περιτεμνώμεθα, τίς ὁ λόγος νὰ ποιῶμεν ἡμεῖς ἄλλας νομοθεσίας; Ὅτι δὲ οἱ Ἀπόστολοι ἀπαγορεύουσιν εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸν Χριστὸν τὴν περιτομὴν τῆς σαρκός, ὁ ἐπιθυμῶν νὰ μάθῃ τοῦτο ἄς ἀναγνώσῃ τὸ ιε’ (15) κεφάλαιον τῶν Ἀποστολικῶν Πράξεων καὶ τὸ ε’ (5) κεφάλαιον τῆς πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου· διότι αἱ μὲν Πράξεις γράφουσιν, ὅτι εἰς τὸν καιρὸν τῶν Ἀποστόλων ἐξηγέρθησάν τινες αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον, ὅτι ἐὰν δὲν περιτέμνωνται οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῶσιν, ἀλλ’ ὅμως οἱ πρῶτοι τῶν Ἀποστόλων, Πέτρος καὶ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, συναχθέντες μετὰ τῶν ἄλλων, ἐνομοθέτησαν, ὅτι ἀρκεῖ εἰς αὐτοὺς μόνον τὸ Βάπτισμα, ὁ δὲ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει εἰς τὰ προλεχθέντα κεφάλαια, ὅτι «Ἐὰν περιτέμνησθε Χριστὸς ὑμᾶς οὐδὲν ὠφελήσει». Καὶ ἀλλαχοῦ· «Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει, οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις», ἡ ὁποία εἶναι τὸ ἅγιον Βάπτισμα.

Ἐπειδὴ λοιπὸν τοσαύτας παραγγελίας ἔχομεν ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διὰ τοῦτο ἄπρεπον εἶναι νὰ ἀκολουθοῦμεν τὸν παλαιὸν τύπον· διότι ἐὰν ἠθέλομεν νὰ κρατοῦμεν τὰ παλαιά, ἔπρεπε νὰ κάμνωμεν καὶ θυσίας, κατὰ τὴν τοῦ Μωϋσέως Νομοθεσίαν, νὰ φυλάττωμεν το Σάββατον, νὰ ἀπέχωμεν καί τινων φαγητῶν ἀπηγορευμένων ὑπὸ τοῦ Νόμου. Ἐπειδὴ δέ, ὡς λέγει καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, γέγονε τὰ πάντα καινὰ καὶ πιστεύομεν ὅτι διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ θέλομεν σωθῆ, ὡς εἶπεν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, τίς ὁ λόγος νὰ φυλάττωμεν μόνον τὸν Νόμον τῆς περιτομῆς, εἰς δὲ τὰ ἄλλα νὰ φαινώμεθα ἀπειθεῖς; Διότι, ὡς λέγει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὰ ἄνωθεν κεφάλαια, ὁ περιτεμνόμενος ὀφείλει νὰ πληρώσῃ ὅλον τὸν Νόμον. Ὥστε ἄπρεπον θὰ ἦτο νὰ λεγώμεθα δοῦλοι τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ οὐχὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ ταῦτα πιστεύοντες, ὅτι οὐχὶ ἐκ τῆς περιτομῆς, ἀλλ’ ἐκ τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ μέλλομεν νὰ σωθῶμεν. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἐπαύσαμεν νὰ περιτεμνώμεθα ἀφ’ ὅτου ὁ Χριστός, ἑκὼν περιτμηθείς, ἐδωρήσατο εἰς ἡμᾶς τὴν σφραγῖδα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, ὡς σημεῖον διαχωρίζον τοὺς πιστοὺς ἐκ τῶν ἀπίστων.

Ἀλλ’ ὁ μὲν περὶ τῆς σεβασμίας Περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ λόγος ἂς ἔχῃ τέλος. Ἔλθωμεν δὲ νῦν εἰς τὸ δεύτερον μέρος, ἵνα διηγηθῶμεν καὶ τὰ περὶ τῆς γεννήσεως, ἀνατροφῆς, ἀσκήσεως καὶ τελειώσεως τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικοῦ Μεγάλου Διδασκάλου Βασιλείου. Πρὶν δὲ ἀρχίσω τὴν περὶ τούτου διήγησιν, ἀξιῶ καὶ ἱκετεύω