὰς Μοναχάς, δὲν εἶχε δὲ ἡμέραν καὶ νύκτα ποσῶς ἀνάπαυσιν, ἀλλὰ ἐζήτει τρόπον νὰ τελέσῃ τὴν ἐπιθυμίαν του.