ἀτελεύτητον κόλασιν, ὑπὲρ βασιλείαν καὶ ζωὴν αἰώνιον, τοὺς ὁποίους ἐτίμα ὁ δυσσεβὴς μὲ φθαρτὸν πλοῦτον καὶ δόξαν εὐμάραντον. Ἄλλοι δὲ πάλιν παρέδιδον τὰς σάρκας προθύμως εἰς διαφόρους παιδεύσεις καὶ κολαστήρια μύρια καὶ κατεφρόνουν εὐδαιμονίαν πρόσκαιρον, διὰ νὰ ἀπολαύσουν οἱ πάνσοφοι τὴν αἰώνιον.
Τότε λοιπὸν ἦλθεν Ἄγγελος οὐρανόθεν πρὸς τὸν Νεόφυτον καὶ τὸν προσέταξεν ἐκ Θεοῦ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν περιώνυμον Νίκαιαν νὰ λάβῃ τὸ ψυχοσωτήριον μαρτύριον, ὅστις ἔδραμε προθύμως μὲ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου περισκεπόμενος καὶ ἐζωσμένος τὴν μάχαιραν τοῦ πνεύματος, καὶ ἐξαίφνης πηδήσας, εἰς τὸ θέατρον ἤστραψεν ὡς ὁ ἥλιος καὶ ὅλοι ὅσοι τὸν εἶδον ἐθαύμασαν, διότι ἦτο ἀκόμη ἀγένειος. Ὁ μὲν λοιπὸν τύραννος ἐνόμισεν, ὅτι ὁ Ἅγιος ἦλθε διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα ἔπειτα, ἀκούων αὐτὸν ὅτι ἤλεγχε τὴν ἀγνωσίαν καὶ ματαιότητα ἐκείνων, τὸν δὲ Χριστὸν ἐκήρυττε Θεὸν ἀληθέστατον, ἐθυμώθη ὁ δείλαιος καὶ τὸν ἐφοβέρισε νὰ τὸν παιδεύσῃ ὠμότατα, ἐὰν δὲν θυσιάσῃ τὸ συντομώτερον. Ὁ δὲ σοφὸς Νεόφυτος ἐγέλασε λέγων· «Δὲν σὲ φθάνει, Μάξιμε, ἡ ἰδική σου ἀπώλεια, ἀλλὰ βιάζεις καὶ τοὺς σοφοὺς νὰ συγκοινωνήσουν εἰς τὴν πλάνην σου, ἄγνωστε;». Τότε ὁ τύραννος ἐθυμώθη καὶ ἀμελήσας τὴν κοινὴν ἀπόλαυσιν, διότι εἶχον ἐκείνην τὴν ἡμέραν μεγάλην πανήγυριν, προσέταξε νὰ τὸν κρεμάσουν μὲ σχοινία ὁλόγυμνον, νὰ καταξεσχίζουν τὰς σάρκας του καὶ νὰ τὸν δέρουν ἀνηλεῶς.
Ἀφοῦ λοιπὸν τοῦ ἔδωσαν, ὢ τῆς μεγίστης καρτερίας τοῦ μάρτυρος! ραβδισμοὺς πεντακοσίους, τον κατεβίβασαν καὶ ξεσχίζοντες παλιν τὰ πληγωμένα μέλη του, τοῦ ἔχυσαν ἐπάνω ὄξος καὶ ἅλμην, διὰ νὰ τοῦ δώσουν πόνον δριμύτερον. Ὁ δὲ Ἅγιος ηὔχετο εἰς τὸν Χριστὸν νὰ φωτίσῃ τοὺς Ἕλληνας νὰ ἔλθουν εἰς τὴν εὐσέβειαν καὶ διψῶν τὴν σωτηρίαν ἐκείνων ἐφρόντιζε καὶ τοὺς ἐδίδασκε λέγων· «Ἄνδρες ἀδελφοί, μὴ ἀμελῆτε τὴν σωτηρίαν σας, ἀλλὰ γνωρίζοντες ὅτι εἷς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὅστις ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον πρότερον, ἔπειτα πάλιν τὸν ἀνεκαίνισε μὲ τὴν ἔνσαρκον παρουσίαν του, μὴ προσκυνεῖτε πονηροὺς δαίμονας, οἵτινες σᾶς ὁδηγοῦν εἰς κόλασιν αἰώνιον, ἀλλὰ ἀφήνοντες τὸ σκότος καὶ τῶν εἰδώλων τὸν δόλον καὶ ματαιότητα, προσέλθετε εἰς τὸ φῶς. Καὶ μὴ φοβηθῆτε τοῦ Μαξίμου τὴν πανουργίαν καὶ θηριότητα μήτε ποσῶς δειλιάσετε τὰς διαφόρους κολάσεις, ὅτι ὁ Δεσπότης Χριστὸς παραστέκεται καὶ μᾶς ἐνδυναμώνει, ἐλαφρώνων τὰς ὀδύνας τῶν κολαστηρίων, ἀντὶ τῶν ὁποίων μᾶς ἑτοιμάζει μακαριότητα ἀσάλευτον».