ἀντέγραψαν εἰς αὐτὸν νὰ ρίψῃ τὸν Ἅγιον εἰς φλογώδη τινὰ κάμινον. Ὁ δὲ θηριώδης Μάξιμος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν θανατώσῃ πάραυτα, ἀλλὰ προσέταξε νὰ γίνῃ μεγάλη πανήγυρις καὶ νὰ θυσιάσουν εἰς τοὺς θεοὺς πλούσια ἀρώματα, νὰ φέρουν δὲ καὶ θύματα περισσότερα, μήπως παρακινηθῇ ἐκ τούτων ὁ Ἅγιος καὶ προσκυνήσῃ τὰ εἴδωλα· ἔστησαν δὲ ἐκεῖ καὶ στήλην τοῦ Ἡρακλέους, τὴν ὁποίαν ἐστόλισαν καταλλήλως καὶ ἔφεραν ἐκεῖ τὸν Μάρτυρα, τὸν ὁποῖον παρεκίνουν νὰ θυσιάσῃ καὶ αὐτὸς εἰς ἐκεῖνο τὸ εἴδωλον, νὰ τὸ ἔχῃ βοήθειαν. Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ ἕνα μόνον Θεὸν τρισυπόστατον σέβομαι καὶ προσκυνῶ, Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ εἰς αὐτὸν μόνον προσφέρω θυσίαν, ὄχι βόας καὶ ταύρους καὶ ὄρνιθας, ἀλλὰ πνεῦμα συντετριμμένον καὶ ψυχὴν λογικὴν καὶ ὅλον ἐμαυτὸν ὡς προσφοοὰν καὶ ὁλοκαύτωσιν, τὸν δὲ Ἡρακλέα σας περιγελῶ καὶ σᾶς ταλανίζω, διότι λατρεύετε νεκρὰ καὶ ἀναίσθητα εἴδωλα». Ἰδὼν λοιπὸν ὁ τύραννος τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης τοῦ Ἁγίου ἐξέκαυσε μεγάλην καὶ φοβερὰν κάμινον, ρίπτων ξύλα ἀναρίθμητα· καὶ ρίψαντες ἐντὸς αὐτῆς τὸν Ἅγιον ἔφραξαν ἐπιμελῶς τὸ στόμα αὐτῆς καὶ τὸν ἄφησαν ἐκεῖ ἡμέρας τρεῖς διὰ νὰ καοῦν καὶ τὰ ὀστᾶ του.
Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν, νομίζοντες οἱ ἀσεβεῖς ὅτι ὁ μὲν Μάρτυς θὰ κατεκάη, ἡ δὲ κάμινος θὰ ἔχῃ σβεσθῆ, ἤνοιξαν τὴν θύραν τῆς καμίνου καὶ εὐθὺς ἀναπηδήσασα ἐξ αὐτῆς φλὸξ τεραστία κατέκαυσεν ἅπαντας τοὺς περὶ αὐτήν, ὁ δὲ Ἅγιος (ὢ θείας δυνάμεως, ὢ θείου τερατουργήματος!) ἐξῆλθεν ἔξω ὑγιὴς καὶ ἀβλαβής, χωρὶς κἂν νὰ καῇ οὔτε μία θρὶξ τῆς κεφαλῆς καὶ τῶν ἱματίων του καὶ ὑμνολόγει εἰς ἔλεγχον τῶν παρανόμων μεγαλοφώνως τὸν Παντοδύναμον Θεόν, ὅστις κάμνει τοιαῦτα θαυμάσια. Τότε ὁ τύραννος, καταισχυνθεὶς ὡς ἀνίσχυρος καὶ ἀδύνατος, προστάσσει νὰ φέρουν θηρία ἄγρια, ὁ τῶν θηρίων ἀνοητότερος, τὰ ὁποῖα εἶχον ἀφήσει ἀπὸ πέντε ἡμερῶν ἄνευ οὐδεμιᾶς τροφῆς. Καὶ πρῶτον μὲν ἄφησαν κατ’ αὐτοῦ μίαν φοβερὰν καὶ ἀγρίαν ἄρκτον, ἥτις πρότερον ὥρμησε κατὰ τοῦ Ἁγίου, ἔπειτα ὅμως, ὅταν ἐπλησίασεν, ἐλησμόνησε χάριτι Θεοῦ τὴν φυσικήν της ἀγριότητα καὶ ὡς ἀρνίον ἥμερον ἀνέλειχε τὰς πληγὰς τοῦ Μάρτυρος. Κατόπιν ἄφησαν κατ’ αὐτοῦ μίαν πάρδαλιν, ἥτις ὁμοίως ὡς καὶ ἡ ἄρκτος ἔγινεν ἥμερος καὶ ὥσπερ νὰ ἦτο λογικὴ φύσις ἐφίλει τοὺς πόδας τοῦ Μάρτυρος. Τότε ἄφησαν μέγαν τινὰ καὶ φοβερώτατον λέοντα, ὅστις ἦτο ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος παρεχώρησε τὸ οἰκητήριόν του εἰς τὸν θεῖον Νεόφυτον, καθὼς ἀνωτέρω περὶ τούτου ἐγράψαμεν.