ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ Μαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους αὐτὸς οὗτος ὁ Σωτὴρ ἡμῶν ἐπὶ πλέον τῶν Δώδεκα, τοὺς ὁποίους εἶχε προεκλέξει, ἐξέλεξε καὶ ἐξαπέστειλεν εἰς τὸ κήρυγμα καὶ εἰς προετοιμιασίαν τοῦ ἰδικοῦ του κηρύγματος. Εἰς τούτους, σὺν τῆ παρόδῳ τοῦ χρόνου, προσετέθησαν καὶ ἄλλοι ἐκλεγέντες ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἵτινες καὶ αὐτοὶ ἐκήρυττον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς διαφόρους τόπους καὶ χώρας, εἴτε ἀκολουθοῦντες τοὺς πρώτους τῶν Ἀποστόλων, εἴτε παντοιοτρόπως βοηθοῦντες αὐτοὺς εἰς τὸ ἔργον τοῦ κηρύγματος. Πάντες οὗτοι, ἂν καὶ ηὐξήθησαν εἰς πολὺ περισσοτέρους τῶν ἑβδομήκοντα, ὠνομάζοντο ὅμως ὅλοι Ἑβδομήκοντα, χάριν σεβασμοῦ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἀποστόλων τοὺς ὁποίους ἐξέλεξεν ὁ Κύριος, καὶ τῶν ὁποίων ὁ ἀριθμὸς ἄλλοτε μὲν ἐμειοῦτο ἐκ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους, τὸ ὁποῖον οὗτοι ἐλάμβανον παρὰ τῶν τυράννων, ἄλλοτε δὲ ηὐξάνετο, διότι ἄλλοι ἐξελέγοντο ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων πρὸς συνέχισιν τοῦ ἔργου τοῦ κηρύγματος.
Ὁ θεῖος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς οὕτω πως περιγράφει ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ αὐτοῦ (κεφ. ι’ 1-16) τὰ τῆς ἐκλογῆς καὶ ἀποστολῆς τῶν Ἑβδομήκοντα ὑπὸ τοῦ Κυρίου·
«Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. Ἔλεγεν οὖν πρὸς αὐτούς· ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. Ὑπάγετε· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων· μὴ βαστάζετε βαλλάντιον, μὴ πήραν, μηδὲ ὑποδήματα· καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε. Εἰς ἣν δ’ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε, πρῶτον λέγετε· Εἰρήνῃ τῷ οἴκῳ τούτῳ. Καὶ ἐὰν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύσεται ἐπ’ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ἡμῶν· εἰ δὲ μήγε ἐφ’ ὑμᾶς ἐπανακάμψει. Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε, ἐσθίοντες καθι πίνοντες τὰ παρ’ αὐτῶν· ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ ἐστι· μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν. Καὶ εἰς ἣν ἄν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται ἡμᾶς, ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν, καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς, καὶ λέγετε αὐτοῖς· Ἤγγικεν ἐφ’ ἡμᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἣν δ’ ἄν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ μὴ δέχωνται ἡμᾶς, ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς εἴπατε· καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἀπὸ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμὶν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ Βασιλεία