Ὅταν λοιπὸν ἔφθασεν ὁ λέων εἰς τὸν Ἅγιον, τὸν ἐγνώρισε καὶ κατεφίλει ὅλον τὸ σῶμά του, ἔσειε τὴν οὐράν, ἐσκίρτα καὶ ἐδείκνυε μεγάλα σημεῖα χαρᾶς διὰ τὴν ἀνεύρεσιν τοῦ γνωρίμου καὶ φίλου του· ὁ δὲ Ἅγιος τὸν προσέταξε νὰ ὑπάγῃ καὶ πάλιν εἰς τὸ παλαιὸν οἰκητήριον, χωρὶς νὰ βλάψῃ κανένα ἄνθρωπον. Οὕτως ἡ μὲν ἄλογος φύσις μετέβαλε τὴν ἀγριότητα εἰς λογικὴν σύνεσιν. Βλέπων ὁ ἀσύνετος καὶ δυσσεβέστατος Μάξιμος, ὅτι οὐδὲν δύναται νὰ ἐπιτύχῃ διὰ τῶν βασάνων, ἐγένετο αὐτὸς ἀλογώτερος ἀπὸ τὰ θηρία καὶ προστάσσει τοὺς στρατιώτας νὰ κατακεντῶσιν εἰς ὅλον τὸ σῶμα μὲ σούβλας τὸν Μάρτυρα, ἕως νὰ παραδώσῃ τὸ πνεῦμά του. Βλέπων ὅμως ὅτι καὶ μὲ ὅλον ἐκεῖνον τὸν ἐπώδυνον σουβλισμὸν ἐξηκολούθει νὰ ἵσταται ζῶν καὶ ἄφοβος, ἥρπασεν ἕνα κοντάρι καὶ τρέχων κατ’ ἐπάνω του ὀργιζόμενος ἐκάρφωσε τὴν λόγχην εἰς τὴν καρδίαν του καὶ οὕτως ἐτελείωσεν ὁ ἀδαμάντινος τὸ μαρτύριον καὶ ἐφέρθη εἰς τὸν Θεὸν θυσία εὐπρόσδεκτος, νικήσας ἀμφότερα, τὴν δεινὴν κακοπάθειαν τῆς ἀσκήσεως καὶ τὰ ἄρρητα τοῦ τυράννου βασανιστήρια, δεσμούς, στρεβλώσεις καὶ τραύματα, πῦρ, ξεσχισμούς, θηρία καὶ σίδηρον καὶ ἀνέρχεται στεφανηφόρος πρὸς Κύριον, ᾧ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς αἰῶνα τὸν ἀτελεύτητον. Ἀμήν.