Τῇ Δ’ (4ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

τοῦ Θεοῦ. Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται, ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ. Οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἄν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενοι μετενόησαν. Πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ἡμῖν· καὶ σύ, Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ. Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με».

Ἡ ἐκλογὴ καὶ ἀποστολὴ τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων εἰς τὸ κήρυγμα εἶναι ἔργον τῆς Θείας Προνοίας καὶ Φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ διότι σκοπὸς καὶ τέλος τοῦ κηρύγματος εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Εἰς ταύτην τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου πειθαρχήσαντες οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐξῆλθον εἰς τὸ θεῖον κήρυγμα, καὶ τότε μὲν προπορευόμενοι εἰς τοὺς τόπους, ἐξ ὧν ἔμελλε νὰ διέλθῃ ὁ Κύριος κηρύσσων τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, προητοίμαζον τοὺς λαοὺς εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἀκρόασιν καὶ ἐνστερνισμὸν τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ. Μετὰ δὲ τὸ Πάθος, τὴν Ἀνάστασιν καὶ τὴν Ἀνάληψιν αὐτοῦ, καὶ μετὰ τὴν Πεντηκοστήν, ὅτε ἅπαντες οἱ Ἀπόστολοι καὶ Μαθηταὶ τοῦ Κυρίου, καὶ αἱ Μαθήτριαι αὐτοῦ μετὰ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἑκατὸν εἴκοσι τὸν ἀριθμόν, συνηγμένοι εἰς τὸ ὑπερῷον ἐδέξαντο τὴν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐξῆλθον καὶ διεσπάρησαν ἀνὰ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης κηρύσσοντες καὶ διδάσκοντες πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁδηγοῦντες πρὸς τὴν ἀληθῆ πίστιν τοὺς εἰς τὸ σκότος τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας βεβυθισμένους λαούς.

Ποῖον εἶναι τὸ ἔργον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πόσον ἐμόχθησαν διὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα, ἐναντίον τίνων ἐπάλαισαν, εἰς ποῖα φρικτὰ βασανιστήρια παρεδόθησαν παρὰ διαφόρων τυράννων καὶ διωκτῶν τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ πῶς ἐπέτυχον καὶ ἐνίκησαν διὰ τῆς θυσίας αὐτῶν εἰς τὸν ἄνισον ἀγῶνα, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπεδύθησαν, εἶναι γνωστὰ εἰς ὅλους, λεπτομερῶς δὲ ἑνὸς ἑκάστου τοὺς ἄθλους περιγράφει ὁ ἀνὰ χεῖρας «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» κατὰ τὴν ἰδιαιτέραν μνήμην ἑνὸς ἑκάστου ἐξ αὐτῶν. Ἐνταῦθα παραθέτομεν συντομώτατα ὑπομνήματα περὶ ἑνὸς ἑκάστου ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα γνωστοτέρων Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν ὀνομαστὶ ἑορταζομένων ὑπὸ τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας, παραθέτομεν δὲ παρ’ ἑνὶ ἑκάστῳ τὴν ἡμερομηνίαν ἑορτασμοῦ αὐτοῦ, ἵνα οἱ βουλόμενοι ἀναζητήσωσιν ἐν αὐτῇ τὸ πλατύτερον ἑκάστου Συναξάριον. Εἶναι δὲ οὗτοι κατ’ ἀλφαβητικὴν σειρὰν οἱ ἑξῆς:


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὕτως ἀναφέρει τὸ Συναξάριόν του· διατὶ δὲ δὲν συνεορτάζεται μετὰ τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, ἀλλὰ μετὰ τῶν διακόνων Προχόρου, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ οὐδὲν ἀναφέρεται. Ἴσως διότι ἐθεωρήθη προτιμότερον νὰ συνεορτάζεται μετὰ τῶν συνδιακόνων καὶ ὄχι τοῦ Ἀρχιδιακόνου.