πάντας τούτους περιέτεμεν Ἰησοῦς. Τεσσαράκοντα γὰρ καὶ δύο ἔτη ἀνέστραπται Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Μαβδαρίτιδι, διὸ ἀπερίτμητοι ἦσαν οἱ πλεῖστοι αὐτῶν τῶν μαχίμων τῶν ἐξεληλυθότων ἐκ γῆς Αἰγύπτου». Ἀκούεις, πῶς διηγεῖται ἡ Γραφή; ὅτι ἕως οὗ μὲν ἦσαν οἱ Ἑβραῖοι εἰς τὴν ἔρημον, τοὺς τεσσαράκοντα δύο (42) χρόνους, δὲν περιετμήθησαν· ἀφοῦ δὲ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην περιετμήθησαν, ἐπειδὴ ἔμελλον νὰ ἀναμιχθῶσι μὲ ἀλλόφυλα ἔθνη, τουτέστι τοὺς Ἀμορραίους, τοὺς Χετταίους, τοὺς Φερεζαίους, τοὺς Χαναναίους, τοὺς Γεργεσαίους, τοὺς Εὐαίους καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἑπτὰ ἔθνη, τὰ ὁποῖα καθεῖλεν ὁ Θεὸς ἐν γῇ Χαναὰν καὶ ἐταπείνωσεν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῶν Ἑβραίων, ὡς τὸ λέγουσιν αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἐν τῷ ιγ’ (13) κεφαλαίῳ.

Πρέπον ὅμως εἶναι νὰ μάθωμεν, διατί μὲ τεμάχιον πέτρας περιέτεμεν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ τοὺς Εβραίους καὶ οὐχὶ διὰ σιδηρᾶς μαχαίρας. Κατὰ μὲν τὸ φαινόμενο, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος εἰς τὰς ἀπορίας τῆς Παλαιᾶς Γραφῆς, δὲν εἶχον τοσαύτας σιδηρᾶς μαχαίρας, ἀρκούσας ἵνα περιτμηθῇ τοσοῦτον πλῆθος, ὡς ἐξ ἐρήμου τόπου ἐπανελθόντες, ἐπειδὴ δὲν τοὺς περιέτεμνεν ὅλους μόνος ὁ Ἰησοῦς, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦσαν πολὺ πλῆθος καὶ ἐβιάζοντο τότε συντόμως νὰ ποιήσουν τὸ Πάσχα, διὰ τοῦτο περιέτεμνον αὐτοὺς οἱ Ἱερεῖς. Κατὰ τὸ νοούμενον ὅμως ἡ αἰτία εἶναι, ὅτι ἡ Περιτομὴ ἐκείνη τὸ τοῦ Χριστοῦ Βάπτισμα προετύπου· διότι πέτρα ὁ Δεσπότης Χριστὸς ὀνομάζεται, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸ ι’ (10) κεφάλαιον τῆς πρὸς Κορινθίους Α’ Ἐπιστολῆς. «Ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός». Ὁ Αὐτὸς δὲ καὶ μάχαιρα καλεῖται, ὡς λέγει καὶ τοῦτο ὁ Ἀπόστολος, ἐν τῷ δ’ (4) κεφαλαίῳ τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς. «Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον». Καθὼς λοιπὸν ἡ Περιτομὴ δὲν κόπτει ἀπαραίτητον μέλος τοῦ σώματος, ἀλλὰ περίσσευμα ἄχρηστον, οὕτω καὶ ἡμεῖς διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος τὴν ἁμαρτίαν περιτεμνόμεθα· δηλαδὴ ἡ ἁμαρτία εἶναι ὡς περίσσευμα ἐπιθυμίας καὶ ὄχι χρειώδης ἐπιθυμία. Διότι, ὡς λέγει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς εἰς τὸ ρβ’ (102) κεφάλαιον τῶν Θεολογικῶν, ἀδύνατον εἶναι νὰ εὑρεθῇ ἄνθρωπος ἄγευστος παντελῶς ἡδονῆς σωματικῆς. Οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ Βαπτίσματι οὐχὶ τὴν παντελῆ ἡδονὴν τῆς σαρκὸς ἀποβαλλόμεθα, τοὐτέστι τὸν νόμιμον γάμον, ἀλλὰ τὸ ἄχρηστον τῆς ἡδονῆς, τουτέστι τὴν κατηγορουμένην ἁμαρτίαν. Ἀρκοῦσι τοσαῦτα διὰ τὴν δευτέραν ἀπορίαν.